Dat mis ik….

Echt Rotterdams. Stoer, rechttoe rechtaan. Leuk om te geven en te krijgen! Te koop bij Dille & Kamille op de Hoogstraat in Rotterdam.

Afgelopen week wilden we een typisch Rotterdams cadeautje kopen. We wilden geen prulletje om in de boekenkast te zetten en het moest klein en draagbaar zijn. Onze voorkeur gaat dan uit naar iets eetbaars. Internet bracht uitkomst, er bestaan echt Rotterdamse koekjes “Maasstroompjes“. Maar waar kun je die dan vinden?
We dachten aan de Markthal, hét Rotterdams toeristisch middelpunt. Nou mooi niet! Daar is van alles aan eten te koop, van Spaans, Baskisch, Grieks, Turks, Italiaans, tot Japans en Chinees toe. Maar echt Rotterdamse of zelfs Nederlandse culinaire souvenirs zijn er niet of nauwelijks te koop. En dat vind ik een groot gemis. Uiteindelijk konden we onze Maasstroompjes kopen bij Dille & Kamille op de Hoogstraat, dus niet al te ver verwijderd van de Markthal.
Toch blijft het me steken dat op zo’n toeristische plek bij uitstek als die Markthal geen winkeltje is met echt Hollandse producten. Want wat is er nou leuker dan uit je vakantieland iets mee te brengen wat je kunt proeven. Dus welke ondernemer doet iets met mijn suggestie: een echt Nederlandse winkel? Met Rotterdamse Maasstroompjes, Zeeuwse babbelaars, Friese dumkes, Arnhemse meisjes, Goudse stroopwafels, Schiedamse jenever of Vlaardingse Schelvispekel. Misschien zijn er nog wel veel meer echt Hollandse producten te vinden… En dan leuk verpakt, geen grote doos of fles, maar klein en handzaam. Zodat je het gemakkelijk meeneemt op je terugreis. Me dunkt, er is beslist markt voor. Zeker in de Rotterdamse Markthal!

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Bewaren

Kruimels

Vlak voor ik op vakantie ging, bakte ik een groot stuk gevulde speculaas. Ik wilde het meenemen naar Japan als presentje uit Holland. Mijn baksel zag er prachtig uit en rook heerlijk. Maar toen ik het om wilde draaien, gleed het van de schaal. Helemaal in stukken. Helaas, dat kon ik natuurlijk niet meer meenemen. Onze buren lustten wel wat brokstukken en zelf aten we ook noodgedwongen 😉 wat stukken. Gelukkig had ik nog voldoende voorraad amandelpers om diezelfde dag opnieuw te bakken.


De doosjes waarin het verpakt zou worden, had ik al eerder gemaakt en zagen er zo uit. Mijn baksel vergat in in alle consternatie te fotograferen, maar ook het tweede stuk zag er prachtig uit.
En het souvenir viel zeker in de smaak!

Souvenirs

Deze week weer, na een lange pauze, een challenge bij Stuureenfoto. Dit maal gaat het over souvenirs. De kleine dingen die je meeneemt van vakantie, om de herinnering en de sfeer vast te houden. Zoals deze gouache, die we op onze allereerste reis naar China kochten. Ik kijk er dagelijks naar, want hij hangt tegenover de eettafel. Ik weet ook nog precies waar we hem kochten, herinner me de onderhandelingen met de verkoper, zelfs de geur van dat winkeltje komt zo nu en dan nog naar boven.
Op de kast eronder staan wat souvenirs die onze kinderen meebrachten, een houten tuk-tuk, een autootje uit Ecuador, een riskja uit Madagaskar en een door een straatjongetje gemaakte tankauto met MOBIL-SHEELuit Ethiopië.  Sommigen vinden het een “schiettent”, maar voor ons zijn het dierbare en waardevolle dingen. 
Â