Tag Archives: typen

Schrijfmachine

Posted on by

Nee, op zo’n ouwetje heb ik niet leren typen. Al waren de destijds “moderne” machines niet te vergelijken met de apparaten van nu. Daardoor ram ik nog steeds op de toetsen en kan Leo me horen als ik boven zit te bloggen 😉

Als ik zo’n oud exemplaar zie, hoor ik meteen de “typewritersong”van LeRoy Anderson in mijn oren. Want wat een kabaal maakten ze. Een bel om het eind van de regel aan te geven. Ik typte goed en snel, maar niet ritmisch. Leroy was niet aan mij besteed.

Niet iedereen gebruikte tab-stops en niet iedereen kon er mee overweg. Dus als je een machine van iemand over kreeg, dan was het best zoeken hoe en wat er ingesteld was. Ik gebruikte ze wel, vooral bij tabellen typen.

En vergeet niet de lintjes, die met de regelmaat van de klok verwisseld moesten worden. Soms zei men dat je nog best wel even… zodat de letters vager en vager werden.

Er zijn ook heel wat nagels op gesneuveld en nagellak was geen lang leven beschoren.

Toch was het een leuke tijd. Maar wat was ik blij met die nieuwe elektrische machines. Die van IBM zelfs met een correctielint….

Afgedankt

Posted on by

schrijfmachine.jpgOp één van mijn wandelingen zag ik deze schrijfmachine staan bij een kringloopwinkeltje. Er zat zelfs nog een stuk papier in, waar wat nonchalant op getypt was.
Kinderen van nu weten niet meer wat dit voor een ouderwets ding is. Want we hebben tegenwoordig bijna altijd een computer, of een laptop, tablet of smartfoon. Typen doen die jonge dingen met het grootste gemak, met twee vingers of ze appen met hun duimen. Zelf leerde ik nog keurig het tien vinger-systeem. Ik leerde nog wel meer, waar nu met een vragende blik op wordt gereageerd. Want wie schrijft er nog een briefkaart, wie ondertekent nog “met de meeste hoogachting” of zoekt de juiste titulatuur van de geadresseerde op. Aan “de Weledelgestrenge Heer ….. of was het Hoogwelgeboren…. ? We mailen nu dagelijks, of sturen een what’sapp. Op kantoor zijn al lang geen zalen met typistes meer, die driftig tikkend de correspondentie uitwerkten. Stenografie lijkt ook iets uit een ver vervlogen tijd.
Ik heb geen heimwee naar deze antieke schrijfmachine, met zijn toetsen waar je vingers tussen bleven haken en je zorgvuldig gelakte nagels op afbraken. Ik verlang niet meer terug naar het lint dat verwisseld moest worden, altijd net op het moment dat het niet uitkwam. Nee, laten we dit apparaat maar in een museum plaatsen. Zijn tijd is geweest en wat de komende decennia zal brengen, dat merken we vanzelf wel…

Ouwe tijd

Posted on by
Laatst plaatste Bettie een blogje over een schrijfmachine die ze op een rommelmarkt gekocht had. Och ja, zo’n machine met lint, in twee kleuren. Als het op was, kon je de rol verwisselen. Het was een beetje prutsen en je vingers zagen al snel helemaal zwart, of zwart/rood als het lint tweekleurig was.
Later kwam de elektrische schrijfmachine, al snel gevolgd door zo’n machine met een bolletje, van IBM. En de uitvinding van Tipp-ex, waarmee je foute aanslagen kon uitwissen. Wat een vooruitgang en wat een geruststelling dat je niet meer hoefde stuffen.
En oh, wat hebben mijn collega’s en ik, moderne secretaresses die van de hoed en de rand wisten, toch moeten gieren om die wat oudere uitzendkracht, die helemaal geen raad wist met zo’n klein wit velletje.		  

Jaren later zat ik, als herintreedster, zelf te stuntelen, met schaamrode kaken, met een computer waarop ik met geen mogelijkheid mijn net getypte document van het scherm afkreeg. Misschien zaten daar ook wel jonge meiden zich te bescheuren achter de schermen.
Maar ach, gelukkig is het met die computer nog wel goed gekomen.