In 2017 fietste onze zoon over de Afsluitdijk, als onderdeel van een “Rondje Nederland” en kort geleden wandelde Marthy er overheen. Een lange rechte dijk, met aan weerszijden water. Een bijzondere ervaring, hoorde ik.
En nu zal dat binnenkort niet meer kunnen, want er moeten allerlei werkzaamheden aan die dijk gedaan worden. Je kunt er wel overheen, in een bus en je fiets kan mee. Maar voor de rechtgeaarde fietser is dat geen alternatief.
Ik heb geen idee hoe die werkzaamheden er uit gaan zien, maar is het anno 2019 niet mogelijk een soort van noodfietspad te maken? Voor gemotoriseerd verkeer kan dat doch ook?
Zoon zal er niet om malen, maar andere fietsers zullen het beslist niet leuk vinden. Moeten ze hun plannen de komende drie jaar opschuiven…
Tag Archives: wandelen
IJsje…
Gisteren was het zulk mooi weer, daar konden we geen weerstand aan bieden. Dus pakten we metro naar het Oostplein en liepen we wat wij onze “bruggenloop” noemen. Eerst een stuk langs de Maas, over de Willemsbrug en via het Poortgebouw naar de Erasmusbrug. Nog even doorlopen naar station Beurs of via de Witte de Withstraat naar het Eendrachtsplein. Overal terrasjes vol met gezellig pratende mensen, nippend aan een glas witte wijn of stoer een biertje drinkend. Wat ziet de wereld er toch anders uit als de zon schijnt.
En kijk, zelfs de ijszaak was al open. Met nog maar een beperkt assortiment, maar toch…! Zullen we nou wel of niet….? Ja natuurlijk, kom op, zo’n heerlijk ijsje, het eerste van het jaar, dat laat je toch niet schieten? Toen ik op het bankje voor de zaak van mijn ijsje likte, kwam er een gezin naast me zitten. Twee kinderen van net drie turven met roze bolletjes ijs in hun bekertje, papa achter de kinderwagen en moeder, likkend aan een hoorntje mango-ijs. “Kijk eens, ik heb nou roze slagroom…!” kraaide het meisje. “Lekker hoor”, knikte moeder. “Wil je ook een likje van mij?” “Nee getsie, dat is poepijs!” Ik keek eens goed en ja inderdaad, dat mango-ijs leek op geel-groene baby-poep. Ik was blij dat ik het niet had genomen. Het leek mij ook niet zo lekker 😉 😉 😉
Deel dit op:
Deur
Deuren heb je natuurlijk in verschillende soorten en maten. Grote, kleine, mooie, minder mooi, vieze en schone, om maar eens wat op te nomen.
In welke categorie deze deur valt laat ik aan de beschouwer over. En de mensen die er achter wonen, ach, dat kunnen toch gewoon heel aardige en lieve mensen zijn. Ze zullen zelf ook wel gedacht hebben dat ze niet meteen in de categorie “keurig en netjes” zouden vallen. Ze zijn een beetje…. ehh, tegendraads, dat vermoed ik wel. Dus dan maar meteen hun eigenwijze levenshouding meedelen aan iedereen die langs komt. En dat vind ik eigenlijk wel leuk!
Deel dit op:
Schattig
Toen we er langsliepen was dit kalfje net geboren. Waren we net een paar minuten eerder geweest, dan hadden we het geboren zien worden. Moeder snuffelde nog wat onwennig en likte haar schoon. Het beestje probeerde op te krabbelen, maar zakte nog door haar pootjes. Maar binnen een uur liep het diertje al door de wei en dronk bij haar moeder. Zo schattig, dat kleine beestje. Niet te geloven dat het zulke grote koeien kunnen worden.
Deel dit op:
Gesnapt!
Dit is werkelijk een snapshot! Toen ik afgelopen zondag stond te fotograferen in Trompenburg, zag ik dit insect ineens tussen de goudenregen zitten. Even zoeken naar het juiste standpunt en … knip, ik had hem. Want met die insecten weet je het maar nooit. Ze zitten doodstil, maar zien jou van uit hun vele ooghoeken. En als je dan net denkt, dat je hem hebt, is ie weg… Deze dus niet. Geen idee wat voor soort, maar eerlijk gezegd is dat ook niet zo interessant voor mij. Ik bewonderde de prachtige frêle vleugels, die zo afstaken tegen de grijze lucht. Mooi, op een aparte manier.
Deel dit op:
Hoe dan…?
Koop je iets wat je toch niet zo bevalt, dan ga je terug naar de winkel. Soms is het balen, krijg je een tegoedbon. Maar vaak genoeg krijg je geld terug.
Maar hoe doet deze kapper het dan…? Toch maar eerst goed nadenken voordat je jouw lange haar laat afknippen. Belofte maakt schuld, maar kan ie het ook waar maken…?
Deel dit op:
Caspar loopt
Al van af het begin volg ik bijna dagelijks in de Volkskrant de column van Caspar, die door Nederland loopt en ons vertelt over het wel en wee in de natuur. Niet altijd even vrolijk, soms zelfs om een beetje depressief van te worden. Van alles wat verdwenen is en nooit meer terug zal komen. Over vogels, vissen, vlinders, insecten die we bijna nooit meer te zien krijgen. Over verarmde grond, te intensieve veeteelt en landbouw.
Maar kijk, vorige week was ie zo waar opgetogen (klik). Hij liep in de Krimpenerwaard en vond daar nog een behoorlijk stuk natuur. Geen biljartgroen grasland, maar weiden met kruiden en bloemen, vogels te kust en te keur. En dat allemaal op een steenworp afstand van de plek waar ik zelf woon.
Bron: De Volkskrant/Blendle
Deel dit op:
Trainen
Het was maar een klein groepje dat afgelopen donderdag ging wandelen. Maar dat zijn dan ook de echte diehards, toch? Maar we maakten een klein rondje langs de Rotte, met veel bomen en schaduw.
Op weg naar de dijk langs de rivier hoorden we schoten en geschreeuw. Er stond een man, nou niet bepaald aangekleed voor dit warme zomerweer. En een aantal politieagenten, die behoorlijk afstand hielden. Je denkt dan onmiddellijk aan nare dingen, maar het bleek een training te zijn voor politiehonden. Die hadden een beter baantje, want mochten in de Rotte zwemmen. De dik geklede man was natuurlijk de “boef” en hij werd dan ook stevig door de honden te pakken genomen. Vandaar dat pak. Ik wilde wel foto’s nemen, maar deed het toch niet. Deze mensen moeten een beetje onzichtbaar blijven. Pas op verre afstand schoot ik een plaatje. Niemand te herkennen, maar toch een foto bij dit blog 😉
Deel dit op:
Wandelen
Afgelopen donderdag, het werd zo’n dikke 35 graden, ging de wandelclub in ganzenpas naar Leiden. We hadden een afspraak gemaakt om een hofje te bezoeken en alhoewel niet iedereen mee ging, waren we toch met z’n achten.
Met de trein naar Leiden en dan wandelen naar het Meermansburghofje, waar we ontvangen werden door één van de bestuursleden. We mochten een kijkje nemen in de Regentenkamer, kregen bij een kopje koffie uitleg over het wel en wee in zo’n hofje.
De binnentuin lag er prachtig bij en we keken bewonderend naar de grote druivenstok bij de ingang. De immense kiwistruik er naast merkten we in eerste instantie niet op. Maar gelukkig wees een bewoonster ons er op en konden we met eigen ogen zien dat er tientallen dikke kiwi’s aan groeiden. Zij vertelde ons ook dat de abrikozenbomen rijkelijk vrucht dragen. Dit jaar zijn ze heerlijk zoet en in sommige jaren is er een overvloed aan de vruchten.
Na ons bezoek lunchten we in het centrum en liepen daarna nog langzaam aan naar de Hortus. Tegen drieën werd het ons echt te heet en namen we de trein weer terug naar Rotterdam.
Deel dit op:
Bijzonder
Door de warmte van deze zomer komen soms heel bijzondere dingen naar voren. Zo meldde de Hortus Botanicus in Leiden deze week dat vier grote Agave planten (Agave Americana) voor het eerst sinds 60-70 jaar bloeien. En niet zomaar een bloemetje, maar reusachtige stengels met daaraan bijzondere bloemen, die vol nectar zitten. Niet alleen voor de bezoekers leuk, maar ook voor de bijen een extraatje.
Toevallig ging de wandeling van de Ganzenpas afgelopen donderdag naar Leiden. We bezochten daar een hofje, waarover ik later wel zal berichten. Maar ook een bezoekje aan de Hortus paste nog in onze dag en dus kreeg ik de gelegenheid om deze bijzondere planten in levende lijve te kunnen zien en te kunnen fotograferen. Een kans die ik me niet liet ontnemen, warm of niet!
