Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een al wat ouder nummer, maar met een beetje zigeunerachtige uitvoering. Irene Serra met La Bouche Marouche in I’ll see you in my dreams.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Natuurlijk kunnen we niet elke week ruig beginnen, dus vandaag start ik met de rustige muziek van Norah Jones in Don’t know why…
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Is het weer om te dansen, of valt de regen uit de hemel? Het kan me niet schelen, hier moet ik van uit mijn stoel. Kom in beweging met Eddie Cochran in Jelly Bean.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een beetje zuid-amerikaans, caraibisch misschien, ik weet het niet precies. Maar wel weer vrolijk, je moet bijna wel dansen. Bana & Lura in Fitchi Fatchi.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
Een goed advies, als het niet meezit, zing dan. Het mag in alle talen, maar Michel Fugain zegt dan: Chante.
Stukje uit de Lucy show. Dat vond ik altijd zo’n leuk programma. Lucy Ball had een speciale manier van kijken.
En dat doet ze hier dan ook weer. Je voelt de clou aankomen en toch….
Voor mij een leuk begin van de dag. Want een dag niet gelachen, is een dag niet geleefd.
Elke maandag zal de week beginnen met muziek. Oude songs, nieuwe wijsjes, van vroeger of net uitgebracht. Met veel aandacht voor allerlei talen, maar ook regelmatig een Nederlands nummer. Van heel vroeger, uit de tijd van de charleston of vroege jazz tot de hitparade van nu.
De ene dag is de andere niet. Want: what a difference a day make, dit maal gespeeld door jazzgitarist Fapy Lafertin & Le Jazz. Lekker Django Reinhardt sfeertje vandaag.
Ik vind het eigenlijk best slap van mezelf, maar ik ben best een beetje verslaafd aan Instagram.
Als ik de app geopend heb, ben ik niet meer te stuiten. Foto na foto -of nog erger- filmpje na filmpje laat ik voorbij komen. En als ik dan weer oo de klok kijk is er zo een half uur voorbij.
Heb ik er iets aan? Nee, want er zit heel veel troep tussen. Soms sla ik iets op, een recept, een tip. Maar of ik daar ook wat mee doe? Ik geloof het niet….
En als er dan zo’n filmpje als hieronder voorbij komt, ben ik helemaal weg. Mensen die vallen, uitglijden, stoer doen en onderuitgaan. Ik moet er soms zo om lachen.
Nou ja, ik weet dat ik er gewoon mee moet stoppen. Maar ja, dat mobieltje ligt zo onder handbereik. Toch maar weer eens iets anders onder handen nemen, want dit is te veel van het goed.
Het liedje is heel bekend, gezongen door Julie Andrews. Die deze tekst ook een keer gezongen heeft, maar daar kon ik geen opname van vinden. Dus dan maar de inwoners van St. Johns, die op eigen wijze het lied ten tonele voeren. Niet echt toonvast, maar wel met zelfspot. De tekst staat er onder en is goed te volgen, dan wel te herkennen. Het hoeft tenslotte niet altijd zo ernstig, toch?
Op Facebook kwam ik dit filmpje tegen. Een reclame voor een koel/vriescombi. Niet van nu, maar uit 1963!
En ik vraag me af waarom we dit ontwerp niet meer kunnen kopen. Veel handiger dan die planken op vaste hoogte. Veel simpeler alles te bereiken met die draaibare plateaus. Onderin een lekkere vriesla en ook nog eens een vakje waarin de boter zacht blijft.
Zal wel niet meer te koop zijn, maar misschien wordt het weer in productie genomen.
