Uren kan ik me verliezen in dit soort filmpjes. Ik doe het niet te vaak, want anders komt er nooit meer iets uit mijn handen.
Maar deze zo mooi. Een reis van 30 dagen over de wereldzeeën, met stops in wereldhavens als Singapore en Hongkong.
Ik vond hem overigens niet zelf, maar zag enige tijd geleden de link op de FB-pagina van onze oudste zoon. Bedankt dus, Jorik!
Tag Archives: zee
Wandelen
Afgelopen dinsdag wandelde ik in Hoek van Holland. We waren met 12 dames en natuurlijk wandel-leider Koos, die een leuke tocht had uitgestippeld. Allemaal eerst met de metro naar Schiedam-Centrum en daarna met de trein naar Hoek van Holland Strand.
Het was mooi wandelweer! Lekkere temperatuur en lichtelijk bewolkt, zodat we niet constant in de felle zon liepen. Dat is wel zo fijn op het strand.
Eerst koffie en een plaspauze en dan op weg. Natuurlijk werden er schelpen gezocht en wie wilde kon met de voeten in het water. Zelf hield ik de schoenen aan, want op het harde zand liep dat prima. De weinige keren dat er door een laagje water gewaad moest worden, gokte ik op de stevigheid van mijn stappers.
Bij ‘s-Gravenzande dronken we nog wat voordat we door de duinen terugliepen. Onderweg zocht Koos naar duindoornbessen. Die zijn heel gezond, maar wel heel erg wrang-zuur. En de bramen stonden zo laag, dat de vos er waarschijnlijk op gepiest had 😉 . De schapen lieten ons ongeïnteresseerd voorbijgaan.
Toen we bij de trein terug waren zaten er toch ruim 8 kilometers in onze benen. Het was een heerlijke en gezellige wandeling, al was ik best wel blij even te kunnen uitrusten.
(klik op een foto om te vergroten)
Herinneringen
Ook vorige week keken we naar “We zijn er bijna” en wat een verrassing om te zien dat “ons strand” in Tolo er nog bijna net zo bijlag als in 1972.
We kwamen uit Athene, waar het druk en vol was en hadden ons verbaasd over de diepte en de smalte van het Kanaal van Korinthe. Tijd om even uit te blazen en wat te zonnen en te zwemmen.
We sloegen een zijweg in en daar lag het strand. Bijna helemaal verlaten. Er was een strook bos, waar we onze auto neerzetten, lekker in de schaduw. De autoradio stond aan en daar hoorde ik voor het eerst “The candyman” van Sammy Davis. Een liedje dat voor altijd met dat strandje verbonden zal zijn.
We hebben toen geen foto’s maar dia’s gemaakt. Die staan op zolder, in een kast. Jammer eigenlijk, moet ze toch weer eens opzoeken 😉
Maar Wikipedia biedt uitkomst, want dit is Tolo anno 2010. Ach, ik las dat er wel diverse hotels zijn bijgebouwd en dat die soms niet al te fraai zijn. Maar dit is nog een klein stukje, dat precies past in onze herinnering. Via Google Earth ontdekte dat zelfs het kleine restaurantje er nog is. Ach, misschien volgens jaar weer? Samen met de auto, ik zie dat wel zitten 😉