Insecten

Tijdens onze reizen in Azië hebben we het gezien, maar nooit gegeten. Insecten, zoals sprinkhanen, krekels.

Nu is het mogelijk dat krekelmeel aan onze producten, zoals brood, pizza, koekjes en zo, wordt toegevoegd. Ik ben daar niet blij mee.

Wie insecten wil eten moet dat vooral doen. Maar krekelmeel toevoegen (misschien stiekem zonder dat we het weten) gaat me te ver.

Ik verwonder me ook over de nogal fletse reacties. Want krekels en sprinkhanen zijn dan wel niet aaibaar, maar toch ook dieren en schepselen van de natuur.

Maken veganisten een hoop misbaar over chocola die niet vegan is, maar stoppen ze dan wel brood met krekels in hun mond?

Herfstig

Hoewel de zon nog wel even haar best wil doen, wordt de natuur zo langzamerhand wel en beetje meer herfstig.

Meer dan een week geleden fotografeerde ik deze eikels, die voor de dieren een flinke voedselvoorraad in petto hebben.

En dat ondanks de droogte waar we dagelijks over te lezen krijgen.

Reiger

Er kwam wel eens eerder een reiger op bezoek in onze tuin. Die had wel geduld, maar kon geen visje uit de vijver verschalken.

De reiger van vorige week had zich eerst een paar dagen eerder georiënteerd en wist dus dat er wel iets te vinden zou zijn. En daar stond ie dan, een beetje chagerijnig leek het wel. Of kouwelijk, het woei die dag behoorlijk.

Maar hoe dan ook, hij had wel geduld. En ja, uiteindelijk had hij iets te pakken. Een miniem salamandertje was het slachtoffer. En laat dat beestje nou ook nog kleverig zijn. Reiger had er zichtbaar moeite mee het diertje naar binnen te werken. Z’n lange snavel sopte hij een paar keer in het water. Eén keer floepte salamander er zelfs uit. Maar uiteindelijk… ja dan toch was het arme beestje naar binnen.

Maar of die reiger nou voldaan was…? Daar zal toch wat meer vis voor nodig zijn!

Bananen

Als kind al vond ik bananen heerlijk. Leo niet, die moest er als kleuter aan wennen. Maar ja, die kreeg pas later een banaantje. In de oorlog waren die er niet.

Ook nu eten we vrijwel elke dag een banaan. Ik bak er soms cake mee, een banaan op een boterham met pindakaas en sambal gaat er ook wel in. Om nog maar te zwijgen van een banaan in de smoothie met yoghurt en blauwe bessen.

Toch dreigt de banaan te verdwijnen. En dat zou toch wel heel erg zijn. Want bananen zijn heel gezond, geven meteen een voldaan gevoel en het is voedsel wat gemakkelijk meegenomen kan worden. Sporters zweren er bij.

Bron: Google foto’s

Laten we hopen dat er ergens op de wereld een nieuw ras bananen gekweekt kan worden. Want stel je voor, dat we niet meer wekelijks ons trosje bananen in het winkelwagentje kunnen leggen…

Airfryer

bron: Lidl Duitsland

Wij zijn niet zulke frituurliefhebbers. Veel te veel rompslomp, vette troep en onze gezondheid, toch…?
Een airfryer had ik dan ook niet nodig, dacht ik. Totdat schoonzus vertelde dat zij er niet alleen friet in maakte, maar ook broodjes bakte en nog wel meer gerechten er in maakte. Kon dat dan? Jazeker! Dus bij de eerstvolgende Lidl-aanbieding kochten wij zo’n apparaat. Meteen mooie aanleiding om ons te ontdoen van wat overtollig spul, zoals de friteuse, die al lang stond te verstoffen.
Inmiddels heb ik al diverse malen broodjes gebakken en dat gaat reuze snel en goed. En natuurlijk heb ik al wat geëxperimenteerd met wat er allemaal meer mee kan. Zoals kleine appelbollen maken. Of even snel een klein snackje. Grote hoeveelheden willen wij toch niet, dus is het nu niet meer nodig om de grote oven er voor aan te zetten.
Ik heb een er een Pinterest-bord voor gemaakt, waar ik al heel wat recepten op verzameld heb. Binnenkort zet ik hier een zelfbedacht en gemaakt recept.

Restjes

kerstrestenZo, allemaal vol en zoet na de Kerstdagen? Wij hebben het deze keer heel bescheiden gehouden. Niet uit zuinigheid, maar omdat we eigenlijk elke dag lekker eten. Dus waarom met de kerstdagen uitpakken met allerlei buitenissigheden? Ik vond het al jaren nogal overdreven wat de supers en warenhuizen ons aanboden, maar dit jaar leek het me echt erg “over the top”. Ik geloof dat een discounter al kerst-toetjes in de aanbieding had toen het nog november moest worden. En ik vraag me dan af wat de mensen er mee doen… Ik hoop dat ze het allemaal opeten, onder het mom van “dan weten we wat we krijgen”. Alleen zit je dan twee maanden telkens caloriebommen naar binnen te werken. Of eet je dingen die je eigenlijk toch niet zo lekker vindt.
Uit ervaring weet ik dat veel mensen helemaal niet zo culinair avontuurlijk zijn. De een houdt niet van courgette of paprika, de volgende wil geen lamsvlees of wild. Het idee dat er zo’n schattig konijntje of eend in de pan ligt te sudderen, doet sommigen de tranen in de ogen springen. Ik ben dan ook heel benieuwd of al deze herten, eenden, struisvogels en lammetjes ook daadwerkelijk zijn geconsumeerd. Zo niet, dan zijn ze voor niks gedood en dat is jammer.

Uit je eigen stad

Daar waar je het totaal niet verwacht, tussen havens, hoge kantorenflats en drukke verkeersaders, ligt een stukje Rotterdams boerenleven. Uit je eigen stad is een stadsboerderij van 20.000 M2, waar groenten worden verbouwd, vissen en paddenstoelen worden gekweekt, kippen rondlopen. De groente groeit op een heel speciale manier, in grote bakken water. Deze manier van kweken heet “aquaponics”. Dat water wordt bemest door de vissen, die elders in grote bassins worden gekweekt. De sla die daarin dan groeit, is voedsel voor de vissen. Een ingenieus kringloopsysteem dus. Men probeert zo min mogelijk afval te produceren, alles te hergebruiken en zo het milieu minimaal te belasten.
Elk weekend kun je ook verse groenten en andere producten op de markt bij de boerderij kopen.


En in het restaurant wordt de eigen productie verwerkt tot heerlijke schotels.
Afgelopen zondag gingen wij er heen, kregen een rondleiding en keken onze ogen uit. Dat dit zo maar in de stad was. Na afloop zaten we nog even op het terras. Het zonnetje scheen, we dronken een bio biertje en sapje en aten een broodje met Rotterdamse kaas, voorzien van een likje Rotterdamse mosterd. Heerlijk!!