Vroeger…

Vroeger leerden de kinderen rekenen, taal en nog veel meer vakken op school. Na ongeveer 6 jaar ging je naar een voortgezette opleiding. Gymnasium, HBS, MMS of Mulo, waar je vreemde talen en nog veel meer werd onderwezen. Of je volgde een vakopleiding en werd timmerman, elektricien of loodgieter.

Soms kreeg de gelegenheid om iets extra s te leren. Typen bijvoorbeeld. Je kreeg les in hoe die machine werkte, moest briefindelingen maken, briefkaarten typen.

Maar al dat is intussen achterhaald. Ik leerde typen op zo’n ouderwetse typemachine, maar moest bijgeschoold worden voor een elektrische machine en later voor computers.

Nu hebben we thuis al jaren een computer, de zoveelste inmiddels en die oogt alweer antiek naast de laptop en onze tablets. Nou ja, hij heeft het inmiddels laten afweten en dus moest ik wel over op de laptop.

Maar daar moet je ook weer van weten hoe alles werkt. Was ik net een beetje handig met allerlei apps, kan ik die nu niet meer vinden. Moet je hier de apps weer installeren via een geheel andere methode.

Ik wist niet dat de mobiele apps op een Android telefoon niet zo maar werken op een laptop. Dat moet dan weer via Windows gaan en werkt of heet anders.

Het was dan ook een heel gezoek hoe ik foto’s van Google kon kopiëren, bijsnijden en het pixelformaat moest veranderen. Om nog maar te zwijgen van waar zo’n programma je foto neer plompt.

Nou ja, ik heb een methode gevonden. Misschien via omwegen, niet echt efficiënt, maar ik kan er mee werken…

Al is het soms om kriegel van te worden.

Wat was er nou?

Zaterdag was ik helemaal vergeten om te bloggen. Veel te druk met…

Laat ik bij het begin beginnen. Donderdag hield mijn smartphone er mee op. Definitief. Ik heb een reserve toestel, maar voordat dat alles weer over heeft. En in zulke gevallen wordt ook meteen de Wet van Murphy meteen toegepast. Er was storing bij de provider.

Vrijdag wilde ik een nieuwe telefoon bestellen, maar waren er moeilijkheden bij de bank. En dan slaat onmiddellijk paniek toe bij mij. We zullen toch niet gehackt zijn? Gelukkig bleek dat niet het geval. Telefoon besteld en ja, daar was ie dan op zaterdagmorgen. Netjes bezorgd door een vriendelijke jongen op een blauwe bakfiets. Inderdaad van Coolblue.

Bron: Google Afbeeldingen

En dan begint het uitzoeken van de wirwar van instellingen, back-ups, inloggen en wachtwoorden. Het nam me helemaal in beslag. En eigenlijk vind ik dat niet zo leuk. Laat ik me nu dan toch zo beïnvloeden door al dat digitale? Je ontkomt er gewoonweg niet aan. Best wel griezelig, omdat ik beslist zo nu en dan verdwaal in alle opties, adressen en apps.

Maar goed, hopelijk zit er nu weer structuur in en kan ik mijn toestel soepeltjes gebruiken en mijn mede-bloggers weer gewoon volgen 😉

Ramp(je)

Oh nee hè…… Vlak voor ik naar bed ging, gebeurde wat ik al zo vaak vreesde. Met een harde plons floepte mijn smartphone in de wcpot. Natuurlijk reageerde ik meteen. Zonder er bij na te denken schoot mijn hand in de pot. Maar ja, de ellende was al geschied. Nog even stotterde hij, maar toen was het definitief uit. Zwart en niks anders. Mijn mooie witte telefoontje had subiet de geest gegeven. Waarom kunnen die dingen ook niet zwemmen? Potjandorie, ze kunnen van alles, ze weten van alles, maar zwemmen, nee dat kunnen ze niet. Nog niet eens drijven. Het scheelde dan ook maar een haar of hij was in de diepte van het riool gedoken.
Tja, er moest dus een nieuwe besteld worden. Nou moppert Leo wel regelmatig op mijn telefoonverslaving, maar hij en ik willen er er toch niet buiten. En toen hij dan ook ’s nachts wakker werd, had hij al uitgezocht welke nieuwe ik zou kunnen kopen. ’s Morgens kon ik zo vergelijkingen maken en bekijken of er ook leuke hoesjes voor waren. Uiteindelijk kocht ik een zelfde smartphone als hij, alleen in het wit. Met een rode hoes, zodat we er zeker van zijn dat we niet per ongeluk de verkeerde van tafel zullen grissen. Nu maar weer wennen aan het nieuwe model.
En even denk ik terug aan die grote, zware, zwarte bakelieten telefoon, die schoonouders in de kamer hadden staan. Die zo hard rinkelde dat je wel op moest nemen, geen antwoordapparaat had en zeker niet mee te sjouwen was. Och ja, dat waren nog eens tijden….  😉  😉

Gadget

gadgetSoms loop ik in een winkel en verbaas me over wat er allemaal te koop is. Nuttige dingen, maar vooral ook heel veel onnutte zaken. Dingen die je niet echt nodig hebt en waaraan ik dan ook zelden geld uit zal geven. Maar zo nu en dan ga ook ik voor de bijl. Omdat ik iets zie, dat op dat moment heel handig lijkt. En leuk, mooi of grappig. Als de prijs dan niet al te veel gaten in het budget slaat, dan ligt zoiets in mijn mandje voor ik het weet. Zoals dit. Wat het is? Een smartphonelampjeslampenkapje. Een klein (niet groter dan zo’n 5 cm.) siliconen kapje, dat je op je smartphone moet klemmen. Doe je dan het lichtje van je smartphone aan, dan heb je een leeslampje. Nou, als dat niet handig is…….!
Ach welnee, helemaal niet handig. Grappig is het wel en daarom kocht ik het. Voor de prijs hoefde ik het niet te laten, € 1,95. Maar nu ligt het al weken op mijn nachtkastje zijn onnut te bewijzen. Ik heb tenslotte al jaren een leuk leeslampje op mijn nachtkastje staan, dat met één knop te bedienen is. Veel simpeler en altijd leesklaar 😉

Bewaren

Spelletje

Mei-blogfoto- 01 Op een zaterdagmiddag zag ik in de stad allerlei mensen volkomen verdiept in hun smartphone. Niks bijzonders toch? Maar deze mensen stonden in kleine groepjes, hadden allemaal een groen balletje aan hun tas, rugzak of in de hand. Ik werd nieuwsgierig en wilde wel weten wat ze nou toch aan het doen waren. Dus stapte ik op één van de mannen af. Het bleek een Engelsman, die me vertelde dat het hier om een spel ging. Maar hij was zo verdiept, dat ik verder geen uitleg kon verwachten. Het ging niet om Scrabble of zo, het was veel serieuzer.
Oh, nou succes dan maar.

Maar geef mij maar een spelletje aan tafel, met een schaal koekjes en een lekkere kop thee of beker chocolademelk. Een spelletje spelen op straat, tussen het winkelend publiek en in de kouwe wind. Mij niet gezien.

Handig??

Een paar dagen geleden stond in de krant dat binnen niet al te lange tijd verschillende tijdszones voor energieverbruik zullen bestaan. Want er zijn tijden dat de energiebehoefte een enorme piek heeft en er zijn tijden dat er nauwelijks vraag is naar energie. Dat moet anders! Dus wordt de dag in stukken gehakt en de energie goedkoper naarmate er minder vraag naar is. Stukken voordeliger zou het worden…. Maar ik geloof daar vooralsnog geen snars van.

In het zelfde artikel las ik ook dat er een app voor je smartphone komt, die je helpt bij het maken van je keuzes. Zodat je, ik geef maar een voorbeeld, gaat wassen om kwart over drie ’s nachts, want dan is de energie het voordeligst. Meteen bedacht ik me dat het misschien leuk is als je in een vrijstaand huis woont. Maar mijn buren zullen het niet zo leuk vinden om mijn wasmachine midden in de nacht te horen centrifugeren. En wat dacht je van een flat met zo’n 80 gezinnen, die allemaal op de voordeligste uren, dus midden in de nacht, gaan wassen. Daar had men nog niet over nagedacht…

Informatie

We zijn er al zo aan gewend, aan de mobiele telefoon. Je merkt het niet eens meer dat je hem te pas en te onpas te voorschijn haalt en wat je er allemaal mee op kunt zoeken of waar je hem voor kunt gebruiken.

Toch, als je er goed over nadenkt, dan is het een wonderlijk apparaatje. Er passen enorme hoeveelheden foto’s, muziek en andere informatie op. Je kunt er mee bellen, spelletjes mee spelen, fotograferen en ik weet al niet meer. En dat terwijl de micro SD-card die er in zit, niet groter is dan een kruimel.

Hoe meer ik daar over denk, hoe meer ik het een verbluffend mooi ding ga vinden….

Spelletje

Regelmatig word ik uitgenodigd om een spelletje per computer te spelen, maar behoudens Webfeud begin ik daar niet aan. Want al die spelletjes zijn leuk, maar ook zeer verslavend. Vertelde ik vorige week over mijn passie voor Unblock, inmiddels ben ik ook in rap tempo verslaafd geraakt aan Fives. En al beloof ik mezelf dat ik echt maar één spelletje speel, binnen no time heb ik er een stuk of tien gedaan. Er kunnen geen prijzen mee gewonnen worden en het is simpel eenvoudig. Op je scherm staan 4×4 schijven met 3 of 2. Doel is de schijven over elkaar heen te schuiven, zodat je 5 krijgt. Dat kan dan weer gecombineerd worden, tot 10, 20, 40 enzovoort. Simpel, maar zo als gezegd, zeer verslavend.

 

Dom, dom, dom

Om de een of andere (voor mij) vage reden liep het geheugen van mijn smartphone helemaal vol. Wat ik ook deed, apps naar de SD-kaart zetten, de telefoon regelmatig uitzetten, apps verwijderen. Het hielp allemaal niets. De enige oplossing leek me om alles weer op de fabrieksinstellingen terug te zetten. Ik maakte een back-up en dacht dat ik daarmee alles bewaard had.

Maar toen ik na het terugzetten zocht naar de contactpersonen, bleken die allemaal verdwenen te zijn. En ook niet in de back-up te staan. Nu blijft er dus niets over dan alle gegevens weer handmatig er in te zetten. Pfft, dat kost me dus wel een paar uurtjes.

Moderne snufjes, bijdetijdse gadgets, grrrrr…….