Borduren

Ik had er al veel over gehoord, maar was er nog nooit geweest. In het Catharijnenconvent in Utrecht. Een prachtig museum met religieuze, voornamelijk christelijke, kunst. En op dit moment, tot en met 16 augustus, is er een tentoonstelling te zien van middeleeuwse kerkelijke gewaden. Prachtig geborduurd en ook bijzonder mooi tentoongesteld. Het is bijna onvoorstelbaar hoe fijntjes en met eindeloos geduld de kazuifels, stola’s en koorkappen steekje voor steekje bedekt werden met, uiteraard, veel Bijbelse voorstellingen. Maar ze geven ook een tijdsbeeld, er is zelfs een soort van kerkelijke mode, die gaandeweg verandert. Kostbare stoffen zoals fluweel en zijde, brokaat en dan nog eens rijkelijk geborduurd met schitterende kleuren en glinsterend goud of zilver. Het kan bijna niet anders dat het volk zich vergaapte aan de pracht en praal van deze kledij. Veel is in de loop der tijd vergaan, versleten. Soms werd iets vermaakt. Maar wat er nog over is, is nog steeds prachtig. Wie van borduren houdt, mag deze tentoonstelling zeker niet missen.

Klik op de foto om te vergroten:

Bij elkaar

Afgelopen week waren we weer eens dagje vroeg weg. Want we hadden een lange reis voor de boeg, helemaal naar Workum. Dat is toch al gauw zo’n 3-1/2 uur treinen. Maar dat vinden wij helemaal niet erg, integendeel.

Workum is een leuk plaatsje, maar het eichte seizoen moet nog beginnen. Wij gingen niet voor de watersport, maar naar het hernieuwde Jopie Huisman Museum.  De schilderijen en de schilder kenden we van diverse tv-uitzendingen. Maar in het echt zijn de werken zo veel mooier. En het museum is een waar juweel. Alles hangt er ruim en er is veel gedaan om de entourage ook heel aantrekkelijk te maken. Bij binnenkomst krijg je een audiotour mee, die heel simpel werkt. Je richt het apparaatje op het logo bij de werken en meteen start het juiste verhaal. Soms kun je nog een aanvullend stukje uit interviews met Jopie Huisman zelf horen. En veel van de geschilderde voorwerpen liggen naast de werken in vitrines.
Jopie was een vodden- en oud ijzerman met een bijzondere filosofie. Voor hem was nieuw spul van nul en generlei waarde. Oud, doorleefd en versleten moesten de dingen zijn. Dan kregen ze een eigen ziel en verhaal. En dat schilderde hij met uiterste precisie, maar vooral met liefde. En zo wordt een oude deken, schoenen en een tas een prachtig schilderij. En krijgt de versleten pop een nieuw leven.

Kijk ook eens bij Stuureenfoto, want daar is het thema deze week ook al “bij elkaar”.

Noodkachel

In een tijd waarin kinderen niet meer weten wat een kolenkachel is, is het begrip noodkachel al helemaal onbekend. Eerlijk gezegd kende ik hem alleen van horen zeggen. Op de tentoonstelling De tweede wereldoorlog in 100 voorwerpen stond deze noodkachel en zo zag ik hem dan ook voor het eerst. Een uit blik geflanst kacheltje, waar alles wat maar brandbaar was in werd gestopt om maar enigszins warmte te hebben en eten te kunnen koken.

Dit exemplaar ziet er nog redelijk stabiel en goed werkend uit, maar dat van mijn ouders moet uit oude augurkenblikken zijn gemaakt. Nadat alle mogelijke brandstofbronnen waren uitgeput, besloot mijn moeder het hout van de zolderafscheiding te gebruiken. Na de oorlog leverde dat nog een berisping op van de verhuurder. Nou ja, daar maalde mijn moeder niet meer om, zij had even wat warmte gehad in de hongerwinter en het weinige eten dat er was kunnen koken.
Dat het kacheltje niet optimaal werkte, blijkt wel uit haar opmerking als iemand vroeg waarom ze weer eens niet thuis was: “Ik ben net een noodkachel, ik rook of ik ga uit 😉 “

 

Musea in Nederland

Een terugkerend blog over Nederlandse musea. Van Groningen tot Maastricht, van Enschede tot Hoek van Holland.

Vandaag staat in de schijnwerpers:
Nederlands Pluimveemuseum in Barneveld

  We eten zo gemakkelijk een stukje kip, nemen bij het ontbijt een eitje. Maar wat weten we nou over kippen?Nu 2013 het “Jaar van de Barnevelder” is, kun je in Barneveld zelf gaan kijken hoe het zit met dit beroemde ras. Want niet alleen in Nederland, maar ook ver over de grens weet men deze kippen op waarde te schatten. Dus ga eens kijken en misschien mogen de kinderen dan zo’n mooie kip iets lekkers voeren.

Musea in Nederland

Een terugkerend blog over Nederlandse musea. Van Groningen tot Maastricht, van Enschede tot Hoek van Holland.
Ik ben niet altijd zelf in het besproken museum geweest, want veel informatie is van internet geplukt of via via van anderen gehoord. Ik sta dan ook niet in voor de informatie. Kijk als je wilt gaan, even op de site van het betreffende museum, die veelal gelinkt is.
Vandaag staat in de schijnwerpers:

Watersnoodmuseum in Ouwerkerk

Zeeland is onlosmakelijk verbonden met de watersnoodramp van 1953. Een gebeurtenis met grote gevolgen. Dit museum is ingericht in vier caissons, die eerder gebruikt werden om de dijken te dichten, en in verschillende exposities wordt uitleg gegeven over de ramp en de gevolgen, maar ook over de plannen en visies voor de toekomst.

Bron: Wikipedia

 

 

 

Musea in Nederland

Een terugkerend blog over Nederlandse musea. Van Groningen tot Maastricht, van Enschede tot Hoek van Holland.
Ik ben niet altijd zelf in het besproken museum geweest, want veel informatie is van internet geplukt. Ik sta dan ook niet in voor de informatie. Kijk als je wilt gaan, even op de site van het betreffende museum, die veelal gelinkt is.
Vandaag staat in de schijnwerpers:

Het Elvis Presley Museum in Culemborg
  Al is het alleen maar voor het nostalgisch gevoel.
Het is een museumvoor de liefhebbers van Elvis Presley natuurlijk. Met gouden platen, zijn muziek en allerlei zaken die op Elvis betrekking hebben. 

 

 

Niet de enigen….

Tot mijn grote schande moet ik bekennen dat ik nog nooit in het Rijksmuseum geweest ben. Nu is het weer helemaal gerestaureerd en dus…. Maar waarom we nou juist deze week daar naar toe wilden, weet ik niet meer. In ieder geval hielden we geen rekening met al die andere mensen, die ook het zelfde plan hadden.Meteen al toen we uit de trein stapten, realiseerden we ons dat dit nou net niét een uitgelezen dag was. Dringen in de tram en bij het museum stond me een rij…. We zijn nog achteraan aangesloten, hebben even gewacht, maar toen werd ons duidelijk dat we beslist een andere dag moeten kiezen.  

Maar goed, een dagje Amsterdam is geen straf. We liepen heel op ons gemak kriskras over de grachten en gingen uiteindelijk naar de Hermitage, waar een prachtige tentoonstelling is ingericht over Tsaar Peter de Grote.
’s Avonds nog lekker op een terrasje wat gedronken en op de Zeedijk heerlijk Chinees gegeten.

Musea in Nederland

Al een tijdje wil ik een regelmatig terugkerend blog wijden aan wat er al zoal in Nederlandse musea te vinden is. Van Groningen tot Maastricht, van Enschede tot Hoek van Holland. De grote musea kennen we wel, maar er zijn er nog zoveel meer.

Vandaag staat in de schijnwerpers:

Het Boomkwekerijmuseum in Boskoop
 

Al vanaf de 15e eeuw is Boskoop het centrum van de boomkwekerij. In het museum is van alles te zien op het gebied van bomen en struiken. Er zijn niet alleen planten, maar ook een oude boomkwekerswoning kan bezichtigd worden. En natuurlijk de gereedschappen, die ook soms nu nog gebruikt worden. Het museum ligt in een mooi gebied, waar je ook heerlijk kunt fietsen. Maar ook wandelen of met een bootje door de vele vaarten die het gebied doorkruisen.

En omdat er in 1913 in Boskoop een grote rozententoonstelling gehouden werd, is nu, 100 jaar later, weer van 8 mei tot en met 21 september 2013 een tentoonstelling te zien over de “Koningin der bloemen”.

Goed voor een dag in geuren en kleuren.

Hand-made

  Zo heet dus de tentoonstellingin Museum Boijmans-van Beuningen en het is een ode aan het ambachtelijk product. Er is van alles te zien, van woest gebreide truien, fragiel snijwerk, grote stoere meubelen en oud en eigentijds zilverwerk. Mooi en ruimtelijk opgezet en -héél belangrijk- duidelijke uitleg wat alles is. De tentoonstelling loopt nog tot en met 20 mei, dus wil je hem nog zien, moet je toch een beetje voort maken.Het kamerscherm hiernaast lijkt oud, maar bij nader inzien is het van deze tijd en ontworpen door een Nederlands ontwerpbureau.

De mandjes hieronder zijn gemaakt van gespleten wilgentenen (fijnscheen), maar zo fijntjes en ontroerend mooi van vorm. Esmé Hofman is de enige in Nederland die deze techniek beheerst.