Op Facebook kwam ik dit filmpje tegen. Een reclame voor een koel/vriescombi. Niet van nu, maar uit 1963!
En ik vraag me af waarom we dit ontwerp niet meer kunnen kopen. Veel handiger dan die planken op vaste hoogte. Veel simpeler alles te bereiken met die draaibare plateaus. Onderin een lekkere vriesla en ook nog eens een vakje waarin de boter zacht blijft.
Zal wel niet meer te koop zijn, maar misschien wordt het weer in productie genomen.
Ik heb totaal geen ervaringen met kamperen. Slechts één keer sliep ik in een tentje en alles wat ik er nog over weet te herinneren is dat ik het ongelofelijk koud heb gehad. Niks leuk, niks gezellig, alleen die kou is in mijn gedachten gebleven.
Leo heeft iets meer ervaring. Hij bracht diverse vakanties door met een vriend in een sheltertje. Hij weet er sappig over te vertellen. Hoe ze geen plek konden vinden en later toch wel. Want toen mochten ze op het gazon in een Engelse tuin hun sheltertje opzetten. ’s Avonds nodigde de bewoners hen uit voor een glas whisky en een jointje roken. Ja, dan voel je natuurlijk ook geen kou 😉 !
Maar al hou ik danniet van kamperen, ik kijk wel met plezier naar “We zijn er bijna”. En daar moest ik onmiddellijk aan denken toen ik dit op een vintagebeurs zag.
Ik neem aan dat met dit bordje de plek waar je mag staan wordt gemarkeerd. Zo te zien al heel wat jaartjes geleden in gebruik geweest. Er is toch (bijna) niemand meer die met zo’n klein eitje op vakantie gaat? Wat ik zo nu en dan aan caravans voorbij zie komen is groot, luxe en van alle gemakken voorzien.
Maar voor mij hoeft het niet. Ik ga wel in een hotel.
Het werd weer tijd voor een nieuwe puzzel en dit keer leende ik van Lies deze. Een boekenplank voor met vintage tuinboeken.
Een zee van kleuren, letters en daarbij een uitbundige versiering van bloemen. Lekker klusje om uit die duizend stukjes weer een kloppend geheel te krijgen.
Meestal begin ik met de rand. En dat deed ik deze keer dus ook. Maar er bleven open stukjes. Dagenlang zocht ik naar die laatste randjes. En dan ineens vind je ze achter elkaar en kan de rand dicht.
Dan de stukjes met letters en die zo ongeveer op hun plaats leggen… het was weer een hele klus!
Maar uiteindelijk paste ook het laatste stukje en ligt de puzzel nog even te pronken onder de glasplaat.
Eens kijken wat er nog meer te maken is…?
Je kunt van alles verzamelen, dus ook peper-en-zoutstelletjes.
Niet dat ik dat doe, maar zou ik zo’n verzameling hebben, wilde ik deze er vast aan toevoegen.
Toen ik ze voor het eerst zag, dacht ik dat het een echtpaar voorstelde. Maar mevrouw is veel te chique voor zo’n varken als man. Al lijkt het wel of ze vlucht ze voor zijn onbehouwen gedrag? Maar nee, het zijn twee aparte setjes.
Ik vind ze geinig en ze vormen allebei een leuk gespreksonderwerp voor een beetje saai etentje…
Het was een eindje rijden die zaterdag, maar de moeite waard. Want in Hellevoetsluis werd een brocantemarkt gehouden. En één van de kramen werd bemand door Janet, die ik vooral ken als fysiotherapeute.
Ze heeft niet alleen talent om mijn onwillige knie weer in het normale loopgareel te krijgen, maar verzamelt samen met haar man ook allerlei vintage spullen. Die etaleert ze regelmatig op deze website en op Facebook. Wie op zoek is naar vintage meubels, manden, flessen, ladders of luiken kan er zijn hart ophalen en vindt zeker iets van zijn of haar gading.
De brocantemarkt is al weer lang afgelopen, maar toch nog een sfeerbeeld.
Moe van het zoeken streek ik even neer aan de leestafel bij de koffiehoek in Boekhandel Donner. Met een kopje thee bladerde ik alvast mijn nieuwe boekje door. Je zit daar heel gezellig, met het geroezemoes van alle klanten om je heen en toch lekker rustig, een beetje verscholen in een hoekje. Toen ik mijn stoel wilde bijschuiven, viel mijn oog hier op. Wat een leuk en lekker nostalgisch exemplaar. Niks modern, maar een ouderwetse kinderstoel. Die duidelijk nog vaak dienst doet.
Ik keek nog eens naar het andere meubilair en wist het meteen. De inkoper bij Donner kijkt natuurlijk ook vaak naar Drew Pritchard. Niks nieuwe en zielloze kunststof meubelen uit een digitale catalogus, maar gewoon lekker kringloopwinkels afstruinen en voor een prikkie op de kop tikken. Weggooien is zonde. Super hip toch, die vintage? En ook nog beter voor het milieu, dus lekker groen bezig…! 😉
| Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een. Deze week eens een cartoon, omdat ik daar afgelopen zaterdag onbedaarlijk om heb moeten lachen. Het lijkt me een goed begin van de week:  Bron: De Telegraaf 20-10-2012 |
 |
Vorig jaar zette Cora van Cleary Vintage een heleboel oude kerstplaatjes op haar blog. Ik vond ze zo leuk en heb ze bijna allemaal op mijn computer gedownloaded. Eigenlijk met het idee er kerstkaarten van te maken. Maar chaoot als ik soms kan zijn, dat hele idee vergat ik en ik maakte hele andere kerstkaarten. |
Toch heb ik de plaatjes voor een groot deel uitgeprint, uitgeknipt of gestanst met de Cuttlebug en van een kadertje voorzien. Daarna heb ik een oasis-krans bekleed met bladeren en de kleine vintageafbeeldingen erop geprikt. Strik er om en nu hangt hij te pronk in onze hal.
Last year Cora of Cleary Vintage published lots of lovely vintage Christmas images. I loved them and downloaded them to my computer with the intention to use them for this year’s Christmas cards. But being somewhat chaotical I forgot this project and did not use the images.
However, I used them in another way. I printed them out, cut them out by Cuttlebug and gave them a nice border. Then I took an oasis-form, covered it up with leaves and pinned the images on it. A nice bow completed it.
