Sinds jaren ligt er in mijn kast een mooie dikke vlecht. Jongste had lange tijd prachtig lang, rood krullend haar. Maar toen hij zag dat er op zijn kruintje allengs minder haar groeide, besloot hij rigoureus de schaar erin te laten zetten. De kapster vlocht zijn haren en knipte de staart af. “Voor je moeder”, zei ze erbij. Waarom ik hem nou juist moest krijgen….? Maar weggooien, nee! Dus lag ie stil te verkommeren tussen de sjaals.

Nu las ik laatst van de Stichting Haarwens, waar pruiken worden gemaakt voor kinderen tot 18 jaar die door een of andere oorzaak kaal zijn geworden. En dat is dus een veel betere bestemming voor zo’n vlecht.