Kastje kijken

We zitten er nog midden in. In de Netflixserie Downton Abbey. Al begint het wel op te schieten, want we kijken al de vijfde aflevering van de vierde serie.

Ik had niet gedacht dat we het allebei zo leuk zouden vinden. Maar regelmatig schuiven we ’s avonds op de bank, iets lekkers onder handbereik.

En dan kijken hoe het gaat met graaf en gravin Grantham. Niet te vergeten welke forse one-liners de douarière weer in petto heeft. Of hoe de dochters zich een weg banen tussen oude conventies en nieuwe mores.

En dan de mensen die het hele reilen en zeilen van dat enorme huishouden in balans houden. De aardige butler Bates, de sluwe en onbetrouwbare Thomas, lieve Daisy en nukkige Mrs. Patmorse. Hun intriges, zorgen en pleziertjes, het komt allemaal aan bod.

Leuk ook om te zien hoe die wereld na de eerste wereldoorlog veranderde. En wat dat allemaal te weeg brengt. We hebben nog een hele rits afleveringen tegoed. Daar kan ik me echt op verheugen.

Kijken

Na de serie Restaurant op Netflix keken Leo en ik nog diverse andere dingen, maar echt enthousiast waren we niet.

Bron: Google foto’s

Totdat ik de Netflix-serie Borgen ontdekte. Ik had er al veel over gehoord, maar nog nooit iets van gezien.

We kijken weer samen, al was Leo niet meteen enthousiast. Zelfs overdag kijken we weleens in een verloren uurtje, En ik geniet van Birgitte Nyborg als premier, de journaliste Katrine Fønsmark en spindoctor Kaspar Juul. Midden in het politieke spel proberen ze elk voor zich staande te blijven, problemen te voorkomen. Ook al moeten soms heilige huisjes het verduren en principes even buitenspel gezet worden.

Dat is natuurlijk niet gemakkelijk in een mannenbolwerk. Al maken ook kibbelende vrouwen, die elkaar een plaats aan de top niet gunnen, Birgitte het leven lastig.

De serie geeft een goed beeld van de politieke spelletjes. En al is het maar fictie, zo nu en dan lijkt het griezelig echt. Het handjeklap om de posten en de vooroordelen die nog altijd wel voor vrouwen maar nauwelijks voor mannen gelden. De mensen die naar elders moeten of opgeofferd worden…. Eerlijkheid is soms ver te zoeken en principes blijken boterzacht.

Ik ben dus voorlopig nog even zoet met drie series van 10 afleveringen.

Netflix

Eigenlijk nam ik een abonnement op Netflix voor de serie “The Crown”. En we zouden natuurlijk gezellig films gaan kijken en series. Maar dat is aan ons niet zo besteed, we gaan liever naar een echte bioscoop. Dus was ik al van plan om het abonnement op te zeggen, toen ik ineens zag dat er ook nog heel andere series waren. En nu, met de mogelijkheid om ook op de slaapkamer Netflix te ontvangen, kijk ik weer regelmatiger. Naar Maria Kondo die de rommel bij mensen opruimt, naar Martha Stewart die van allerlei heerlijks bakt in haar roestvrijstalen keuken en nooit in paniek schijnt te raken.
Sinds vorige week kijk ook nog naar Monty DonNetflix-001in “Big dreams, small places“. Een heerlijke serie over Engelsen die hun tuin opnieuw willen aanleggen, grootste plannen hebben en wel wat advies kunnen gebruiken. Monty Don is daar voor de uitgelezen presentator. Hij is aardig, goedlachs, laat iedereen in zijn waarde en vindt waanzinnige plannen meestal toch wel uitvoer-baar.

Draadloos

draadloosAfgelopen september trok Ziggo de stekker uit de analoge TV-uitzendingen. Het werd allemaal digitaal. En helaas, ons trouwe toestelletje op de slaapkamer kon met het groot vuil mee. Zelfs de kringloop wilde het niet hebben.
Nou is het niet zo moeilijk om een nieuwe digitale TV te kopen, maar op de slaapkamer zijn de mogelijkheden wat beperkt. Er liep een (oude) coax-kabel die niet meer zou voldoen. Een nieuwe kabel aan laten leggen, dat zagen we niet zo zitten. We besloten om, met behulp van een Chromecast, te gaan streamen, dus draadloos te kijken. Daar zien we tenslotte al geruime tijd dagelijks reclame over.
We kochten dus een smart-TV, die net als de oude analoge aan het plafond gehangen moest worden. Geen probleem, daar kwam een monteur voor. “En waar is de coax-kabel?”, was zijn eerste vraag. We vertelden dat wij via Chromecast wilden gaan kijken. Waarop hij duidelijk vertelde dat zoiets helemaal niet kon. Maar we kunnen zelfs op ons telefoontje tv kijken, melden we. Want we zijn dan wel oud 😉 maar nog erg bij de tijd. Nou mevrouw, ik weet zeker dat het niet kan! Na het ophangen, wenste hij ons succes en ging weg.
En, had ie gelijk? Nee hoor, we kijken sinds vorige week vanuit bed niet alleen een hele reeks aan TV-kanalen, maar ook Netflix, uitzending gemist en You Tube. Via een smartfoon, dus wel een tikkie omslachtiger. Maar toch, we kijken en met veel plezier!

Aangekoekt

Koken en TV kijken zijn geen gelukkige combinatie. Dat moet je natuurlijk nooit samen doen, zeker niet als je naar een spannende detective kijkt. Maar afgelopen vrijdag had ik rabarber gekocht en ik dacht dat ik dat wel “even”op kon zetten als ik naar een aflevering van Vera (op België één) zou kijken. Geen wekkertje gezet, want dat maakt zo’n snerpend geluid.

Nou ja, om een lang verhaal kort te maken: pas toen het in huis geweldig begon te ruiken, kwam ik tot de ontdekking dat mijn heerlijke rabarber nu meer op een klein beetje houtskool leek. Ik vreesde dat ook mijn mooie pan er aan zou zijn gegaan. Maar toevallig had die morgen een pak baking soda gekocht. Ik liet alles eerst goed afkoelen, deed een beetje water en wat azijn en een paar flinke lepels baking soda in het pannetje. De volgende ochtend kon ik alles er met gemak uit halen en staat mijn pannetje weer netjes in de kast.

Baking soda is trouwens voor heel veel dingen te gebruiken. Het is milieuvriendelijk, niet giftig en niet agressief. Kijk maar eens hier, waar je oneindig veel tips kunt vinden.