De man achter deze zaak in Leeuwarden wilde geen brood of gebak gaan bakken. Dat zou toch al te voorbestemd zijn. Dus werd hij slager…. Maar toch wel iets met eten, want “nomen est omen”.
Laatst had ik met de slager een gesprek over pens. Orgaanvlees, zoals lever, niertjes, zwezerik, wordt hier bijna niet verkocht. Laat staan dat er pens verkocht wordt. Wij kennen pens alleen als hondenvoer, maar in bijna elke slagerij in Frankrijk kun je het gewoon kopen. Volgens de slager mag in Nederland pens niet open bloot tussen het andere vlees in de koelcel liggen; het wordt alleen diepgevroren verkocht, degelijk verpakt door speciaal gecertificeerde bedrijven.
Nou pleit ik hier niet voor een eerherstel van pens. Ik vind het er niet echt appetijtelijk uitzien en zelf heb ik het ook nooit gegeten. Maar dat het beroep van “Tripier” (iemand die ingewanden van koeien, schapen en zo verwerkt) in Frankrijk een speciaal ambacht is, wist ik niet. En dat niet alleen, er zijn speciale websites met recepten en tips voor tripes. Het schijnt dat juist orgaanvlees weer meer en meer wordt gegeten en ook door chefs op de kaart wordt gezet.
Toch gek dat wij dat dan niet eten…..