Het schijnt een hele wetenschap te zijn, het maken van pakkende logo’s. Zo’n beeldmerk dat zich in je geheugen haakt, waardoor je telkens weer bij dat ene bedrijf terecht komt.
Tja, ik weet eigenlijk niet of het werkt. Ik hou niet van grote ketens en de daarbij behorende marketing. Dus zo’n logo, ach …
Maar dit zou ik nou wel onthouden. De deurknop van een kledingzaakje in Parijs. Meer dan genoeg reden om er eens een kijkje te nemen.Een zaakje met een beetje exclusieve kleding en zeker niet met rekken vol van dezelfde modellen. Helaas, niet in een mij passende maat. Maar wel erg leuk!
Hoe ouder je wordt, hoe meer herinneringen… Tja, daar valt niet aan te ontkomen. En als je dan terug denkt, dan liggen sommige herinneringen in een wel ver verleden. Want wanneer werd Winkelcentrum Alexandrium nou toch gebouwd? Dat was ergens in de jaren 80. Het staat er dus al bijna 40 jaar. Inmiddels zijn er grote stukken bijgebouwd, verbouwd, gesloopt en opnieuw opgebouwd. Van de oorspronkelijke winkels is bijna geen een meer over. Er sluiten steeds meer zaken en dat is te zien aan de grote dicht getimmerde schuttingen. Geen best teken. Want al wordt er met veel bombarie de loftrompet gestoken, echt gezellig is het er niet meer. Kleine zaken hebben er geen bestaansrecht, want de huur die moet worden opgehoest is gigantisch. Jammer, want vroeger kwam ik er graag. Nu laat ik het vooral links liggen.
We hadden het naar ons gevoel goed gepland. Niet in de vakantie, niet tijdens de uitverkoop, niet op woensdagmiddag. Zo lopend door de winkel viel ons de drukte nogal mee, maar bij de kassa kwamen we in een andere wereld. Was dit IKEA of waren we getransponeerd naar Schiphol of de Efteling, op een topdag? Zigzaggend werd de rij geleid, waarna telkens op een scherm het nummer van een vrije kassa verscheen.
De politiek mag dan de grenzen geschrapt hebben, er blijft nog wel degelijk verschil tussen de verschillende landen. Niet alleen verschillen de huizen en straten, maar ook in winkels is er een verschil te merken. Vorige week waren we even bij onze oosterburen en daar mogen wij graag boodschappen doen. En toen viel me op dat er producten in de schappen liggen, die wij hier helemaal niet kunnen kopen. Want stel ik zou “Knödel” willen maken, waar vind ik hier “Knödeldeeg”? In een Duitse winkel zonder meer in verschillende variaties te koop.
En in een drogisterij staan alcoholische dranken zoals gin en rum gewoon tegenover de flesjes en potjes met schoonheidsproducten.
Al winkelend had ik ineens hoge nood. Kan gebeuren, maar gelukkig was er een klantentoilet. Voor mij spreekt het vanzelf dat je daar geen rommel maakt en alles netjes achterlaat.
