Zo te zien ben ik niet alleen soms een beetje lui.
Want vandaag heb ik niet zo veel zin om een nieuw blog te maken.
Dus moet het voor deze ene keer maar zo. 😉 😉 😉
Zelfs de foto maakte ik niet zelf, maar leende ik van Facebook.
Zo te zien ben ik niet alleen soms een beetje lui.
Want vandaag heb ik niet zo veel zin om een nieuw blog te maken.
Dus moet het voor deze ene keer maar zo. 😉 😉 😉
Zelfs de foto maakte ik niet zelf, maar leende ik van Facebook.
Gelukkig is de sneeuw op dit moment al bijna verdwenen. Niet dat ik wat tegen sneeuw heb. Integendeel, ik vond het heerlijk om alles wit te zien, te lopen door zo’n witte wonderwereld.
Maar alles heeft altijd een nadelige kant. En dat was de gladheid, die onlosmakelijk aan die sneeuw vastzit. Natuurlijk veegde Leo ons tuinpad naar de straat schoon. De meeste buren deden dat ook in hun eigen voortuin. De grote rondweg om Ommoord werd door de gemeente snel gestrooid en daar kon je prima rijden. Maar zodra je een zijstraat in wilde, was het glibberen. En ook de middenstraat van ons woonerf was al na enkele dagen een ijsbaan.
Ik begrijp best dat zo’n plotselinge sneeuwtoestand vraagt om prioriteiten stellen. Maar dat na een week de grote straten in een wijk nog niet enigszins ijsvrij gemaakt waren, vond ik best vreemd.
Dus was binnen blijven was de laatste dagen de enige optie. Want een valpartij, daar zit ik niet op te wachten.
De sneeuw lokte ons deze week regelmatig naar buiten. Goed ingepakt met handschoenen aan en sjaal om, trotseerden we de vinnige wind.
Het waren geen lange wandelingen, maar toch waren we regelmatig een flinke tijd buiten. Ik ben niet zo’n held in sneeuw of op ijs, want bang om te vallen. Maar met stevige en goed geprofileerde zolen onder mijn schoenen ging het prima. En waar het duidelijk glad was, liepen we heel voorzichtig.
Want wat is het mooi in zo’n wit winter wonderland. Even een ander “www” dan die van laptop of smartphone. Al kwam de smartphone goed van pas als fototoestel.
Och och, wat een weer deze week. Ik weet het, het viel niet mee. Voor iedereen die in de file heeft gestaan, voor alle fietsers die één of meerdere keren onderuit zijn gegaan, voor treinreizigers die hebben staan blauwbekken, voor de postbode, de krantenjongen.
Maar het is toch wel lekker, zo’n flink pak sneeuw. Beter dan miezerregen of storm. En toen dan ook het zonnetje scheen, zijn we er op uit getrokken, heerlijk de Kralingse Plas rond.
Ze schenkt nog een kopje koffie in en denkt terug aan vroeger. Toen was alles beslist niet beter, maar deden de mensen toen ook al zo overdreven over een paar vlokjes sneeuw? Plotseling moet ze denken aan die winter van 1963, die verschrikkelijke Elfstedentocht met Reinier Paping. Zij zat toen nog op de middelbare school. Er was geen sprake van dat je het slechte weer als excuus kon gebruiken. Je had eenvoudig maar op tijd te komen en… iedereen was er ook. Leerlingen zowel als leraren. Een dag na die Elfstedentocht trouwde haar nichtje. Er was wat zenuwachtig gedoe omdat er nog snel een bontstola moest worden geregeld, maar verder niets. De taxi’s waren op tijd, de ambtenaar van de burgerlijke stand was paraat en het feestje ’s avonds ging gewoon en tot in de late uurtjes door.
Tegenwoordig is heel Nederland in paniek bij een beetje sneeuw. Toch zijn de moderne auto’s van alle technische snufjes voorzien, zoals ABS, rembekrachtiging, winterbanden, airco en verwarming. Is er rijbaansignalering en wordt er regelmatig gestrooid. Maar de FNV adviseert om thuis te blijven. En op het moment dat er meer mensen van het openbaar vervoer gebruik willen maken, haalt de NS “als service” een aantal treinen uit de dienstregeling.
Maar wie zijn dan straks al die hordes die naar de wintersport gaan? Bij voorkeur op vrijdagavond, zodat er geen dag “sneeuwpret” verloren gaat. Is dat dan anders, kunnen ze dan wel ineens de barre omstandigheden trotseren?
Ach, ze gaat maar eens een boterhammetje klaarmaken. Misschien is ze wel te oud om het allemaal nog te kunnen begrijpen.
Zelf heb ik een kinderlijk plezier als ik door pas gevallen sneeuw loop. De eerste die er haar voetstappen in zet, heerlijk. |
Een nadeel van al die sneeuwbuien is, dat de auto als maar weer moet worden schoongemaakt. Maar ja, daarvoor offert echtgenoot zich op. Dus wat heb ik te klagen?
Zo, dat is dus in één klap zowel het thema van Take-a-pic als Room-with-a-view. |