En weer is een puzzel klaar. Een lastige, want er zaten zoveel verschillende kleurtjes en structuren ins, dat het echt heel lastig zoeken was. \
Maar nu is hij dan klaar. Hij mag nog even blijven liggen onder de glazen tafelplaat. Maar er staat al een volgende klaar om gelegd te worden. Weer een heel andere, maar dat laat ik natuurlijk straks ook weer zien 😉
Herfst alweer. En eigenlijk bijna voorbij ook. Nog maar een paar weken en dan is het winter. Stiekem hoop ik op wat sneeuw, ijs, pittige dagen met een stralende zon. Maar dat zullen we allemaal moeten afwachten.
Voorlopig ligt de tuin er helemaal niet zo florissant bij. Alles is een beetje grauwig, grijzig en lijkt wat stoffig. En toch is er nog heel veel te zien. Want tussen al die blaadjes, sprietjes en verdorde bloemen scharrelen vogels rond.
Op zoek naar wat bessen, die ene zaaddoos met nog wat voorraad. En dat is zo leuk om naar te kijken. Alleen, zitten blijven doen die beestjes niet. Om ze verjagen is het voldoende om even te bewegen. Dus die foto’s kan ik wel vergeten.
Nog even en dan komt de tuinman om alles een beetje klaar te maken voor de winter. Dan ziet alles er weer wat ordelijker uit, lijkt de tuin ook ineens veel groter. En kan ik bijna niet wachten tot ik de eerste krokus of sneeuwklok boven de grond uit zie piepen. Nog even geduld maar weer…
Onze tuin in de herfst
Er zijn in Nederland gemeenten die hun bewoners verplichten om een regenton te nemen. Zodat het regenwater niet in het riool komt of de grond te drassig maakt. Op zich is het best een goed goed idee om het water op te vangen en te gebruiken om je planten mee te begieten. Maar dan moeten er natuurlijk wel planten in zo’n tuin staan. En dat is helaas lang niet altijd het geval. Soms lijken tuinen wel parkeerplaatsen, met tegels en hooguit een armetierig rijtje plantjes langs de rand. Dan is een regenton volkomen misplaatst. Want als zo’n ton vol is, wat doe je dan? Giet je het water over de straat? Dan is die opvang tot voor niks geweest, heeft het toch helemaal geen zin?
Ik denk dat het veel beter zou zijn als je een soort van “bonus” zou krijgen, wanneer de tuin behoorlijk wordt beplant. Gewoon een financiële impuls. Daar komen mensen op af. Dus zoiets als drie heesters halen, twee betalen. En wie een groene heg heeft, krijgt korting op een heggenschaar. Ik denk dat dat wel zou helpen, maar ja, ik zie het nog niet gebeuren. Jammer is het wel. Want een leuk beplante tuin levert zoveel meer plezier op. Het hoeft allemaal niet superstrak en netjes. Integendeel, vogels, egels en padden houden van een beetje rommel. En niet alle tegels hoeven weg, er moet tenslotte ook een plekje om te zitten zijn. Zodat je ook echt rustig kunt genieten van alles!
 Klik op de foto om te vergroten |
Vorige week schreef ik al dat ik het werk van Claudy Jongstra zo mooi vond, vooral vanwege de kleuren. Nu las ik in Groei en Bloei dat zij samen met Stefan Jaspers gevraagd was een tuin te ontwerpen voor de Chelsea Flower Show. Die tuin staat vol met allerlei verfplanten, zoals hop, valeriaan, smeerwortel en zuring en natuurlijk heeft ook de wol die ermee geverfd is een prominente plaats erin gekregen. En laat die tuin nou ook nog een prijs winnen, een eervolle “Silver Gilt-Medal”. De Chelsea Flower Show is echt de top van alle tuinshows. En daar een prijs winnen, dat niet niks. Ik vind dat dan ook superleuk!! |
Zondag gingen wij ook nog naar Heijplaat om twee Verborgen tuinen bekijken. Heijplaat is een klein dorpje, een beetje verscholen tussen de havens van Rotterdam. Destijds gebouwd voor werknemers van RDM. Dat bedrijf is failliet gegaan, maar de bewoners wilden er niet weg. En ik geef ze geen ongelijk. Het is een heerlijk rustige enclave tussen containers en vrachtvervoer. En voor buitenstaanders nu heel goed te bereiken met lijn 18 van de Waterbus vanaf de Erasmusbrug.
Wij liepen na aankomst eerst naar tuin #7. Een prachtige tuin met onverwachte hoekjes waar je kunt zitten en genieten van de veelheid van bloemen en planten, hun geuren en kleuren. Een echte liefhebbers-tuin, waar dagelijks in gewerkt en gerust wordt.
Daarna liepen we naar tuin #8. Dat bleek niet zozeer een tuin, dan wel een tuin op zolder te zijn. In een experimenteel gebouw, geheel opgetrokken uit duurzaam materiaal, met wanden waarop planten de bekleding vormen, konden we op de bovenverdieping zien hoe daar een vorm van moestuinieren wordt beoefend. Er werd onder andere rode kool, paprika, tomaten, paksoi en nog veel meer verbouwd. Het geheel is een onderdeel van de Hogeschool Rotterdam. Klik hier voor meer informatie hierover.
Het nummer van de tuin verwijst de website van
2016-Verborgen Tuinen in Rotterdam
Klik op een foto om te vergroten
Vorige week gingen we naar de Floriade in Venlo. We hadden lekker weer, best al een beetje warm na een koud weekend.
Het terrein is supergroot, met zoveel bezienswaardig dat je er wel een paar dagen zoet kunt brengen. Maar voor die ene dag kozen wij vooral voor de landenstands. Al waren de meeste meer souvenirwinkel dan bloemenstand.
Leo en ik herinnerden ons de Floriade van Rotterdam in 1960. Natuurlijk keken we toen met onze ogen van die tijd. Maar het leek ons destijds toch minder gericht op zakendoen dan nu. Desondanks hebben we ons goed geamuseerd.
Hier twee foto’s die laten zien dat groot altijd nog groter kan:
  |
  |
| In de herfst denk je eigenlijk niet meer zo aan bloeiende bloemen. Alles begint al een beetje te verkleuren en bessen zijn er wel in overvloed. Toch kun je het hele jaar kleur in de tuin hebben. Dat ondervonden wij vorige week, toen we de tuinen van Monet in Giverny bezochten. Daar kiekte ik deze dahlia, die ook prima past in het thema van Take-a-pic past. |
 |
