Toen Leo en ik pas samenwoonden, kochten we allebei mooie nieuwe fietsen. Natuurlijk zouden we daar heerlijke tochten op gaan maken. Maar bij de eerste rit kreeg ik al na 100 meter een klapband. De week daarop gingen we dan toch een stuk rijden. Het was heerlijk, maar op de terugweg raakte ik uit balans en klapte met mijn hoofd op het asfalt. Het leek een nogal bloederig ongeluk en Leo kreeg de schrik van zijn leven. Maar uiteindelijk viel het mee. Alleen was mijn enthousiasme voor fietsen wel tot het nulpunt gedaald. Jarenlang stond mijn fiets in de berging te verstoffen.
