Tag Archives: telefoon

Huilen

Posted on by
Bron: Google afbeeldingen / Quest junior

Het is niet druk in de metro. Voor ons zitten twee meisjes, zo te zien schoolvriendinnen. Natuurlijk hebben ze een telefoon in hun handen. Ze bekijken de berichten bij elkaar, wisselen filmpjes uit en kletsen ondertussen honderd uit.

Plotseling glipt een telefoon uit de hand en valt op de grond. “O jee, als tie nou maar niet kapot is” zegt het meisje met het rode haar. “Oh nee, dat kan niet hoor!” Gelukkig blijkt alles nog goed te werken en gaat het gesprek moeiteloos verder.

Toch heeft het voorval wel indruk gemaakt, merk ik wat later. Want dan zegt de roodharige “Ik zou niet weten wat ik moest doen als m’n telefoon kapot zou zijn. Als ik er aan denk, kan ik huilen”. Ze zucht en kijkt haar vriendin aan.

Die knikt en antwoordt: “Hoe zouden ze vroeger toch geleefd hebben. Geen telefoon, wat moet je dan toch de hele dag doen?

Murphy

Posted on by
Bron: Google

Net in een periode dat er van alles gebeurde, begaf mijn telefoon het ook nog.

Eerst leek het apparaat compleet stil te blijven, maar na veel proberen kwam hij wel weer op gang. Maar helaas, met dezelfde snelheid sloeg ie weer op tilt.

En ja, zeg nou zelf, kun je nog wel zonder mobieltje? Ook ik ontkom er niet aan. Alles digitaal en op een app. Betalen, parkeren, dingen bestellen, noem maar op.

Maar het leek allemaal voorspoedig te verlopen. Ik bestelde een apparaat en kon het de volgende dag al ophalen bij de winkel in Rotterdam. Meteen een mooi hoesje erbij. Ik was weer helemaal blij.

Natuurlijk moest ie nog geïnstalleerd worden. En dat nu heel simpel. Door de technische ontwikkelingen is het mogelijk dat het apparaat met je oude telefoon “praat” en alle apps en bestanden naar de nieuwe kopieert. Ik had alles dan ook snel bedrijfsklaar.

Maar dan begint het personaliseren. Alle apps netjes op je scherm, in mapjes. Afijn, ik was toch nog uren zoet.

Zaterdag vond ik een nieuwe mogelijkheid: je apparaat beveiligen. En ja, ook dat lukte me. En of het werkte? Nou en of. Google gaf keurig aan dat mijn mobieltje te vinden was op mijn huisadres. Maar toen was ie ook meteen geblokkeerd. Alles helemaal weg, alleen nog fabrieksinstellingen. Kon ik weer opnieuw beginnen. Ach ja, de Wet van Murphy.

Ergernis

Posted on by

Ik had me nog zo voorgenomen om me niet meer te ergeren, maar ja… Soms ontkom ik er toch niet aan. Ik erger me niet meer aan mensen of rare situaties. Maar  als mijn telefoon ineens een eigen karaktertje blijkt te hebben, kan ik toch wel heel erg boos worden. En het nare is, ik kan er niet eens veel tegen doen. In een Whatsapp berichtje typ ik “Cornwall” en de spellingscontrole maakt er “Corneille” van. En veel vaker geeft ie zijn eigen draai aan mijn woorden. Ik zet het uit, dacht ik. Maar dat valt beslist niet mee. In sommige programmaatjes lukte het me wel, in sommige niet. Ik moet het apparaat leren wat er moet staan. Oh…. wat word ik daar moe(deloos) van. Vanmiddag maar weer eens proberen die controle uit te zetten. En stiekem hoop ik dat iemand de gouden tip voor me heeft 😉

Nee, nee, nee!

Posted on by

Mijn telefoon gaat als ik op het winkelcentrum ben. Een onbekend nummer. Ik neem op en hoor een stem die me vertelt dat ze belt namens ….. “Oh, dat is nou jammer, maar u belt zeer ongelegen. Goedemorgen, veel succes”, zeg ik en sluit af.
Een paar dagen later word ik opnieuw gebeld. Zelfde organisatie, maar waarschijnlijk andere mevrouw. Ik snap meteen waar het om gaat. Of ik lid wil worden van… Dus antwoord ik vriendelijk dat het gesprek kort kan zijn, ik heb geen belangstelling. “Maar daar bel ik helemaal niet voor” zegt de dame. Nou, dan wil ik wel weten waarom wel. Na een paar korte introductiezinnen komt mevrouw tot de kern van de zaak. En dat is toch een abonnement. Drie maanden gratis en ……. “Nee, nee, nee, nee, nee, nee”, roep ik dwars door haar riedel heen. En uiteindelijk snapt ze het. Ik wil geen abonnement, ik zal geen abonnement nemen en ook in de toekomst wil ik dat abonnement niet.
Ik begrijp dat die abonnementen geld in het laatje brengen. Maar als je netjes, vriendelijk en beleefd zegt dat je er niet in geïnteresseerd bent, hou dan asjeblieft op.

Nostalgie

Posted on by
“Time flies”, reageerde Wieneke laatst. En ja, zo lijkt het wel. Wat gisteren was, is vandaag al lang weer achterhaald. Waar we ons vroeger over verbaasden, is inmiddels hopeloos ouderwets.
Welke jongere kan zich voorstellen dat we vroeger geen telefoon aan huis hadden. Dat je naar de kruidenier op de hoek ging om te bellen. En dat er toen nog geen belbundels bestonden, maar dat je een abonnement had waarvoor je kostbare guldens betaalde. Het was zo duur dat, toen wij telefoon kregen, mijn moeder er meteen een spaarpot naast zette. En er strikt de hand aan hield dat voor elk gesprek binnen de stad een kwartje betaald werd.

Dat kostte het gesprek niet, maar zo spaarde ze en passant het abonnementsgeld bij elkaar. Dat was niet alleen bij ons, maar in vele huisgezinnen heel gewoon. Een gesprek duurde kort en werd beperkt tot het hoognodige. Eindeloos kwebbelen met vriendinnen was er niet bij.

Maar goed, de tijd van het ongebreideld kwekken in je mobieltje lijkt voorbij. Er komen steeds meer mensen die zich er aan ergeren en dan zal het wel binnenkort “not done” zijn.

Geduld

Posted on by

Worden jullie ook zo moe als je een instantie aan de telefoon wilt hebben? Je toets een nummer en dan hoor je een stem, die zegt wilt u ….,  kies 1, wilt u …., kies 2. En daarna krijg je een muziekje. En begint het wachten ……. 5 minuten, 10 minuten, soms wel bijna een half uur. Om dol van te worden.

Zo wordt “Even Apeldoorn”  bellen een project van uren. Volgende keer zet ik dit plaatje op!