Zou je het herlezen van een boek ook recyclen kunnen noemen? In dat geval is dit een heel duurzaam boek, want ik las het al vele malen. Hoe vaak al? Ik zou het niet weten, maar in ongeveer 60 jaar toch zeker al een keer of acht of negen. Misschien zelfs wel meer.

Ik begon er in omdat mijn zus het zo mooi vond en het -toentertijd- drie dikke delen waren. Je begrijpt dat ik toen nog veel te klein was om zulke grotemensen-boeken te lezen. Maar ik had zo’n letterhonger dat ik alle onbegrepen passages toch doorspitte.

Waarom de scheiding van een katholieke veearts zoveel ophef veroorzaakte, geen idee. Wat er in sommige delen verteld en geroddeld werd, ik begreep het niet. Maar van lieverlee en na een aantal keren lezen, snapte ik natuurlijk wel waar het over ging. En wat voelde ik me dan toch volwassen worden… 😉

Nu lees ik het weer en ook dit keer boeit het me. Ik ken langzamerhand wel de pointes van alle gebeurtenissen. Maar toch, het leven van een veearts in het Brabant van de jaren 30 is nog steeds lezenswaard en goed beschreven. De kleinburgerlijkheid van de mensen, de strijd om het bestaan van de boeren en de macht van de katholieke kerk blijft interessant. Misschien juist wel in deze tijd. Hoeveel narigheid ook. je kunt er altijd weer bovenop komen.