Wie wat bewaard, heeft wat. En hoewel ik soms denk “waarom bewaar ik dat nou?” kan ik sommige dingen niet weggooien. Omdat het nog wel eens te pas kan komen.
Jaren geleden stuurde ik een boek en per kerende post kwam er, in dezelfde doos, een boek voor mij terug. Zo’n doos is handig, maar wanneer verstuur je nou weer een boek? Toch bleef de doos in de kast staan. En deze week, ja hoor, daar had ik hem nodig. Want neefje wordt twee jaar en dan ben je groot genoeg voor een leuk voorleesboek. Dat dan weer prima paste in die doos. Etiketten er af gehaald, leuk plaatje erop, adressticker en afzender. Flink wat stevig plakband er om, want het moet tegen een stootje kunnen. En tada… zuinigheid met vlijt maakt dat het zo op de post kon.
Weggooien is toch zonde? Dit is tenslotte een soort van recycling…