Na meer dan twee jaar gingen Leo en ik weer eens met de trein. En waren we voor de eerste keer op het nieuwe station van Rotterdam-Alexander. Dat opende aan het begin van de C-crisis.
Maar als je er niks te zoeken hebt, dan hoef je er ook niet naar toe. Maar deze keer gingen we dan toch weer sporen, naar Utrecht.
Jongste speelt in een salsa-band en trad op in het kader van Gluren bij de Buren. Heerlijke sessies met veel Zuid-Amerikaans ritme, felle klanken van de blazers en fijne zang.
En op weg naar het Domplein zag ik ineens een theepot. Nee, niet in een vintage-etalage of kringloopwinkel, maar op het dak van een gebouw.
Misschien staat ie pot er al heel lang en is het mij nog nooit opgevallen. Maar nu vond ik het toch een foto waard.
“Och” hoorde ik zeggen. “Is dat het peerd van ome Loeks?” wijzend op de enorme hond die voor het nieuwe station van Assen staat. Je bent wel heel erg kippig als je in dit beest een paard ziet. Maar goed, sommige mensen kijken niet zo nauw.
