Deze week begin ik met Jim Croce, die de tijd in een fles wil bewaren. Soms zouden we dat allemaal wel willen, denk ik…
Tag Archives: tijd
Muziek op maandag
Mooi hoe Mickael Miro hier het verstrijken van de tijd bezingt: L’horloge tourne
Even niet…
Gebrek aan inspiratie, geen tijd, eigenlijk ook even geen zin. Dus vandaag een dag zonder blog 😉 Zelfs geen foto 🙁
Kalender
Je denkt dat je nog maar net de nieuwe kalender hebt opgehangen, of het is alweer tijd om de nieuwe aan te schaffen. Wij deden dat tussen kerst en oud-en-nieuw, dus redelijk op tijd. Niet dat we nou zo vaak kijken, maar helemaal zonder kalender in de gang, nee dat is het niet. Het moet een niet al te groot formaat zijn en een vrolijk plaatje geven elke maand. Gelukkig vonden we juiste en nadat we ook nog een dagelijkse scheurkalender vonden, waren we klaar voor het nieuwe jaar.
Het oude jaar was nog niet om dus waarom dan al in de uitverkoop? Het is toch een beetje pijnlijk als je in oktober de volle mep hebt betaald, waar je na een beetje geduld twee maanden later dan 30% minder voor mag betalen.
In de grote Rotterdamse boekhandel Donner hingen de kalenders nog te kust en te keur. Dus wie er nog geen heeft, sla je slag.
De tijd vliegt…
Waarom lijkt de tijd zo vlug te gaan? Ligt dat aan de leeftijd, onze manier van leven, de drukte, de stress…? Als kind leek alles veel langer te duren. Zomervakanties waar geen eind aan kwam, trage middagen met kwebbelende tantes, die maar niet weg wilden, lange slome zondagen met regen en verveling. En nu…? Nu is het weer avond voor we er erg in hebben. En dat wat ik vorige maand gedaan scheen te hebben, blijkt in werkelijkheid al weer vele maanden geleden te zijn.
Om een beetje te kunnen overzien wat er allemaal in onze diepvries staat, maak ik regelmatig een lijst op de computer. Lang blijft die niet onbeschreven, want we strepen af wat we er uit nemen en schrijven nieuwe schotels en gerechten er weer op. Dat doe ik dan gewoon met een pen en is ie volgeschreven na verloop van tijd, dan maak ik een nieuwe.
Tot mijn schrik zag ik dat die lijst op 31 mei 2017 op de computer was gemaakt. Ik dacht het in oktober te hebben gedaan. Nauwelijks voorstelbaar, maar helaas niks tegen in te brengen. Ja, ja, de tijd gaat inderdaad heel snel….
Zomertijd
Het is maar één uur, dat tijdsverschil in het laatste weekend van maart. En toch heb ik er altijd een beetje last van. Dat is gek, want bij verre reizen is het tijdsverschil aanzienlijk groter en voel ik het minder. Nou ja, een mens steekt raar in elkaar. En ik geloof dat er wel meer mensen last van hebben. Als de wintertijd in gaat, geniet ik weer van een uurtje extra. En ook dan is dat uur niet te vergelijken met een uurtje uitslapen.
Maar vandaag, de eerste dag van de zomertijd dus, is voor mij een echte lummeldag.
Niks gepland, niks speciaals te doen. Zelfs mijn blog moest even wachten 😉
Beetje van dit, beetje van dat en vanmiddag even lekker in de zon zitten.
Gewoon een dag om te luieren!
Kalender
Het is inmiddels een traditie geworden. In de Flow van december zitten bladen met kleine kaartjes, één voor elke dag van het komend jaar. Met een spreuk, een gedachte, een wijze raad of zomaar een leuk tekeningetje. De eerste keer dat ik ze kreeg heb ik van de omslag van Flow een doosje gemaakt, waarin de stapel past. En sindsdien lees ik elke dag zo’n kaartje.
En nu was het dan weer zover. Eerst alle bladen uit de Flow los scheuren, dan de kaartjes op de perforaties doorscheuren en ze vervolgens op volgorde leggen.
Klaar voor het nieuw jaar! |
Spreuk van de week
Tijd
Als je jong bent, is tijd iets heel anders dan als je ouder wordt. De bevrijding, in 1960 nog maar 15 jaar terug, leek mij toen een eeuwigheid geleden.
En hoe keek je naar je ouders? Ik was een nakomertje, dus mijn ouders waren al stokoud in mijn ogen. Maar mensen van 30, och hemel, die leken toch ook al tamelijk bejaard. Pas later, met zelf kinderen en een leeftijd met meerdere kruisjes, besefte ik dat mijn ouders toen echt nog niet zo bejaard waren als ik dacht.
In de ogen van onze kinderen waren wij natuurlijk ook niet meer zo jong als we ons voelden. Toen jongste op de kleuterschool zat, werd ik een keer apart genomen door de juf. Ze vertelde me dat er iets in de kring besproken was. Onze jongste had toen gezegd: “Ja dat is lang geleden, want toen was mijn moeder nog jong”. “Wanneer was dat dan wel?” “Nou”, sprak de wijsneus, “in de Middeleeuwen of zo”.