Tag Archives: wandelen

Badhuis

Posted on by
badhuis Laatst gingen wandelen we in Spangen, de buurt van Rotterdam waar ik opgegroeid ben. Een buurt die ik als kind behoorlijk groot vond, maar nu bepaald gekrompen leek.
We bekeken het Justus van Effen-complex en kwamen langs het badhuis. Een instituut waar we nu niet meer zo veel van horen. Tegenwoordig heeft elk huis tenminste een douche.

Maar vroeger waste je jezelf -wekelijks- in een teil. Ik herinner me nog goed, op zaterdagavond werd de zinken teil in de keuken gezet en gevuld met vele keteltjes heet water. Mijn moeder controleerde de temperatuur en dan mocht ik er in, eerst even spelen. “Maar niet teveel knoeien hoor!” Daarna kwam moeder om me te wassen en af te drogen. Haartjes nat, nog even op… en dan naar bed. En in de winter een kruik mee, net als Gerard Cox, Kooten en de Bie bezongen.
Mijn vader deed dat niet, die ging elke week naar het badhuis. Met onder zijn arm een handdoek met daarin een stuk Sunlight zeep en schoon ondergoed. Geen idee meer hoe lang hij er over deed, maar in mijn herinnering geen uren. Je zult daar ook wel niet voor je plezier gebadderd hebben. Toen mocht geluk dan heel gewoon zijn, geef mij maar mijn dagelijkse douche. Met centrale verwarming en een lekker luchtje.

Bewaren

Bewaren

Genieten

Posted on by

Nu Rotterdam zo in “the picture” is, zou ik eigenlijk ook reclame moeten maken voor mijn wijk. Want die is wel redelijk bekend, maar meestal denkt men dat er alleen flats te vinden zijn. Die zijn er wel, maar het is vooral ook een mooie groene wijk. Wij wonen aan de rand en staan binnen een paar minuten in de polder en aan de Rotte. Je kunt er heerlijk wandelen, fietsen, naar de kinderboerderij. En overal staan bankjes, zodat je ook even rustig van al dat moois kunt genieten. Klik op de foto’s om ze te vergroten:

(Klein) avontuur

Posted on by

Zondag was het weer te mooi om binnen te zitten. Geen grote wandeling, maar lekker even een stukje in de buurt. We liepen langs de Rotte, waar we links en rechts werden ingehaald door snelle wielrenners in strakke stretchpakken. MOLM (Middelbare Oudere Lycra Mannen) had ik net in een artikel gelezen en ze werkten een beetje op mijn lachspieren. Ik stel me altijd mijn vader voor in zo’n pak. Geen denken aan dat hij ooit zoiets had aangetrokken. Hij hield het bij een keurig driedelig pak, compleet met stropdas. Maar ja, tijden veranderen en iedereen moet natuurlijk doen wat hij/zij zelf wil. Al vraag ik me af of je nou echt beter of lekkerder fietst in zo’n pak.
We namen een ander pad, minder druk en alleen voor voetgangers en ontdekten weer een ander stukje van onze woonomgeving.
En toen, bijna thuis stuitten we op een groep ganzen. Ze hadden twee schattige, maar al flink uit de kluiten gewassen, pullen. Zo te zien konden die al best voor zich zelf zorgen en zouden de oudere ganzen ons niets in de weg leggen. Behalve dan die ene, die plotsklaps uit de groep rende en luid blazend op ons af kwam. Het scheelde maar een haar of hij had in mijn been gebeten. Stom beest, van ons hoef je geen gevaar te duchten. Maar ja, hoe breng je hem dat aan het verstand?
03-ganzen

Wandelen

Posted on by
12-2e-kerstdag Het kerstdiner op 1e kerstdag was heerlijk en heel gezellig, samen met onze kinderen aan tafel. Jammer alleen dat het weer niet meewerkte. Wandelen in de stromende regen is geen pretje, ook al is de stad Den Haag. Dus bleven we happend en snappend aan tafel zitten. En al hielden we alles nogal licht en goed verteerbaar, we aten en dronken meer dan eigenlijk goed voor ons was.

Maar 2e kerstdag hebben we het tekort aan beweging goed ingehaald. We maakten en lange wandeling en lieten de horeca links liggen. En zo hielden we de balans een beetje in evenwicht.

 

Gebouw

Posted on by

Afgelopen week waren we in Baarn. Daar maakten we vorig jaar een wandeling, die we in dit seizoen nog eens wilden herhalen. Dat was een goeie keus, want het weer was prachtig, de kleuren van het bos overweldigend. ’s Avonds aten we in het zelfde restaurant bij het station, waar we ’s morgens ook koffie dronken.
De natuur verandert natuurlijk per seizoen, de huizen en gebouwen blijven gewoon zoals ze waren. En omdat we dezelfde route namen als vorig jaar, kwamen we weer langs dit huis. Vorig jaar stond het te koop. Het is een bijzonder huis, waarbij je met wat fantasie een heel verhaal kunt maken. Dat Leo en ik daar een bed-en-breakfast in wilden beginnen, leek twee voorbijkomende dames dan ook helemaal niet raar. Ze zagen het wel zitten. Leo niet. Hij werd al wat zwak in de knieën bij het idee van al dat klussen dat daar nog moest gebeuren. Het was dan ook zomaar een hersenspinsel van mij 😉

Deze week leek het huis verkocht. Maar nu werd er gefilmd. Ik verwachtte stiekem dat we wel even zouden mogen figureren. Maar nee, helaas, ze ruimden net op. En welke film het wordt, dat weet ik niet.

Het huis past ook in het weekthema “Gebouwen” van Stuureenfoto. Neem eens een kijkje en doe mee als je wilt.

Dorps

Posted on by

Nee, dit is geen dorpsgezicht van ergens op de Veluwe, of in Drenthe. Dit is (ook) Rotterdam. Hier geen hoge flats, geen hippe architectuur. Dit is Tuindorp Vreewijk. Ontstaan in het begin van de vorige eeuw, als woonwijk voor arbeiders en kantoorbedienden. Die natuurlijk ook recht hadden op een goede woning en een prettige woonomgeving. De huizen zijn klein en in de loop der tijd natuurlijk aangepast aan wat modernere eisen. Er zijn wellicht ook huizen samengevoegd. Maar wil je de sfeer van zo’n huis uit de beginperiode proeven, bezoek dan de museumwoning. Nog vrijwel geheel in oorspronkelijke staat. Kijk even op de website voor de juiste openingstijden.

Tuindorp Vreewijk is nog steeds rustig en kleinschalig. Er is een tijd sprake geweest van sloop, maar de bewoners hebben zich hevig verzet. En met succes, want een deel is inmiddels Rijksmonument. Beslist de moeite waard om ook dit deel van Rotterdams architectuur eens te bekijken.

Stoeltjeslift

Posted on by
Vanuit Tokio gingen we wandelen op Mount Takao. Niet al te ver en toch helemaal buiten de stad. Thuis had ik me voorbereid, dus ik wist dat je met een stoeltjeslift al halverwege de top zou kunnen komen. En dat was ook zo. Alleen had ik geen rekening gehouden met de Japanse opvatting van “eigen verantwoording”. Toen we dus in de stoeltjeslift stapten, was er geen beveiliging. Geen punt, je blijft rustig zitten, gaat vooral niet schommelen en geniet van de omgeving in de ongeveer 10 minuten naar de top. Voor mij was dat genieten maar matig, want ik heb al hoogtevrees als ik op een krukje sta. En dus hield ik me de hele rit naar de top krampachtig vast, alsmaar denkend en hopend dat er “heus niets zou gebeuren”.
Maar goed, ik schrijf dit vanuit mijn eigen werkkamer, dus alles liep gewoon goed af.
En de wandeling was ook bijzonder mooi. De bomen verkleurden al , eindeloze trappen voerden naar prachtige tempels en het uitzicht boven op de 599,03 meter hoge top was fenomenaal. We konden zelfs voor de tweede keer Mount Fuji zien.Het laatste stuk was pittig en het was maar goed dat Leo me met peptalk naar boven kletste. Maar het schijnt dat zo’n fikse wandeling je geest en lichaam loutert. En ook dat is toch mooi meegenomen!

Oh ja, terug namen we de cablecar, dus veel minder griezelig gelukkig 😉

 

Hemelsblauw

Posted on by
 Als iedereen voor de TV zit, willen wij juist nog even naar buiten, een lekker avondwandelingetje maken. Omdat we niet elke dag hetzelfde loopje willen maken, hebben we zo onze verschillende routes.
Vorige keren was de hortensia hier nog niet zo mooi in bloei, maar nu stond ze te stralen in het avondzonnetje. Ik vraag me af of het helemaal puur natuur is of dat er iets in de grond gestopt is. Maar ze staat er in ieder geval prachtig bij!