Files, ze zijn een terugkerende ergernis voor wie op weg gaat. Of je wilt of niet, je zit er zo nu en dan midden in. Want het beperkt zich niet meer alleen tot de spits. Zomaar ineens lichten de matrixborden op en voor je het weet zit je in een kilometerslange file. Je zult er maar elke dag tussen staan. De chauffeurs van die enorme vrachtwagens zijn helemaal niet te benijden. Want zij moeten hun waren op tijd leveren. Dus wordt er flink doorgereden, geplakt en bumpergekleefd. Hoeveel van die wagens rijden er intussen? We vervoeren allerlei spullen van hot naar her. Soms op het belachelijke af. Enorme trailers gevuld met flesjes water, met potjes yoghurt, pakken melk. Varkens en koeien die naar het zuiden vervoerd worden, daar worden geslacht, tot vleeswaar worden verwerkt en wat dan weer naar het land van herkomst word gebracht. Alsof dat niet allemaal ter plekke gedaan kan worden.
Ik heb het bange vermoeden dat binnen niet al te lange tijd het verkeer volkomen vast loopt. Dan kunnen we geen kant meer op. Ik hoop van niet natuurlijk, maar ik vrees het wel!