Tag Archives: vroeger

Vroeger

Posted on by
Bron: Google

De scheurkalender van vorig jaar ging over “die goeie ouwe tijd”. De tijd zonder mobieltjes, digiD, internet en altijd en overal bereikbaar zijn. Over een tijd waar haast niet leek voor te komen.

Maar dat is natuurlijk onzin, want gestreste mensen zijn van alle tijden. Alleen konden we niet zo snel elkaar bereiken. Hoe ging dat dan toen?

Op 8 februari 2022 las ik dat een platteland huisarts daar wel een oplossing voor gevonden had. In geval van een zieke ging men naar het plaatselijke café en liet zich op de “dokterslijst” zetten. Kwam de arts dan in het dorp aan, haalde hij de lijst in het café op en wist hij zo wie zijn hulp nodig had. Een veearts wist of zijn vrouw gebeld had, wanneer er een vlag buiten aan het café hing. Een kwestie van even bellen en hij wist meteen welke patiënten er waren.

Uiteraard ging de huisarts dan op huisbezoek. Kom daar tegenwoordig nog eens om….

Toen en nu

Posted on by

In mijn ouderlijk huis was, tot 1969, geen douche of badkamer. Hoe we dan schoon werden? Nou gewoon, in een teil. Die werd in de keuken gezet en daar ging ik dan in. Hij werd gevuld met keteltjes warm water en dan kon ik een beetje ploeteren.

Misschien ging mijn moeder en zus er later ook nog wel in. Al geloof ik dat zij wel telkens weer schoon water namen. En mijn vader? Die ging elke week met zijn handdoek en schoon ondergoed naar het badhuis.

Zo’n ritueel werd natuurlijk niet elke dag herhaald. Geen denken aan! Eén keer per week, dat was het. De andere dagen wasten we ons aan het aanrecht. En werden we ook schoon.

Bron: Foto’s Google

Bij Leo was wel al langer een douche. Gemaakt op een deel van het balkon. En dat was ’s winters best een koude bedoening. Maar die kou deerde hem niet. Die was hij wel gewend. Want dagelijks waste hij zich op zolder, aan een kleine wasbak met uitsluitend koud water. Ja, ja, dat waren barre tijden.

Nu is er in vrijwel elk huis wel een douche en is dagelijks douchen gewoon. En wat wordt er nu gezegd? Dat het helemaal niet nodig is om elke dag te douchen. Zowel uit gezondheids- als uit milieuoogpunt.

Ach ja, nou hebben we alle mogelijkheden voorhanden, zijn er toch nog bezwaren…
😉 😉 😉

Wereldberoemd

Posted on by
In Tuindorp Vreewijk ontdekten we ook deze muurschildering. Ter herinnering aan Milkbar Aurora, destijds wereldberoemd op Rotterdam-Zuid. Daar kwamen jongens en meisjes bij elkaar, om te praten en milkshakes te drinken. En gehaktballen te eten. Onschuldig vertier, maar o,o, wat waren de ouders van die jongens en meisjes destijds bezorgd om hun kroost. Wat moest er terecht komen van die nozems, met hun lawaaiige brommers en hun vetkuiven?

Wat voor toekomst hadden die meisjes, met hun petticoats, korte rokjes en hun opzwepende dansen? Nou ja, we weten het nu. Ze zijn brave burgers geworden. Opa’s en oma’s, die soms verhalen vertellen over die goeie ouwe tijd 😉 😉 😉

Afval

Posted on by

Sinds kort hebben wij hier drie grote afvalbakken in de voortuin staan. Gelukkig niet in het zicht, maar wel prominent aanwezig. Een capaciteit van ruim 700 liter afval. Het principe van afvalscheiding vind ik prima. Maar de manier waarop ….. Waarom wordt er niet gestreefd naar minder verpakking en dus minder afval? Moet een plastic doosje nou echt een aluminium deksel hebben en daarom heen nog een bedrukt kartonnetje? Drie soorten afval voor één product.

Bron: You Tube

 Eigenlijk zou ik het liefst terug willen naar die ouderwetse zinken vuilnisbak, die minimaal elke week geleegd wordt, statiegeld op glas en plastic flessen en een schillenboer langs de deur, aan wie we ons gft-afval kunnen geven.Of ben ik nou toch die vervelende ouwe zeurende muts aan het worden?

 

Terug in de tijd

Posted on by

Toen we afgelopen zaterdag naar de markt waren geweest, liepen we door naar de straat waar ik van kinds af aan heb gewoond. Ik ben er al jaren weg en ook mijn ouders woonden er al lang niet meer.
De buurt is veranderd. Veel huizen zijn gerenoveerd of afgebroken. Er voor in de plaats kwam natuurlijk nieuwbouw. Daardoor is de sfeer totaal anders geworden. Wat ik vooral miste, waren de vele winkels. In onze buurt kon je kiezen uit meerdere kruideniers, groentewinkels, sigarenzaken, kappers, slagers. Maar vrijwel alle winkels zijn omgebouwd tot woonhuizen. Een enkele mini-supermarkt probeert het hoofd boven water te houden. Maar het lijkt zwemmen tegen de stroom in.

En oude vertrouwde zaken kregen een heel andere bestemming. Voor deze winkel, die vanuit onze huiskamer niet te zien was, parkeerde Leo zijn kleine Kevertje. Destijds verkocht men er textiel, maar ook corsetten. Tenminste, dat is het meest in Leo’s geheugen blijven hangen 😉 Ik herinner me de zaak vooral van de aanbiedingen voor theedoeken en lakens.

Nu is het een afhaal chinees. Ach ja, niets blijft het zelfde.

 

Corset

Posted on by

Dames van vroeger droegen een corset. Een vernuftig geconstrueerd geheel van stof, baleinen en veters. Mijn moeder had er zo een en daarmee hield ze haar taille en buik in bedwang. Ik moest wel eens helpen om de veters nog net iets strakker te trekken. Mijn moeder kreunde en steunde. Als het corset ’s avonds uit mocht, zal dat wel een hele opluchting geweest zijn. Wat een gedoe. Gelukkig dragen we dat niet meer.
Zo’n corset was meestal zalmroze, een kleur die ook favoriet was bij andere dameslingerie. Voor eens en altijd zal die kleur voor mij synoniem zijn met benauwd, ingeregen en marteling.
Hoe ik daar nou op kom? Nou, ik kreeg een boek met daarin allerlei oude reclames en één daarvan was deze. Zwart/wit weliswaar, maar de kleur kon ik er met gemak bij verzinnen 🙂 🙂

Jeugdsentiment

Posted on by

Sommige dingen vergeet je je hele leven niet meer. Ze zijn vaak diep verstopt in je geheugen, maar een kleinigheid kan ze er zo weer uit toveren.
Dit boek vond ik op de 2e hands boekenkraam, bij ons in het winkelcentrum.

Met één klap was ik weer zo’n jaar of negen, helemaal gek van ballet en vooral van zelf op ballet gaan. Maar ik had nuffig mijn neus opgehaald voor het balletklasje in het buurthuis en lessen bij een echte ballerina vond mijn moeder net iets te veel van het goede. Misschien had ze wel gelijk hoor, je moet klein beginnen. Maar ik wilde toen vooral groots leven. En natuurlijk zag ik alleen de glans en glitter en niet het bloed, zweet en de blaren van het beroepsballet.Mijn dromen gingen niet verder dan buigen voor een enthousiast publiek, in een prachtige roomwitte tutu, met naast me zo’n knappe danser.Maar op een dag kwam mijn vader thuis en haalde uit zijn tas een grote koek en een in bruin papier verpakt boek, dat hij die dag had gekregen. Voor uw dochter, had de mevrouw gezegd.  

“Meisje dans de wereld in” heb ik die avond meteen uitgelezen, al knabbelend aan de koek. Die vooral een bijsmaak van verf en terpentine had, maar dat deerde me op dat moment niet. Helemaal verloren was ik in de wereld van de dans. Het boek stond jarenlang op mijn boekenplank en ik heb het zeker tien keer herlezen. Toen is het met een verhuizing zoekgeraakt, weggedaan of ……?

Maar bij het zien van dat boek, zag ik meteen weer die tas van mijn vader voor me, proefde ik weer die smaak van verf en terpentijn en droomde ik  weer even over die roomwitte tutu.

Nostalgie

Posted on by

Laatst las ik een stukje over de winkels van Jamin. Niet die van nu, die van vroeger. Met grote glazen stopflessen, met daarin zuurtjes, zuurballen, dropveters, toverballen, tumtum en weet ik wat lal niet meer. Met die heerlijk zoete geur van snoep en chocola, vanille.
Met een hoge toonbank, waarachter ik bijna schuilging en ik op mijn teentjes moest staan om mijn centjes er neer te leggen. Met, als je geluk had, een vriendelijke en geduldige verkoopster. Die de tijd nam om je keuze te laten maken. Maar vaker met een wat ongeduldiger typje, die met haar vingers trommelde, ten teken dat je wat op moest schieten. Maar ja, uit zoveel heerlijkheden moeten kiezen…

Zeep

Posted on by

Zeep zie je tegenwoordig niet meer zo vaak. het is badschuim, doucheschuim of vloeibare zeep wat de klok slaat.
Maar vroeger was dat er niet en werd dit stuk zeep gebruikt voor van alles, de handwas, om vuile plekken mee in te wrijven en ook gewoon als zeep om je handen te wassen of voor je gezicht.
Mijn tante was niet vna haar stuk te brengen, Sunlight zeep moest het zijn. Anders voelde ze zich niet schoon. En verder niks, geen crème, geen lotion, geen foundation. Ze werd 94, was bijna rimpelloos en had een huidje van satijn.
Voor mij brengt het de herinnering aan wasdag, zo’n bedompte lucht van drogend wasgoed en een grote ketel op het gasstel. Ik heb nog zo’n stuk thuis, netjes verpakt in plastic, zodat het goed blijft. Maar gebruiken doe ik het niet meer.

Oude foto’s

Posted on by

We zijn nog lang niet klaar met het uitzoeken van onze oude foto’s. Het is dan ook een enorme klus. Het lukt ons niet om er elke dag wat aan te doen, maar zo langzamerhand komt er toch een beetje schot in.
Wel moeten we ons inhouden om niet telkens weer terug te gaan in de tijd. Al ontkom je er niet altijd aan. Toen ik deze foto van mezelf zag, voelde ik meteen weer het prikken van de bekleding van onze eetkamerstoelen. Ze waren al oud en soms stak er een veer een beetje door het trijp. Als ik er lang op zat, begon ik na enige tijd altijd te wiebelen. Tot grote ergernis van mijn moeder.
Achter mij staat een mand met boodschappen. Dat hielp me om de foto goed te dateren. Want die mand was het cadeau van mijn ouders aan mijn zus, die net in ondertrouw was gegaan. Er zaten allerlei nuttige dingen in, zoals meel, suiker, een set stofdoeken, boenwas, afwasmiddel en borstels voor het schuieren van de meubels. Dat hoorde bij een goede huisvrouw.  Krijgen bruidjes van nu ook nog zoiets?