Gedicht van Paul Niemöller, op een muur in het Bevrijdingsmuseum in Groesbeek.
Eerst kwamen ze voor de Joden
en ik zei niets
want ik was geen Jood
Toen kwamen ze voor de communisten
en ik zei niets
want ik was geen communist
Toen kwamen ze voor de vakbondslieden
en ik zei niets
want ik was geen vakbondslid
toen kwamen ze voor mij
en was er niemand meer over
die iets kon zeggen
 |
Hij wist het wel, dat zijn moeder gevangen had gezeten. In Dachau, in Ravensbrück. Maar waarom nou net zij werd opgepakt en hoe het haar daar vergaan was, nee dat wist hij niet. Daar vertelde Moe niet over. Hooguit had ze kleine stukjes los gelaten, meestal best nogal wel grappig. Maar het fijne ervan wist hij niet. Maar dan, lang nadat zijn moeder is overleden, besluit Gé Reinders te gaan zoeken. Omdat de tijd dringt. Er zijn niet veel mensen meer die het nog uit eigen ervaring kunnen vertellen. Hij wil het weten, omdat het ook zijn leven beïnvloed heeft. En zo stukje bij beetje, met zoeken in archieven en navragen bij familie komt hij steeds meer te weten over de arrestatie en gevangenschap van zijn moeder. “Het zakdoekje” vind ik geen erg mooi geschreven boek. Maar het verhaal van een man, die bijna wanhopig zoekt naar het verleden van zijn moeder is aangrijpend en daardoor het lezen zeker waard. |
