Voorjaar

Toen vorige week, na alle regen en miezerige dagen, leek het wel of overal de lente zich manifesteerde.

En iedereen scheen dat vast te willen leggen, want ik zag zoveel mensen fotograferen. En ik deed natuurlijk mee. Genoeg materiaal om onderweg plaatjes te schieten van bloeiende bomen, uitbottende magnolia’s, grasvelden vol geel speenkruid of barstensvol narcissen.

Maar zelfs dat werd op den duur een beetje saai. Was er nou niks anders te vinden?

Ja hoor, hier had men zich op het voorjaar voorbereid. Niet in de tuin, die was omgetoverd tot parkeerplaats, maar pal onder de bewoners hun neus, in de bloembak voor de vensterbank.

Niet te missen en meteen als ze ’s morgens de gordijnen openschuiven springt het in het oog.

Mooi begin van de dag, nietwaar?

Bloesempracht

De Prunus

Eigenlijk staat de boom al een paar dagen zo in bloei. Elk jaar weer een geluk om pal voor ons huis te hebben.
Zondagmorgen hoorde ik dit gedicht van Garmt Stuiveling bij De Sandwich van Jacques Klöters. Ik moest het wel delen!

Onverwacht en plotseling
stond de prunus deze morgen
weer met tak en stam verborgen
in een wolk van bloeseming,
die zo blank,
zo smetloos zuiver
straald’ en met de wind bewoog,
dat door mij een stille huiver
van verraste vreugde vloog.

Want nog enkel zwart en strak,
niet gereed nog tot ontluiken,
wist ik in geboomt’ en struiken
ieder twijgje, elke tak;
slechts de kruin van d’ oude steile
statige kastanjestam
brandde, met doorzichtig ijle
glanzend groene vlam bij vlam.

En nu plots, in deze nacht,
is de prunus weer ontloken,
overdadig uitgebroken
tot één eindeloze pracht. –
O, ik wist dat het zou komen,
dit onstuimige festijn,
maar ik had niet durven dromen
dat het zo volmaakt zou zijn!

Garmt Stuiveling (1907 – 1985)
uit: Elementen, Arbeiderspers, 1936

Mooi…!

Net als de dieren, laat ook de natuur zich niet ringeloren door wat onze mensenwereld op zijn kop zet.

Het is voorjaar en dus… het fluitekruid groeit en bloeit. En niet alleen het fluitekruid, ook de boterbloemen, het koolzaad, de gele irissen tonen zich op zijn mooist.

Maar het fluitenkruid vind ik toch het allerleukst van alles. Tere witte schermen, net kant. En als je het wilt fotograferen lukt dat maar met moeite. Eén zuchtje wind is voldoende om het heen en weer te laten wiegen.

Sommigen zullen het misschien wel onkruid noemen, maar ik vind het elk jaar weer prachtig.

Vrolijk…

Vrolijk… er is niet veel voor nodig. Gewoon wat bloemen en de belofte van voorjaar..
Het werd geen wereldfoto, maar zo maar een plaatje dat ik onderweg bij het wandelen tegenkwam. En ik was niet de enige die haar mobieltje te voorschijn haalde en een foto maakte. We werden er allemaal nog een beetje vrolijker van!
vrolijk.jpg

Mooi toch…?

Vorige week, net na een fikse regendag, begon de zon aarzelend te schijnen. Zo zag onze tuin er toen uit.
Ja, ja, ik ging natuurlijk op een goede plek staan, zorgde er voor dat er niet al te veel 😉  onkruid te zien is. Een klein beetje geflatteerd is het wel, maar goed. Dit is toch onze tuin, waar ik elke dag met veel plezier naar kijk. En in het voorjaar met nog een beetje meer plezier. En dat wilde ik gewoon even delen.
mijn-tuin.jpg

Natuur

Gek toch… wij mensen verbazen ons over de lange winter, de koude lente. De natuur zegt niks maar wacht met uitlopen tot de temperaturen een beetje aangenaam zijn. En dan, dan volgt er een groeispurt. Want nog nooit heb ik de bomen en struiken zo snel in bloei zien komen. Was er eerst nog geen zweempje blad of bloem te zien, in een paar dagen staat alles in volle bloei. Jammer dat het dan ook weer zo snel weg is, maar laten we niet klagen. Gewoon genieten van al dat moois…. Geweldig toch?

Lente

Heerlijk, het wordt echt lente. sneeuwklokjesDat weet ik natuurlijk wel, hoe je het wendt of keert, de seizoenen wisselen altijd met dezelfde regelmaat. Maar als het lente wordt, dan raakt iedereen een beetje opgewonden en blij. De zekerheid dat al die bloemen en planten weer opnieuw gaan groeien. Lammetjes in de wei, de dagen worden langer, de zon wordt warmer. Iedereen wil maar wat te graag de donkere en dikke winterkleding om ruilen voor een vrolijk wapperend lentejurkje. En de mannen… die kijken uit naar rokjesdag 😉

Bloesem

blog-april-B-01 Hier kan ik niet genoeg van krijgen. Bomen die na een sombere winterperiode in bloeien uitbarsten. Sommige mensen vinden ze vervelend, want het geeft nogal wat rommel. Maar voor mij betekenen ze vooral dat na donkere tijden altijd weer een nieuwe en betere periode aanbreekt. En vooral dit jaar voel ik dat zeer intens!!

 

 

Voorjaar

Ik weet het wel, er zijn natuurlijk al lang tulpen te koop. Maar met de Kerst vind ik het nog veel te vroeg om ze te kopen. Dan past het nog niet helemaal voor mijn gevoel.Maar vandaag scheen de zon, rook het al vagelijk naar het voorjaar en zag ik dat de knoppen van de esdoorn wat dikker waren geworden. Dus was het precies de juiste tijd voor een flinke bos tulpen.

En daar staan ze dan, op de salontafel. Lang zullen ze het wel niet uithouden, maar de komende dagen is het al een beetje voorjaar thuis.