Hoe ging dat…

Het is heel gewoon tegenwoordig, in de trein kun je naar het toilet. Alhoewel…. er zijn nog steeds treinen zonder wc.

Voor een kort ritje geen bezwaar, maar een langere rit is een ander verhaal. Meestal probeer ik zo’n bezoek uit te stellen. Thuis is het toch veel prettiger, veel meer privacy. Tijdens onze treinreis vanuit Londen kon ik het echter niet vermijden. Nou ja, wat moet dat moet!

En dan kan ik soms zo verdwalen in mijn eigen hersenspinsels… Want ineens moest ik denken aan veel, veel vroeger. Aan de tijd van de eerste treinen. Nieuwerwetse gekkigheden, dat heeft men toen natuurlijk gedacht over die nieuwe supersnelle wagens, die wel 40 kilometer per uur konden. Waar je binnen een paar uur van Amsterdam naar Haarlem ging.

Toen zullen de vrouwen toch ook wel eens hoge nood gehad hebben. Moet je voorstellen, met al die rokken….

Dus vroeg ik me af, hoe ging dat toen?

Luxe, luxer…

De generatie van mensen boven de 70, mijn generatie dus, heeft waarschijnlijk nog wel herinneringen aan het wc-papier van vroeger. Grijs, grauw en verre van zacht. Althans dat hing aan de rol op onze wc thuis.

Bij een tante was niet eens een eigen wc. Die was op de overloop en werd gedeeld met meerdere buren. Daar hingen stukjes krantenpapier aan een spijker. Wel geteld één keer ging ik daar plassen.

Hier liggen altijd diverse rollen, want niks erger dan geen wc-papier hebben. Gewoon papier, meerlaags en redelijk zacht.

Maar nu is er The good roll, duurzaam en ecologisch toiletpapier. Keurig thuisbezorgd, verpakt in een kartonnen doos en elke rol omhult met een fraai gekleurd papiertje.

Ach ja, het zal allemaal wel. Maar wij blijven toch maar het papier van die grote discounter gebruiken. Zelf gehaald, in ene moeite door met de andere wekelijkse boodschappen.

Hoeft er niet nog een bezorgdienst in de straat te parkeren.

Hygiëne

Na het verhaal van Marthy las ik ook het boek van Tim Voors. Niet dat ik van plan ben om zo’n lange wandeling zelf te maken, maar er over lezen kan natuurlijk altijd.

Het las als een trein, al vond ik het teleurstellend dat de natuur, die toch overweldigend moet zijn, minder werd belicht.

Er was echter één ding wat me bijzonder opviel. Hoe ga je in zo’n situatie met hygiëne om? Vanzelfsprekend is het niet mogelijk elke ochtend te douchen. Zo nu en dan een sprong in een meertje of rivier moet je een beetje schoon houden.

In het bijzonder het gebrek aan een toilet zou mij nekken. Nou ja, helemaal alleen in de bushbush zou ook ik wel wat relaxter zijn dan langs een drukke verkeersweg. Maar toch…!

Zo nu en dan is het toch tijd voor een grote boodschap, die je moet begraven. Maar wat doe je verder met papier en zo….? Natuurlijk niet zomaar achterlaten in de natuur. Maar wat dan?

Tim Voors nam het mee, uiteraard netjes verpakt in een zakje. En gek hè, ik kan me die wandelaars nu niet meer anders voorstellen dan met een rugzak en daaraan bungelend een toiletrol en een keurig dichtgeknoopt zakje.

Zo zal het wel niet gaan. Er zijn beslist andere oplossingen. Maar dat beeld hè, dat blijft…. 😉

Duidelijk…

In een restaurant is het vaak zoeken naar het toilet. En ben je daar dan eindelijk, dan kun je soms aan de markering niet duidelijk zien of het nou de heren of de dames is. Maar in Zwolle, bij Anne & Max is het wel duidelijk. Ze gebruiken er gewoon hun eigen naam voor 😉


En als je nou Els, Lineke, Leo of Hans heet? Oh, geen probleem hoor, dan mag je ook gewoon door de deur van Anne of van Max natuurlijk 😉

Neutraal

Geen vlees, geen vis, geen man, geen vrouw, niet dames en heren.
Wat ik daarvan vind? Nou… een beetje overdreven, te ver gezocht. Moet dat allemaal nou zo ver doorgevoerd? Maar ja, ik heb daar niks over te beslissen. Maar dan ineens, zie ik iets waar ik erg om moet lachen. Omdat de oplossing zo eenvoudig is, dat iedereen zich daarin kan vinden.
Dit is een toiletdeur in Restaurant Leipzig, dat bij het Nieuwe Luxor theater  gevestigd is. Naast mannetjes, vrouwtjes, invalidenplaatjes ook eenvoudigweg “Zittend”, “Staand” of “Rollend” op de toiletdeuren. Simpel en doeltreffend. Ik zou bijna zeggen…. geniaal. Niemand hoeft zich meer onaangenaam verrast of gediscrimineerd te voelen. Mooie (Rotterdamse…?) oplossing.

Hoge nood

Wat doe je als je, midden in de nacht, niet meer in het café naar de wc kan? En er nergens in de buurt een andere mogelijkheid is? Je plast wild en misschien schaam je je ook wel wild dat jou dat nou juist moet overkomen.
Eerlijk gezegd, ik heb al ontelbare keren ergens in de natuur wild geplast. Want wat moet je anders als je nergens een toilet kunt vinden, geen horecagelegenheid is en je al uren hebt gewandeld? Een gewoonte er van maken doe ik natuurlijk niet. Bij voorkeur zit ik toch op een fatsoenlijke wc.
Maar niet alleen ’s nachts, maar ook overdag is het soms problematisch. Ik weet uit ervaring dat er hier geen toilet is op het winkelcentrum. Dan moet je, toch ook een beetje illegaal, naar het gezondheidscentrum. En als er al een openbaar toilet is, dan moet je betalen. Het kostte me deze week 0,70 euro en dat vind ik toch wel een beetje duur. Mannen kunnen in zo’n krul of piespaal helemaal gratis en voor niks. En die dingen moeten toch ook schoongemaakt worden. Wat vreemd toch, want iedereen, man, vrouw of transgender, moet toch minstens een paar keer per dag.
Mijn vriendin uit Essen vindt het hier in Nederland maar karig geregeld. In Duitsland is er in elk winkelcentrum een openbaar toilet, ook in de kleinere centra. In Frankrijk ga ik vaak onderweg even naar zo’n mega supermarché. Even een plasje plegen is daar geen probleem. In Parijs vond ik overal op straat keurige toiletten, die na elke beurt weer automatisch schoon gemaakt werden. Dat zijn niet de meest gezellige wc’s, maar wat was ik blij dat ik kon. In Groot Brittannië is het meestal ook geen probleem, overal netje gebouwtjes en de properheid is vaak prima in orde. Ik herinner me ook oude, maar keurig schone wc’s in Praag, met toiletjuffrouwen die  je van een velletje papier voorzagen 😉
In Beijing verwonderden wij ons over de vele gloednieuwe toiletten, maar dat was in aanloop voor de Olympische spelen. Hoe ze nu zijn….?
Ik denk dat er op dit gebied nog heel veel te doen is in Nederland. En die mevrouw die haar boete niet betaald heeft en het op een proces laat aankomen, wens ik heel veel succes.
Wel voor mannen piespalen neerzetten en niet voor vrouwen. Dat is toch wel heel bedenkelijk en ook zeer vrouwonvriendelijk!!

Manager

2totheloo Sommige krantenberichtjes brengen me verschrikkelijk aan het lachen. Zoals dit. En niet vanwege de foto’s van die twee heren, die zo “beschaafd” op het toilet gefotografeerd zijn.

Het zijn de managers van 2theLoo, een bedrijf dat wc’s exploiteert. Wel een beetje “over the top”, maar verder niks mis mee, prima toiletten en heel erg nodig zo nu en dan… Maar wat zegt zo’n man nou op een business-borrel tegen een andere topman, van eh.. nou pak weg Ahold of Heineken? Ik ben de opperbaas van een plee-concern? Onze core-business is poep en pies? Of heeft ie een heel andere omschrijving van zijn functie?
En dan de naam van het bedrijf “2theLoo”. Ik vind het meesterlijk bedacht, maar het bekt toch niet echt. Het geurt zo naar grappen en grollen.
Maar het meest bevreemdt mij dat je daar managers voor hebt. Altijd gedacht dat de dames van de retirade hun zaakjes zelf op orde hielden.

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Poster

Het kleinste kamertje kan best een beetje gezellig aangekleed worden. Alleen een verjaardagskalender aan de deur is toch een beetje kaal.
Toen wij nog in een flat woonden, hing deze poster bij ons op het toilet. Levensgroot, want hij besloeg zowat de hele wand. En wat had mijn moeder daar een hekel aan. Telkens weer vroeg ze of die plaat er moest blijven hangen. “Toch geen gezicht”, vond ze. Maar wij vonden het leuk en dus bleef hij. Tot we gingen verhuizen en toe waren aan iets nieuws. De poster, die vakkundig op karton was geplakt, werd in de hal gezet. Wie hem hebben wou, mocht hem meenemen. Hij heeft er niet lang gestaan 😉

Bron: https://www.liveauctioneers.com

 

Niet schoon

Wie veel reist, kan veel verhalen. Alleen al over de toiletten die je onderweg tegenkomt, zijn boeken vol te schrijven. Soms vergaat je de lust, ondanks de hoge nood. Dan ben ik blij dat ik  in het bos een plekje in de vrije natuur vind. Want op dit pleetje wilde ik voor geen goud.
Het stond midden in het bos, stil en verlaten. Ergens in de Baltische staten, waar meer bomen groeien dan er mensen wonen. Genoeg plek om eventjes ongestoord…..

Toiletten zijn deze week ook het thema bij Stuureenfoto