Een foto uit mijn foto-archief. Gemaakt tijdens een bezoek aan Leuven.
Zo’n bel is in studentensteden geen uitzondering. Het is al fijn dat er een bel is. Je moet alleen wel even goed de instructies doornemen. Voor je het weet roep je de verkeerde op.
In Leuven waren we inmiddels al weer ruim 10 jaar geleden. Die bewoners van toen zijn hopelijk al lang afgestudeerd. Ze zijn bezig met een carrière en een gezin, verwacht ik zo. Die hebben natuurlijk allemaal al lang een “nette” bel.
Maar wie weet gebruiken ze nu ook wel zo’n soort instructie voor de bezorgers van alle online bestellingen.
Drie keer lang voor de bezorger van Thuisbezorgd, één keer kort voor anderen.
Als het toen werkte, waarom dan nu ook niet….?
Herenhuis. Bij zo’n woord denk ik aan statige huizen, langs een gracht of singel. Met een grote klopper op de deur, blinkend gepoetst. En als je belt, wordt de deur opengedaan door een jong dienstmeisje, met een keurig zwart jurkje en een wit schortje. Ja, ja, beetje ouderwets, beetje upstairs-downstairs.
Maar dit bord zag ik dan wel in een deftige wijk, een mooie laan en het huis kon er ook mee door. Maar herenhuis zal dan toch wel iets anders betekend hebben. Ik schat het op een flinke studentenwoning. Alle bewoners lid van het “corps”, beetje bekakt, biertje in de hand, sigaretje of sigaartje in de mond…. Maar nog niet genoeg bemiddeld voor een eigen auto. Ze gaan voorlopig nog gewoon met de fiets. En zo heurt het ook, niet toch…. ?