Ik ben niet religieus, maar toch heb ik een zwak voor Boeddha. Er zijn verschillende Boeddha-beelden, in soorten en maten, soms heel sereen, soms wat streng.
Maar de leukste vind ik de “lachende Boeddha”, zo’n dikbuikige man met een lach van oor tot oor.
En deze vind ik helemaal het einde. Ik weet eigenlijk niet of je Boeddha een muts op mag zetten of hem tot tassenverkoper mag degraderen. Maar toen ik hem zag, kon mijn dag niet stuk. Hij brengt alle sores weer een beetje tot redelijke proporties. Of ik nou wil of niet, hij maakt me aan het lachen.
Tag Archives: winkel
Typisch Engels
De winkel van Jac. van Zanten op de Karel Doormanstraat in Rotterdam herinner ik me nog wel. Een delicatessenzaak met voornamelijk Engelse zaken. Thee, jam, cider, Engelse kaas en leuke snuisterijen. Jammer, maar die zaak zul je er niet meer vinden. Het winkelaanbod is totaal veranderd, de huren stegen en het klantenbestand dunde uit.
Toch is de winkel niet totaal verloren gegaan, want in een wat industrieel aandoend pand aan de Hoofdweg in Nieuwerkerk aan de IJssel hebben Jac. van Zanten en zijn vrouw een nieuwe start gemaakt. Van buiten zou je niet zeggen dat er binnenin zo’n leuk en ja, weer typisch Engels, winkeltje is gevestigd, al kun je er ook voor Franse lekkernijen terecht. Wij komen er graag om te zoeken naar die leuke en lekkere dingen. Al is het alleen maar voor die heerlijke English marmelade. En ik kan me nu al verheugen om er straks te gaan snuffelen voor wat kerstcadeau-ideetjes.
En je kunt alles on line bestellen. Maar ja, dan mis je natuurlijk wel dat leuke sfeertje!
Deel dit op:
Winkel
Ook al heb je geen fototoestel bij je, er is nog altijd de telefoon. En dan, hoewel ik het niet van plan was, is een foto snel gemaakt.
Een schoenenwinkel, maar dan een die niet is zoals de andere. Geen dertien-in-een- dozijn winkel, maar één met een uitzonderlijk interieur. Tja, dit springt er echt wel uit!
De schoenen zijn gewoon als alle andere. Die kun je bij anderen ook kopen….
Deel dit op:
Keuzestress
Bron: Google afbeeldingen
Het overkomt me steeds vaker. Dan sta ik in een winkel en denk “Oh nee, wat moet ik kiezen? Is merk A het nou, of zou het beter zijn merk B te nemen. Of dat nieuwe, nee die daar achter…” Gisteren overkwam het me bij de roomboter. Vroeger lagen er stapels van één soort in het schap, nu kun je kiezen uit wel 12 verschillende soorten. Gewoon, bio, uit Nederland, Ierland, Bretagne, gezouten of juist ongezouten. En dan raak je snel het overzicht kwijt. En kwam ik met gezouten in plaats van ongezouten bioboter thuis. Dus terug naar de winkel. Gelukkig bleek het niet moeilijk om te ruilen, de dame van de servicebalie ging zelfs een nieuw pakje voor me halen.
Maar ja, volgende keer heb ik weer stress bij iets anders. Want ik zag al dat er nu wel 15 verschillende soorten mayonaise zijn, ik weet niet hoeveel soorten beschuit, havermout, jam, stroop of sap.
Vind je het gek dat ik soms terug verlang naar die goeie ouwe winkel op de hoek. Waar de kruideniersvrouw met helder wit schort je helpt en pakt van overzichtelijke schappen.
Met de geur van oude kaas en boterhamworst en het geluid van zo’n grote rode snijmachine “schliff, schliff”. En zo nu en dan een praatje over het weer….
Deel dit op:
Nostalgie
Nu zie je soms grote stapels kleurige plastic kratten. Maar zo was het vroeger, kratten van eerlijk hout. Je ziet ze niet vaak meer.
Ik denk dat de meeste mensen ze hebben inge-
leverd en het statiegeld hebben geïncasseerd. Maar bij een winkel in Rotterdam stonden ze nog. Het was geen drankwinkel, maar een kledingwinkel, als ik het goed onthouden heb.
Die kratten hadden dus geen functie, ze stonden zo maar voor de sier naast de ingang. Misschien vind de eigenaar ze wel leuk staan en ja, dat doen ze dan ook. Hij zal wel niet verwachten dat ie er nog geld voor kan terug krijgen. Maar een leuk plaatje levert het wel op.
Deel dit op:
Snuffelwinkel
Het zoeken naar leuke dingen om te doen in een vreemde stad, is een groot deel van onze voorpret. Je kunt natuurlijk gewoon alle toeristische evenementen afgaan, maar dat wordt toch al gauw een beetje te veel gesneden koek.
Leo had ergens gelezen dat in Hamburg een winkeltje bestond dat beslist het kleinste in zijn soort was en toch een enorme sortering had. In de wijk Ottensen, die op zich zelf al leuk is, vonden we inderdaad Hamburg kleinstes Kaufhaus. Het is niet groter dan een 4-kamer woning, maar staat propvol met allerhande kringloopspullen. Ondanks de krapte is alles goed gesorteerd en geprijsd en bij het rondkijken ontdek je steeds iets anders. Meneer en mevrouw Behrmann kopen en verkopen hun spullen al sinds 1978. Wie van kringloop en bric-à-brac houdt, moet dus beslist eens naar de Bahrenfelderstrasse 207 in Hamburg.
Deel dit op:
Ordelijk
| Sommigen kijken er vreemd van op als ik in een winkel een foto maak. Toen ik deze maakte, kreeg ik zelfs luidruchtig commentaar van twee heren. “Wilt u ons er ook nog op?” werd me gevraagd. Toen ik vriendelijk maar beslist antwoordde dat het me daar niet om te doen was, begrepen ze het helemaal niet. Wat was er nou zo spannend aan die knotjes wol? Nou als ze willen weten waarom, moeten ze dit blog maar lezen. Omdat ik dit zo mooi vind, al die kleurtjes, netjes gesorteerd en ordelijk opgeborgen. Maar ja, dat is vast te veel om te vertellen. |
 |
Deel dit op:
Maskers
Hier in Venetië kun je het hele jaar door mooie maskers kopen. Prachtig handgemaakte exemplaren, maar veelal kitscherige souvenirprullen. Ach, het blijft een leuke herinnering.
Ik zou graag wel eens bij het Venetiaans Carnaval willen kijken. Dat schijnt toch heel anders te zijn dan bij ons.
Wie nog meer maskers wil zien of een keer wil meedoen, kijkt deze week op Stuureenfoto voor nog meer inspiratie.
Deel dit op:
Nostalgie
Laatst las ik een stukje over de winkels van Jamin. Niet die van nu, die van vroeger. Met grote glazen stopflessen, met daarin zuurtjes, zuurballen, dropveters, toverballen, tumtum en weet ik wat lal niet meer. Met die heerlijk zoete geur van snoep en chocola, vanille.
Met een hoge toonbank, waarachter ik bijna schuilging en ik op mijn teentjes moest staan om mijn centjes er neer te leggen. Met, als je geluk had, een vriendelijke en geduldige verkoopster. Die de tijd nam om je keuze te laten maken. Maar vaker met een wat ongeduldiger typje, die met haar vingers trommelde, ten teken dat je wat op moest schieten. Maar ja, uit zoveel heerlijkheden moeten kiezen…
Deel dit op:
Verdwenen winkel
In Italië is het leven losser, minder gestructureerd. Althans, zo hebben wij dat ervaren. Winkels zijn er op onmogelijke tijden gesloten of juist heel laat nog open. Wij konden er geen peil op trekken.
In Ascoli Piceno ontdekten wij dit piepkleine kruidenierswinkeltje, waar we worst kochten. Later die dag wilden we nog wel zo’n worst hebben. Maar de winkel leek wel van de aardbodem verdwenen te zijn. Luiken dicht en geen enkel teken dat daar een kruidenierszaak zat. Nou ja, siësta zeker…? Morgen hebben we ook nog even tijd, dan doen we het wel. Maar nee hoor, ook de volgende (werk)dag was de winkel niet meer te vinden. En die lekkere worst hebben we dus niet meer gevonden. Nou ja, natuurlijk wel andere, ook lekker. Maar die ene winkel, die leek wel verzwolgen te zijn. Gek hè?
