Afgelopen zondag lag ik in de clinch met een paar halogeenlampjes. Die zitten boven in de boekenkast en het is een crime om ze te vervangen.
Het zijn maar kleine lampjes, ter grootte van een pinda en ze zitten per twee in een blisterverpakking. Die openen is alleen een hele happening. Ik weet dat en let dan ook goed op dat zo’n lampje er niet uitfloept. Maar dan mag je zo’n lampje niet met je blote handen aanraken, dus doe je dat met een tissue. Daarin verdrinkt zo’n pinda natuurlijk. De twee dunne draadpootjes moeten in de piepkleine gaatjes van het armatuur. Maar die kun je niet zien, omdat dat tissuepapier in de weg zit. En natuurlijk sta ik ook nog een een beetje uit balans boven mijn hoofd te prutsen. Grrmph, wat een gedoe! Maar goed het lukte.

Helaas duurde de vreugde nog geen vijf uur. Toen was het lampje al weer geknapt. Het wordt tijd voor iets nieuws, een ledlamp misschien?