Tag Archives: vrouwenemancipatie

Boek

Posted on by
Janet Skeslien Charles: De Franse boekenbrigade

Het boek “De Franse boekenbrigade” van Janet Skeslien Charles beschrijft een deel van onze geschiedenis, die niet al te veel aandacht heeft gekregen.

In de eerste wereldoorlog waren er een aantal Amerikaanse vrouwen die zich het lot van de Franse bevolking aantrokken en hulp gingen bieden. Ondanks bezwaren van hun familie.

Ze betrokken ze een kasteel in Blérancourt, van waaruit de hulp werd geboden. Hun organisatie, die CARD werd genoemd, kreeg te weinig aandacht. De vrouwen gingen gekleed in lichtblauwe uniformen, die duidelijk maakten dat ze vredelievend waren.

Het boek berust op werkelijkheid, al vond ik het soms iets te veel fantASIE. Ik miste duidelijkheid over hoe en waar ze hulpgoederen konden kopen. Er moeten heel veel problemen geweest zijn, maar die kwamen niet zo uit de verf.

Al met al toch een boek dat het waard is om te lezen, alleen al omdat ik vind dat de geschiedenis meer recht mag/moet doen aan het vele werk dat door vrouwen, onder barre omstandigheden, werd verricht. En ook nu zetten vrouwen zich in voor hulpbehoevenden en ook zij verdienen onze aandacht.

Boek

Posted on by
Suzanna Jansen: De omwenteling

Een boek over de plaats van de vrouw in de samenleving.

De vrouw was eerst de spil van het huishouden, dat in de eerste vijftig jaren van de vorige eeuw een zeer bewerkelijk instituut was. Haar recht was het aanrecht.

Na de tweede wereldoorlog werd het leven drastisch anders. Er kwamen meer machines, meer welvaart, maar ook meer onvrede bij de vrouwen.

Waarom werkten zij lange en harde dagen zonder eigen loon? Waarom mochten zij niet beslissen over belangrijke zaken, stonden vrouwen als het ware op een tweede plan?

Suzanna Jansen schrijft over de dingen waar haar moeder tegen aan liep, de onvrede, de dagelijkse sleur van poetsen, boenen, wassen. Het leven in een tredmolen. Daar hoefde ja je hersenen niet bij te gebruiken, maar het stompte ook af.

Ik herkende veel dingen uit mijn eigen jeugd. Mijn moeder had graag verder geleerd, maar moest in een dienstje (1919).

Dat ging niet gebeuren voor haar dochters. Mijn zus en ik mochten verder leren, want het was belangrijk dat je onafhankelijk bent. Je eigen geld verdienen was belangrijk.

Een boek met een prettige wisseling van dagelijkse verhalen, gebeurtenissen, maar ook goed gedocumenteerd en teruggrijpend op zaken die in de maatschappij en in de politiek aan de orde kwamen.

Na het lezen heb ik me wel afgevraagd of vrouwen nu beter af zijn. Ja, meisjes en jongens hebben gelijke kansen. Maar wie nu een gezin wil stichten, loopt toch ook tegen allerlei lastige zaken aan. Het is geen keus meer om te werken, maar min of meer een plicht financieel mee te helpen. Met alle stress van dien.

Yes, we can!

Posted on by

zeepje.jpgDit plaatje staat niet alleen op mijn sleutelhanger, maar siert nu ook als zeepje ons toilet.
Rosie the riveteer, symbool voor alle vrouwen die in de tweede wereldoorlog het werk van de mannen overnamen. Zich de zware werkzaamheden eigen maakten en hun land naar de overwinning hielpen. Die zelfvertrouwen kregen, maar later toch weer terug gewezen werden naar hun enige recht, het aanrecht.
Nou ja, natuurlijk niet allemaal. Er is gelukkig ook een hele generatie van zelfstandige, hardwerkende en sterke vrouwen uit voort gekomen.
Maar dat weet je natuurlijk niet, als je bij mij een plasje pleegt. Daar staat ze eigenlijk alleen een beetje voor de sier en de “verluchting”  😉

Wereldvrouwendag

Posted on by

Vandaag is het “Wereldvrouwendag”. Er zijn heel veel vrouwen in deze wereld, die zich inzetten voor vrouwenrechten, hulp op allerlei gebied verlenen en zeer bewonderenswaardige dingen doen. Maar voor mij is er op dit moment toch één vrouw die met kop en schouders uitsteekt boven allen: Malala Yousafzai.

Ze is nog maar 18 jaar oud, maar heeft inmiddels al wel de Nobelprijs voor de Vrede gekregen.  Vorige week zag ik een documentaire over haar en steeds weer werd ik geraakt door de kracht en de wijsheid die zij heeft. Ik wens haar een heel lang en werkzaam leven toe en hoop dat haar denkbeelden meer en meer weerklank in de wereld zullen vinden.

03-vrouwendag

Emancipatie

Posted on by
Jet Bussemaker heeft de oude koe maar weer eens van stal gehaald. Vrouwen moeten meer aan het werk Dus niet thuis blijven zitten en je kennis laten verstoffen. Maar ja, dan moet er wel werk zijn. Een baan vinden in deze tijd is geen sinecure.
Vrouwen mogen niet teren op het inkomen van hun man. Toch is thuis alles op rolletjes laten lopen óók een (fulltime) baan. Je hebt echt je handen vol aan het huishouden doen, de school- en buitenschoolse activiteiten van de kinderen onderhouden, de financiën regelen en voordelig maar toch verantwoord eten koken.

Jet heeft wel een punt, als ze zegt dat je zelfstandig moet kunnen zijn. Een behoorlijke opleiding volgen, zodat je in geval van nood, in je eigen onderhoud kunt voorzien. Maar dat is voor mijn geen nieuws, want daar was mijn moeder al van overtuigd.

  

Die mocht zelf niet doorleren, hoewel ze dat graag had gewild. Ze moest op elfjarige leeftijd “in een dienstje” omdat mijn opa na de dood van zijn vrouw het geld bitter nodig had. Maar ja, dat was in 1919, dus echt andere tijden.
Toen mijn zus in 1942 van de lagere school kwam, ging ze naar de HBS. En ik ging naar de MULO. En reken maar dat mama (en op de achtergrond papa) er streng op toezagen dat je je best deed. Mijn moeder was dan ook een Dolle Mina avant la lettre en daar ben ik best trots op. Ik wist dus al lang dat “Marie wijzer moet worden”.

Vrouwengelijkheid

Posted on by
In een interview met Lulu Wang las ik dat één van de goede dingen van het communisme is dat vrouwen gelijk(waardig) zijn.

Volgens de Chinezen dragen vrouwen de helft van de hemel; de andere helft wordt door de mannen gedragen.

Dat is heel poëtisch voorgesteld. Maar de praktijk is toch anders. Ik zag in China vrouwen zich afbeulen op bouwwerken, sjouwen met zware lasten en hele lange arbeidsdagen maken.

Dit oude (?) vrouwtje moest kilometers lopen met een takkenlast op haar schouders. En de grote manden met porselein, die de marktkoopvrouw droeg, waren zelfs voor Leo te zwaar! Maar met een lachje schoof ze de lat op haar schouders en dribbelde weg. Ons verbaasd achterlatend.