Onbegrijpelijk

Dit is “De Pompenburg”, een flat in hartje Rotterdam. Gebouwd in 1981 is deze flat goed voor ruim 200 betaalbare woningen.

Nu staat de flat op de nominatie om gesloopt te worden. Ook nog twee andere gebouwen zullen tegen de vlakte moeten. Want, zo luidt het plan, er komen drie hoge woontorens (een zelfs hoger dan de Zalmtoren). Een deel daarvan worden weer woningen in de sociale sector.

Maar ondertussen moeten de mensen in De Pompenburg eruit, weliswaar in etappes en ze kunnen later weer terug in die nieuwe torens. Ja, dank je de koekoek…. dat is nog eens een gedoe, nog afgezien van alle kosten.

Ik vind het ook onbegrijpelijk, want waar moeten de mensen uit die flat heen? Er is in Rotterdam nauwelijks woonruimte te vinden. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Er zijn nog best wat appartementen te koop…. maar dan moet je wel ruim in de slappe was zitten. En dat is nou juist het probleem.

Het is dan ook helemaal niet verwonderlijk dat de huidige bewoners fel protesteren. Gelijk hebben ze!

Onderwater

Je moet goed omhoog kijken, maar dan zie je deze muurschildering van Roza Dzhakova op een van de flats in de wijk. De lijn geeft aan hoe hoog de zeespiegel is en dus hoe laag wij hier wonen.

Of dat een beangstigend idee is? Tja, eerlijk gezegd zijn wij er niet altijd mee bezig. Woon je op een berg, kun je er af vallen. Woon je in de buurt van een vulkaan, kun je overspoeld worden door lava en as. Er zijn op de wereld genoeg plekken waar je risico lopen kunt.

Ik woon al mijn hele leven in Rotterdam en inmiddels ruim 50 jaar in Ommoord. Alles went, zal ik maar zeggen…. 😉

Klein

In een groot huis stapelen de spullen zich gemakkelijk op. Wie kleiner gaat wonen, moet natuurlijk ontspullen en sommigen kunnen dat heel goed.

Maar wat zou je over houden als je moest gaan wonen in een huis van 13 vierkante meter? En het toch nog enigszins gezellig te houden? Ik denk dat je dan wel bijna alles moet wegdoen.

Kijk, dit is zo’n huisje, in Londen. Ik vind het eigenlijk wel heel acceptabel en opvallend ruim. Als het bed overdag is opgeklapt zou je er nog wel eens kunnen dansen 😉

Maar waar ik dan vooral naar kijk is hoe mensen hun meubels een tweede of zelfs wel een derde functie geven. In- of uitklapbaar, te verlengen of te verkleinen. Zo ingenieus.

Statistieken

De moderne wereld hangt aan elkaar van statistieken. Niks interessants om te lezen, maar soms onontbeerlijk. Maar wie wordt er nou blij van zo’n verzameling cijfers en… zijn ze eigenlijk wel zo duidelijk te begrijpen?


In eerste instantie bracht ik dit beeld in de ten-toonstelling in het postkantoor niet in verband met cijfers. Ik dacht aan krukken om op te zitten. Vond het wel vreemd dat er ook heel lage krukjes waren. Voor kinderen misschien…. Maar toen ik de hele hoge krukken zag, waar je absoluut niet lekker op zou zitten, bekroop me de twijfel. Ik keek op het labeltje. En dat bleek geen prijskaartje, maar een aanduiding voor een statistisch cijfer. Elke “kruk” stond voor een inkomen. Hoe hoger de kruk, hoe hoger ook dat inkomen dus. En toen werd alles veel duidelijker.

En zo ziet de grafische voorstelling eruit.
De krukken waren gegroepeerd naar diverse woonwijken in Rotterdam en zo kon je duidelijk zien waar de grootverdieners woonden en waar de kleine luiden hun huis hadden. Dat is toch een creatieve manier om saaie cijfers zichtbaar te maken?

Bouwen in Rotterdam

Regelmatig volgen wij een bibliotheek-college. Dat is meestal een lezing met beelden van ongeveer een uur over uiteenlopende onderwerpen. Afgelopen dinsdag hield Arjen Knoester, senior stedenbouwkundige van de gemeente Rotterdam een lezing over de hoogbouw in de stad. Want wie denkt dat er nu wel genoeg hoge flats in mijn stad gebouwd zijn heeft het helemaal mis. Rotterdam mikt op de bewoners die beslist niet in de buitenwijken of randgemeenten willen wonen, maar in de stad zelf. Dicht bij alles wat een stad tot stad maakt. Maar…, waar laat je die mensen? Op de beperkte plekken die er nu nog over zijn, komen dus hoge, hogere en hoogste gebouwen te staan. Mooi? Soms wel, soms niet. Dat is natuurlijk een kwestie van smaak. Maar met bouwen in de hoogte komen ook een heleboel problemen mee. Waar laat je de auto’s van die bewoners of hebben ze meer behoefte aan een fietsenstalling? Hoe maak je de woningen ook prettig bewoonbaar, licht en luchtig? Waar moet dan het groen en de buitenruimte komen? En met zoveel hoge gebouwen moet de begane grond ook gezellig en mooi zijn. Hoe richtenh we dus de “plinten” in?
Vanzelfsprekend kon dat alles niet in een uurtje gepropt worden, maar kregen we een globaal beeld van wat er op stapel staat.

Toekomstbeeld, fictie of realiteit?

Adressen

bron: Funda

In Rotterdam kun je sinds kort wonen op “Het rechte pad”. Dat pad loopt namelijk door de buurttuin in de “Tuin van Noord” en die ligt aan de Noordsingel.
Vele jaren was de Noordsingel bekend om zijn rechtbank en de gevangenis. Maar sinds die gebouwen zijn verlaten en omgetoverd in wooneenheden, heeft het dus nu een heel andere betekenis.
Zo te zien is het best wel prettig wonen die die ouwe bajes. Alleen moeten we er nog wel een paar kraakjes voor zetten, willen we het kunnen betalen. 😉 😉

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Oud wordt nieuw

Wat grappig toch, dat alles altijd weer terugkomt. Wie nooit de moeite neemt om zijn huis te veranderen, een nieuw behangetje te nemen of de meubels weg te doen en er modernere voor in de plaats te zetten, die wordt vanzelf weer hip en trendy.
Want in de jaren 80 hadden wij in onze flat een kurken wand. Zelf geplakt, wat nog best een vervelende klus was. Toen wij in ons huidige huis kwamen wonen, was zoiets al weer helemaal uit beeld. Nu zou die kurken wand zomaar weer hip en helemaal van deze tijd zijn. Kijk maar, hier staat ie helemaal 2017, maar voor mijn gevoel ook nog helemaal 1981 😉

Bewaren

Bewaren

Trends

Wij zijn niet zo’n trend gevoelig stel. Bij ons kun je jarenlang dezelfde meubels zien staan. Verbouwen staat hier gelijk met nachtmerrie, dus daar beginnen we niet zo vlug aan.
Maar nu zijn we toch echt modern als ik de krant mag geloven. Want groen is het dit seizoen helemáál. En, ik citeer, laat in uw vloerkleed alle kleuren van uw huis terug komen.
Groen zit hier al jaren op de muur. En zo’n kleed ligt hier al weer een tijdje, zeer tot onze tevredenheid. Dit seizoen zijn we dus helemaal hip. Volgend seizoen natuurlijk al niet meer, maar dat zal ons dan weer een zorg zijn. Vallen we weer in de categorie tevreden sufferds. Maar nu passen we één seizoen in een modern plaatje 😉
wonen

50 jaar

Ommoord, de wijk waarin wij wonen, bestaat dit jaar 50 jaar. Ze ziet dus Sarah. Wij wonen er sinds 1972, zijn er twee keer in verhuisd en wonen er nog steeds met plezier.
We waren blij met ons 2-kamer flatje en later met het ruime appartement met veel groen ervoor.

Nu wonen we alweer ruim 35 jaar in onze eengezinswoning. Er waren al wel plannen om weer naar een appartement terug te gaan, maar die kregen nog steeds geen vaste vorm. En dan zou ik wel graag in de wijk blijven. Want er is hier alles dicht bij de hand: goed openbaar vervoer, veel groen, allerlei winkels en prima voorzieningen.

Natuurlijk is er in al die jaren veel veranderd. In het begin was het vooral de wijk van de vele hoge flats, zand, bouwlawaai en ongezelligheid. Mijn collega van toen “wilde er nog niet dood gevonden worden”. Het toen geplante prille groen is uitgegroeid tot leuke plekken met statige bomen. Sommige flats zijn al een keer gerenoveerd en er is veel laagbouw bij gekomen. En de wijk vergrijst. De kinderen van toen zijn inmiddels volwassen, vertrokken naar weer nieuwere wijken. Hopelijk komen er weer wat jongeren hier, zodat de balans wat verbetert 😉  Wij hebben het hier nog steeds erg naar onze zin!!

 

Binnenkijken

Woonbladen, die vind ik zo heerlijk om mee weg te dromen. Hoe je een heel huis telkens weer anders kunt inrichten. Niet dat nou vaak gebeurt. Integendeel, wij zijn nogal behoudend en veranderen zelden iets in ons huis. Omdat we alle rommel en het gesjouw er om heen maar vervelend vinden en omdat we tevreden zijn met hoe het nu staat.Maar daar hebben ze bij al die woonbladen geen last van. Die moeten elke maand weer alles op de schop gooien en van kleur en stijl verwisselen. Is het de ene maand zacht roze en super romantisch, dan kun je er vergif op innemen dat de volgende uitgave  vol met stoere stoelen in donkere kleuren staat.  

En daar zit ik dan, op mijn vertrouwde bank naast de al even vertrouwde tafel en denk zou ik dat willen, alles ineens donkerbruin? Zo’n grote ruw houten plank, die gigantisch veel plaats inneemt?  Ach welnee, ik houd het gewoon bij het zelfde.