Tag Archives: verpakking

Plastic

Posted on by

Dat we ons gebruik van plastic moeten verminderen, daar heb ik helemaal geen moeite mee. Dus dat er geen plastic zakjes bij de supers liggen, prima. Maar het is natuurlijk wel een beetje hypocriete maatregel.

Want wie even rondkijkt bij zo’n winkel, ziet er nog plastic in overvloed. Drie paprika’s in een plastic verpakking, kant en klare soeppakketten in een kartonnen doos met … juist plastic er om heen.

Maar zoek ik zakjes om de appels in te doen, dan vind ik ze niet. Terwijl een papieren zak toch echt wel handig zou zijn. Ja, die kunststof zakjes zijn ook een prima alternatief, maar hoe vaak vergeet je die?

Soms lijkt het of er maatregelen genomen worden voor “het goeie supermarkt imago”. Terwijl er best meer gedaan kan worden.

Kaas op een papiertje in plaats van een plastic schaaltje, maar dan weer wel verpakt in …. ja hoor, plastic.

Kom op, daar kunnen we toch wel een goed alternatief voor vinden?

Plastic

Posted on by

Straks zijn alle plastic tasjes verdwenen uit de supermarkt. Is dat erg? Nee, natuurlijk niet. We kunnen best zonder plastic.

Maar waarom zit er dan nog wel zoveel in plastic? De champignons, paprika, tomaat. Allemaal verpakt in plastic.

Kijk, dit zag ik gisteren. Extra verpakking alom. Ik vind zoiets een aanfluiting.

Als we er dan toch af moeten, kun je beter maar meteen rigoureus aanpakken.

Er zijn vast slimme mensen die plasticvrije en toch kruimel- of lekvrije verpakkingen kunnen bedenken.

Goed lezen

Posted on by

In de grote bak lagen meerdere verpakkingen van allerlei soorten shirts, jurken en kaftans. Deze lag bovenop en onmiddellijk sprong de tekst in mijn oog.

Een beetje narrig bedacht ik me dat tegenwoordig alles maar te pas en te onpas onder een “groen label” wordt verkocht. 100% Botanische polyester, pff, wat dat dan ook voor lariekoek mag wezen.

Thuis keek ik nog eens goed en realiseerde ik me dat het natuurlijk sloeg op de kleur van deze kaftan. Ach ja, goed lezen hè… en niet meteen (ver)oordelen.

Handig

Posted on by
spijkers Kennen jullie dat?
Je wilt wat maken, hebt een doosje spijkers (met zo’n handig plasticje hihihi) en dat vliegt open. Alle spijkers op de grond.
Mannen zullen hierover hun schouders ophalen en de spijkers oprapen.
Maar vrouwen ergeren zich daaraan.
En dus bedacht Melissa Archer een handig pakje.
Een kartonnen doosje, dat je aan je riem kunt hangen. En waaruit je de spijkers één voor één kunt pakken. Heel gemakkelijk. Slim idee.
Nou nog zien waar ze te koop zijn als ik die kast ga timmeren.

 

Bewaren

Verpakken

Posted on by

Afgelopen week waren wij in Leiden, in het Sieboldhuis voor de tentoonstelling “Te mooi om weg te gooien“. De tentoonstelling is niet groot, maar met mooie antieke dozen en flessen en leuke en kleurige verpakkingen uit het moderne Japan. Want in Japan is de verpakking bijna net zo belangrijk als het cadeautje zelf.
En er was een filmpje waarin je kon zien hoe in het Mitsukoshi warenhuis de spullen verpakt worden. Maar zo gaat dat in andere warenhuizen net zo. Snel, efficiënt en met maar één klein reepje plakband. En altijd uiterst vriendelijk en met een glimlach.
Het zelfde filmpje heb ik niet kunnen vinden, maar dit geeft toch ook een heel goed beeld van hoe het er toe gaat:

 

Ergernissen

Posted on by
Nee, ik weet het. Ergeren is zinloos en dus moet je dat niet al te veel doen. Het verhoogt je bloeddruk en veroorzaakt rimpels. Toch zijn er soms momenten, waarop ik me vreselijk erger.

Dit is mijn erger top3:

1) als ik een instantie bel en er zo’n computerstem zegt “voor keuze A, kies 1, voor keuze B, kies 2”
2) verpakkingen die maar niet open gaan. Vooral plastic blisterverpakkingen, Grrr ##*&
3) in een winkel of op de markt iets aangeboden krijgen en daar kleverige vingers aan over houden. En dat alles wat je aanpakt dan ook kleverig wordt.

Ergeren jullie je soms ook zo?

Afval

Posted on by
Als je niet oppast, kom je bijna om in het afval. Om alles zit tegenwoordig wel plastic. Sinds enige tijd proberen we dat consequent te scheiden. Dat levert elke week zakken vol plastic troep op. Je kunt natuurlijk al die verpakking weigeren. Maar dat vergt wel enige aanpassing in je leven.

 

  

Maar het kan! Een tijdje geleden waren we bij een lezing van Emily-Jane Lowe-Townley, die een afvalloos leven met man en 3 kinderen in praktijk brengt. Ik geloof niet dat ik echt helemaal afvalloos zal worden. Daar moet je je toch wel helemaal op instellen. En om zelf tandpasta, wasmiddel en schoonmaakmiddelen maken…. nee, daar zie ik geen been in.

Maar boodschappen doen we eigenlijk altijd al met een stevige tas, die al jaren in gebruik is. En in mijn handtas zit standaard een opvouwbaar tasje, dat scheelt toch weer zo’n plastic gevalletje. Ach, alle beetjes helpen nietwaar?

Zelfgemaakt

Posted on by

Na een dipje in de inspiratie kwam vorige week ineens het idee bij me op om weer eens wat doosjes te maken. Zo’n idee moet een beetje sudderen. Want hoe het er uit moet zien, weet ik dan wel zo’n beetje. Maar hoe ik dat dan ga maken, daar kan ik nog wel eens lang over nadenken. Maar met de lente en de zon kwam ook het idee. En dit zijn ze geworden. Zeskantige doosjes, groot genoeg voor wat snoep of een rond stukje zeep. Met deksels die een beetje lijken op een kardinaalsmuts, of een kerkdak.

Tasje

Posted on by

Afgelopen vrijdag kocht ik bij de Hema een agenda en twee cadeaubonnen, samen goed voor z’n 35 euro. “Kan het zo mee of wilt u een tasje”, vroeg de kassadame. Zo’n fluttig dun plastic tasje, daar zit ik niet op te wachten.

Maar toch stoorde de vraag me. Blijkbaar prop je je gekochte spullen gewoon in je tas. Niet erg klantvriendelijk. Nee, dan in Japan. Daar wordt elke aankoop met zorg ingepakt. Of het nu een boek is of een rolletje washitape. In een mooi papieren zakje, vaak met een nog mooier tasje (meestal van papier) er om heen. Ik weet niet of er ook zoiets als cadeaubonnen bestaan, maar ik weet zeker dat die een leuke envelop er om heen krijgen.

En daar hoef je niets extra’s voor te betalen.
Overal zie je dan ook vrouwen en mannen lopen met chique tassen. Want je laat natuurlijk wel zien waar je wat gekocht hebt.
Zonder iets te vragen, stopten overal verkoopsters een extra tasje of zakje bij onze aankoop, zodat de souvenirs ook voor iedereen apart verpakt konden worden. Flesjes werden zorgvuldig in bobbeltjes plastic verpakt. En dat gebeurde echt niet in winkels waar de verkoopbrigade niets te doen had.

En zo stonden onze meegebrachte souvenirs thuis te wachten om uitgedeeld te worden.