Waanzin

Het duurde nog een tijdje voor de trein zou komen en omdat het zo koud was, wachtten we beneden in de hal. Ik stapte even de AH To Go in en zag toen dit.

Dit vind ik een voorbeeld hoe idioot de economie verworden is.
Een zakje met 15 gram gedroogde ananas, puur natuur, dat wel. Die ananas groeit in Costa Rica, wordt vervolgens naar Polen verscheept of gevlogen om daar te worden verwerkt en dan weer verladen voor verkoop in Nederland of welk ander land dan ook. De prijs per zakje is al niet mis (€1,99), maar op het kaartje stond ook de prijs per kilogram: €132.67.
Nou ja, het is wat de gek er voor geeft. En blijkbaar is er een markt voor dit soort dingen, want anders heeft AH het niet in haar assortiment. Maar jullie begrijpen toch wel dat ik het niet gekocht heb!

PS: als je het wel kopen wil, doe je dan na afloop het plastic zakje in de juiste afvalbak? Want afval scheiden is zo veel beter voor het milieu 😛

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Klimaat

Zijn jullie ook zo blij? Waarmee? Nou, met dat klimaat-akkoord. Dat is toch een hele sprong voorwaarts, dat we met z’n allen het erover eens zijn dat er wat aan de opwarming van de aarde gedaan moet worden. Minder uitstoot van CO2. En dat we dat dan ook allemaal doen, door LED-lampen aan te schaffen, energiezuinige koelkasten te kopen, in elektrische auto’s te gaan rijden.

 

 12-ijsbaan

Want dan blijft er tenminste energie over. Die kun je dan weer ergens anders, nuttiger, voor gebruiken. Dan kun je, in een winter waar de temperatuur niet lager wil komen dan 10 graden, toch lekker schaatsen op een kunstijsbaan. In Maastricht bijvoorbeeld. Of in Rotterdam. Daar zijn er zelfs drie. Dat is nog eens leuk. Toch?

 

Zonder papier

We gaan op vakantie en kunnen per internet inchecken. Dat is fijn. Voor de zekerheid toch maar een printje maken. Net zo als van het lijnenplan van het openbaar vervoer ter plaatse.
Zo’n leuk artikeltje over de vakantiebestemming wordt natuurlijk gescand en.. uitgeprint.
De giro is gestopt met het sturen van dagafschriften. Maar voor het zoeken naar een betaling heb ik toch graag een papier in handen. Dus printen we de overzichten elke maand uit.
De nota van het energiebedrijf, vroeger niet meer dan één kant op een A4-tje, is nu vele pagina’s lang en wordt begeleid door folders, kaarten en formulieren. Bij het recept van de apotheek zit een bijsluiter. Wat zeg ik. het is bijna een boekwerk, wel vier A4-tjes dik.
Het pak reclamefolders wordt steeds dikker. Magazines zijn bijna niet te tillen van al het glossy papier.

Ik weet niet zo goed wie het me destijds voorspelde, maar binnen 10 jaar zouden we een papierloos kantoor hebben. Ik zal wel heel erg sceptisch gekeken hebben. En nog steeds geloof ik er niet in. In tegendeel, het lijkt wel of er steeds meer papier verbruikt wordt.

Verspilling

Als ik het goed begrijp, krijgt elk huishouden dat meedoet met de Postcodeloterij een dikke agenda in de bus. Ruim 500 gram papier, kleurig bedrukt.

Ik heb er niet om gevraagd en weet ook niet goed wat ik er mee moet doen. Als agenda vind ik  hem niet handig. Trouwens we gebruiken al jaren een klein handzaam agendaatje, dat bij de telefoon ligt en waar elke afspraak in wordt genoteerd. En dat doen we in 2011 ook weer.

Verder bestaat een gedeelte uit allerlei (voordeel)bonnen. Voor attracties, workshops en zo.

Wat een verspilling, want die voordeeltjes krijg je ook vaak bij andere gelegenheden. En wie gaat er nou op weg met zo’n joekel van een agenda in zijn tas?

Naar mijn mening allemaal weggegooid geld. Het merendeel van de bonnen blijft ongebruikt, geen goed doel wordt hiermee gesteund.