Het kon natuurlijk niet uitblijven. Al weken lang liep Leo te blaffen, voelde zich grieperig en beroerd. Hij bracht een paar dagen in bed door, liefderijk verzorgd door mij met thee, soep en lekkere hapjes. Maar ja, als echtgenote ook krijg je dan toch wel eens een bacilletje mee.
Dus voelde ik me woensdag en donderdag allerberoerdst. Misselijk, spierpijn, hoesten, keelpijn, hoofdpijn. Nou ja, laat ik maar ophouden, want op zo’n klaagzang zit niemand te wachten. Gelukkig is Leo weer wel opgeknapt, dus liep hij me op zijn beurt achterna met limonade, thee en zelfgemaakte soep.
En nu gaat het weer de goede kant op. Er ligt uit voorzorg wel een flinke voorraad zakdoekjes in de la en ik probeer op tijd mijn bed in te duiken. En hopelijk staan van af nu de blogjes er weer gewoon elke dag.