| De laatste dagen was het prachtig zomerweer en hebben we van de tuin genoten. Daar hoort ook de planten water geven bij. Regen uit de gieter, dus. |  |
Tag Archives: tuin
Suzanne
 |
Deze plant staat sinds enkele weken naast onze voordeur. Haar officiële naam is Thunbergia alata, maar ze is beter bekend als “Suzanne met de mooie ogen”. Ik wist niet dat deze witte variant bestond, want ik kende haar alleen als een oranje bloeier. Maar die kleur is op dit moment zo populair en dus snel uitverkocht. Gelukkig maar, want dat zou vloeken met de roze pelargonium en de rood/witte fuchsia’s. Het is een dorstige tante en ze heeft een steuntje nodig om omhoog te klimmen. Een stevige draad is voldoende en ik gebruikte rollade touw omdat ik niet anders voorhanden had. Trouw water geven, zo u en dan een beetje mest en dan verwent ze je met een overdaad aan bloemen. Omdat die in het midden donker gekleurd zijn, wordt ze dus “Suzanne met de mooi ogen” genoemd. En dat vind ik nou weer zo’n romantische naam, dat ik haar alleen daarom al naast de deur wilde hebben! |
Deel dit op:
Beestenboel
| Onze tuin is soms echt een toevlucht voor dieren. Hadden we begin dit jaar een grote reiger naast de vijver, deze kat vindt het water ook heel aantrekkelijk. Ik vind het wel aandoenlijk hoor, maar dat ie ook nog zijn behoefte doet naast de buxus is minder leuk. We proberen hem nu daar van te verjagen door er koffiedik te strooien. Maar of dat helemaal afdoende is….? |  |
 |
Maar wat denk je nou van dit diertje? Die zat gisterenmiddag zomaar op het terras. Het is een konijn, maar even dacht ik toch echt dat bij ons de Paashaas was gearriveerd. Helaas, geen ei gevonden. Hij/zij liet zich gewillig oppakken en aan het halsbandje te zien was het een echt knuffelbeestje. Maar van wie? Gelukkig ontdekten de eigenaren dat hun troetel was weggelopen, zodat ie snel weer in zijn hokje gezet kon worden. |
Deel dit op:
Bezoeker
Op nieuwjaarsdag landde plotseling een reiger in onze tuin. Zo’n beest lijkt in een weiland redelijk van maat, maar in de tuin ziet hij er enorm uit. Ik vind het statige dieren en mag ze wel.
Gisteren stond hij er weer en was duidelijk op zoek naar voedsel in onze kleine vijver. Vanuit de kamer kon ik hem fotograferen. Ik ben benieuw of hij vaker komt, al zullen onze kikkers en salamanders daar niet blij mee zijn!
Deel dit op:
Gedicht
| CourgettesCourgettes, uien, een pompoen de aardbeiplantjes schieten uit een laagstamboompje vol met fruit en veel tomaten, maar nog groen de bonen rijp reeds voor de pluk ik kuier door de tuin en kijk valt mij ook onverhoeds op hoe © bert deben |
Dit gedicht van Bert Deben won de 3e prijs op de Poëziemiddag te Hillegom op 3 november |
Deel dit op:
Papaver
Zo maar ergens gezien in een tuin. Maar ik kon het niet nalaten te fotograferen. Zo’n mooie kleur, zo fragiel deze papavers.
Deel dit op:
Brekebeentje
| Hij piepte zo hard, dat we eerst dachten dat hij in huis zat. Maar nee, hij hipte rond tussen de geraniums in de bloembak. Keek eens schichtig naar binnen en bleef maar piepen. Een nog jonge merel, zo een die vliegen nog veel te eng vond en zich nu maar een beetje dicht bij de grond ophield. Toen ik wat later weg wilde gaan, zat hij op de tuinstoel. Moeder merel riep van verre, maar liet zich niet zien. |  |
Later zat hij dan toch in de boom en kreeg hij zowaar van moeder een lekkere vette worm. En toen vloog ie dan toch nog gewoon naar de top van het dak. Het zal hopelijk nog wel goed komen met hem.
Deel dit op:
Onze tuin
| Na de tuinen van anderen vind ik wel dat ook onze eigen tuin een beetje aandacht mag krijgen. Een tijd geleden schreef ik al dat we de grote beuk hebben laten kappen, omdat die te hoog werd. In plaats daarvan kwam een pergola met druif, blauwe regen en wilde wingerd. De schutting werd vervangen door betongaas, waar tegen klimop moest groeien. Dat was in het begin natuurlijk nogal kaal en het is nog niet helemaal begroeid, maar het gaat steeds meer een mediterraan plaatsje lijken. Ik ben niet zo van het schoffelen, dus staan her en der wat aangewaaide planten. Soms zullen anderen ze wellicht als onkruid zien, maar de natuur maakt zulke mooie combi’s, die laat ik dus staan. |
|
Nu is zowat elk stukje aarde bedekt, zodat het grote onkruid geen kans meer krijgt. Ik hoef alleen maar regelmatig wat bij te werken en verder is het, als het weer het toelaat, heerlijk genieten.
- en zo staat het er nu bij
Deel dit op:
Hersfstkleur
| Sommige planten zijn altijd mooi.
Neem deze: de Fothergilla. In het voorjaar bloeit hij als een van de eersten, niet opvallend, maar wel geurend. En als je dan even in het zonnetje zit, word je omgeven door een subtiel lentegeurtje. Zomers heeft hij mooi gevormd frisgroen blad. Hij is goed in toom te houden en kan gesnoeid worden. Maar ik vind dat hij zijn ware schoonheid in de herfst ontvouwt. Langzaamaan zie je de bladeren verkleuren. Van groen naar geel, naar rood. Tegen een achtergrond van donkere klimop geeft dat een prachtig effect. |
 |
Deel dit op:
Cuvée Bonheur
| Vorig jaar november werd de tuin veranderd en plantte de tuinman een witte druif langs de pergola. Met argusogen bekeek ik regelmatig de groei en ja, in maart kwamen de eerste kleine blaadjes, gevolgd door iets wat op bloesem leek. In de loop de tijd verschenen daarop zo’n zeven kleine trosjes die op druiven leken en groter en groter werden. We verheugde ons op onze oogst, dagdroomden zelfs over een overvloedige hoeveel witte druiven de komende jaren, die we dan zouden kunnen omzetten in onze eigen “Cuvée Bonheur” 😉 Afgelopen maandag leek het juiste moment om de oogst van dit jaar binnen te halen. Maar helaas, de vogels waren ons voor en hadden onze druiven al vakkundig opgepeuzeld. Voor ons restten alleen nog deze troosteloze lege trosjes. |
 |
