Wandelen

Aan de kust logeren en dan geen strandwandeling maken, dat kan natuurlijk niet. Dus trotseerden Leo en ik de hevige wind, maar genoten we van de zon. Want al had ik al vaker gehoord dat het “in Cadzand altijd mooi weer is”, zo’n opmerking nam ik m et een korreltje zout. Maar kijk: de zon scheen echt!

We parkeerden de auto op een nu nog vrijwel leeg parkeerterrein en liepen de dijk bij Nieuwvliet op. Het licht was prachtig en de wind maakte mooie patroontjes in het zand. En de frisse zeelucht maakte ons helemaal helder en fris.

Onze capuchons op en dicht geknoopt, das om en met de jas toe geritst kon ons niet veel gebeuren. 😉 Tenslotte zijn we niet van suiker.

We kozen voor de wind in de rug, want zand in ons gezicht, nee liever niet. Maar even lekker uitwaaien ja, dat wel!

Wandelen

Afgelopen dinsdag wandelde ik in Hoek van Holland. We waren met 12 dames en natuurlijk wandel-leider Koos, die een leuke tocht had uitgestippeld. Allemaal eerst met de metro naar Schiedam-Centrum en daarna met de trein naar Hoek van Holland Strand.
Het was mooi wandelweer! Lekkere temperatuur en lichtelijk bewolkt, zodat we niet constant in de felle zon liepen. Dat is wel zo fijn op het strand.
Eerst koffie en een plaspauze en dan op weg. Natuurlijk werden er schelpen gezocht en wie wilde kon met de voeten in het water. Zelf hield ik de schoenen aan, want op het harde zand liep dat prima. De weinige keren dat er door een laagje water gewaad moest worden, gokte ik op de stevigheid van mijn stappers.
Bij ‘s-Gravenzande dronken we nog wat voordat we door de duinen terugliepen. Onderweg zocht Koos naar duindoornbessen. Die zijn heel gezond, maar wel heel erg wrang-zuur. En de bramen stonden zo laag, dat de vos er waarschijnlijk op gepiest had 😉 . De schapen lieten ons ongeïnteresseerd voorbijgaan.
Toen we bij de trein terug waren zaten er toch ruim 8 kilometers in onze benen. Het was een heerlijke en gezellige wandeling, al was ik best wel blij even te kunnen uitrusten.

(klik op een foto om te vergroten)

Strandleven

Het is al weer een lange tijd geleden dat ik aan een challenge meedeed. Maar toen ik het onderwerp “Strandleven” bij Sunday Postcard Art zag, wist meteen dat deze “dikke dames” kaart goed paste in het thema. De dames gaan helemaal uit hun bol bij het idee dat ze naar het strand gaan 😉 😉 😉

It has been quite a long time I participated in Sunday Postcard Art. But when I saw the subject this week is “Beach Life”, I immediately knew My “Big ladies” card has to be shown there. Those ladies are so much thrilled by the idea of going to the beach 😉 😉 😉

Sundaypostcardart

Dubbelklik om te vergroten / Double click to enlarge

Herinneringen

Ook vorige week keken we naar “We zijn er bijna” en wat een verrassing om te zien dat “ons strand” in Tolo er nog bijna net zo bijlag als in 1972.
We kwamen uit Athene, waar het druk en vol was en hadden ons verbaasd over de diepte en de smalte van het Kanaal van Korinthe. Tijd om even uit te blazen en wat te zonnen en te zwemmen.

We sloegen een zijweg in en daar lag het strand. Bijna helemaal verlaten. Er was een strook bos, waar we onze auto neerzetten, lekker in de schaduw. De autoradio stond aan en daar hoorde ik voor het eerst “The candyman” van Sammy Davis. Een liedje dat voor altijd met dat strandje verbonden zal zijn.
We hebben toen geen foto’s maar dia’s gemaakt. Die staan op zolder, in een kast. Jammer eigenlijk, moet ze toch weer eens opzoeken 😉
Maar Wikipedia biedt uitkomst, want dit is Tolo anno 2010. Ach, ik las dat er wel diverse hotels zijn bijgebouwd en dat die soms niet al te fraai zijn. Maar dit is nog een klein stukje, dat precies past in onze herinnering. Via Google Earth ontdekte dat zelfs het kleine restaurantje er nog is. Ach, misschien volgens jaar weer? Samen met de auto, ik zie dat wel zitten 😉

Spreuk van de week

Laten we de week beginnen met een spreuk. Grappige gezegden om te (glim)lachen of wijze woorden om te overdenken. Elke maandag vind je er hier een.

Het leven is als de tango van strand en oceaan.
Pauwel Van Pelt  

Als illustratie past dit filmpje perfect bij deze spreuk. Het is gemaakt door jongste zoon tijdens zijn vakantie in Mozambique

Klik op de foto om het filmpje te starten

 

Gescheiden

Tijdens onze vakantie in de Baltische Staten gingen we ook naar Klaipeda. Niet omdat die stad nou zo erg interessant was. We waren er trouwens te kort om dat te onderzoeken, maar wel gingen we een dag naar de Kurische Nehrung. Een lang schiereiland voor de kust, niet breder dan 4 kilometer en bijna 100 kilometer lang. Halverwege ligt de grens met Rusland en die is, nog steeds, hermetisch afgesloten. Maar het Litouwse deel kun je bezoeken en het is er prachtig.

Als het weer een beetje meewerkt, kun je eindeloos langs het zandstrand wandelen, baden of in de zon liggen. Let wel even op, voordat je het strand opgaat. Litouwen is nogal preuts (de kerk heeft hier nog heel wat te vertellen) en er staan dan ook borden die aangeven dat mannen en vrouwen gescheiden moeten baden.’t Is maar dat je het weet!!

Strand (2)

Hiep hiep hoera voor de IT-er. Hij heeft onmiddellijk alles weer goed gezet en dus hierbij de foto van de stoere stronken, die zich niet door kou of wind van het stand lieten verjagen.