Muzikaal begin van de week

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
Deze week start ik met een Portugees lied van Mariza:  “Ó gente da minha terra”

Muzikaal begin van de week

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
Bette Midler bijt deze week het spits af met “From a distance”

Muzikaal begin van de week

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
En hoewel al van 1966, nog steeds zijn Danny Kaye en Liza Minelli heel leuk om naar te kijken:

Muzikaal begin van de week

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
Ook deze week een spetterend begin met The girl from Ipanema van Astrud Gilberto:

Muzikaal begin van de week

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
En een dansend begin is altijd goed, zeker als het zo’n dans vol passie is, met Astor Piazzolla :

Muzikaal begin van de week

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. Maar het brengt in ieder geval mij altijd in een goed humeur.
En deze week kun je hier luisteren naar een gedeelte van de Boléro van Ravel, gespeeld door het London Symphony Orchestra. Prachtige, opzwepende muziek!
Wie het hele stuk wil beluisteren klikt hier.

Muzikaal begin van de week

Net als vorig jaar begin ik elke week weer met muziek. Het kan van alles wat zijn, in elke taal, soms ontroerend, soms carnavalesk. En ik hoop dat jij het ook leuk vindt.
En deze week is de beurt aan Don McLean, die een ode brengt aan Vincent van Gogh:

 

Logement

In Middelburg ontdekte ik deze deur. Wat een ouderwets woord toch:  “Logement”.
Dat heet nu toch een hotel, Bed & Breakfast of pensionnetje. Maar logement doet me denken aan vroeger tijden. Als mijn moeder er weleens over vertelde, kon ik bijna de geur van doorgekookte kool ruiken, zag ik de was om de kachel staan. Ze had er geen fijne herinneringen aan en ook in de verhalen van Baantjer zijn logementen beslist niet gezellig. Want in de wat oudere boeken van De Cock (met cee-oo-cee-kaa) komen logementen nog vaak voor. Wat vervallen onderkomens, met kale peertjes aan het plafond en smalle kamertjes met goor beddengoed, waar de verschoppelingen uit de maatschappij wonen.
Maar dit was echt allerminst vies en armoedig. Kijk maar, je kan er logeren en lunchen in een romantisch sfeertje. Ach ja, tijden en begrippen zijn aan verandering onderhevig.