Het moest toch eens gebeuren: oude foto’s opruimen. Dus togen manlief en ik naar de zolder om te zien wat zich daar allemaal in de loop van de tijd had opgestapeld. En dat was veel. Dozen vol met foto’s van allerlei gebeurtenissen. Met mensen die al lang niet meer bestaan. Met albums die we al lang vergeten waren. Dat opruimen heeft iets dubbels. Want wat moeten we met al die foto’s? Echt alles bewaren heeft geen zin, maar rücksichtslos weggooien kunnen we ook niet. Dus werden de albums opengeslagen en kwamen de herinneringen weer boven drijven.

Aan goeie en slechte tijden, aan bezoekjes bij mensen die manlief niet gekend heeft, aan bruiloften en partijen waar ik niet bij was. Oh kijk, dat is ….. en daar zit …..
We hebben inmiddels een snood plan. We gaan ze nu echt uitzoeken en beperken ons tot maar 2 of 3 foto’s per jaar. Die gaan we scannen en dan een fotoboek van maken. Zodat de herinneringen niet verloren zullen gaan.
Deze foto komt er zeker in. Het kleine meisje met de strik ben ikzelf, samen met mijn zus. Al lang, lang geleden.