Vandaag kan ik er niet omheen. Het is de verjaardag van Sinterklaas, dus maakten alle kinderen lijstjes met wensen.
Maar pappa, die Sint moet sponsoren, heeft er geen vertrouwen in. Edwin Rutten, het koor van Kinderen voor Kinderen met “Ik ben toch zeker Sinterklaas niet”.
Zodra het september is, komen de kruidnootjes in de winkels te liggen. Niet zo maar een paar zakjes, nee volop! In mijn Appie kon ik 6 van dit soort uitstallingen fotograferen.
Ja, ik weet dat ze lekker zijn en ik zal dit jaar zeker wel een of twee zakjes kopen.
Die kruidnootjes kun je nu natuurlijk ook kopen bij de andere supers, bij het Kruidvat, bij de bakker, bij… vul maar in.
Maar voordat het nou 5 december is…. Dan is de voorraad voor de zoveelste maal al weer aangevuld.
Obesitas is een steeds groter probleem. Nu ligt er een plan bij gemeentes om fastfoodzaken te gaan beperken… Nou, dit is een mooi voorbeeld van dweilen met de kraan open.
Ik blijf me verbazen.
| Ze zijn al weer gesignaleerd: kruidnootjes in vele soorten, suikergoed en pepernoten. En ja, ik heb me er aan geërgerd. Maar niet omdat het al zo vroeg in de winkels ligt, maar omdat er iets zeer duidelijk afwezig was. Er was namelijk geen Zwarte Piet meer te bekennen. Oud Hollandse huisjes, oh ja, schoorstenen, zeker! Maar geen Zwarte Piet. Allemaal keurige, politiek correcte, zakjes. Trouwens ook Sinterklaas was in geen velden of wegen te zien. Die is als priester zeker ook al verdacht. Dus uit voorzorg, meteen hop, ook die maar weg!Bah, Nederland op z’n smalst. |  |
| Lang heb ik geloofd in Sinterklaas en zong ik mijn liedjes bij de oliehaard. Zette ik mijn schoen met een stuk wortel voor het paard en een bakje water erbij , als hij soms dorst mocht hebben. Doorgaans was ik nogal rustig, maar welk kind is altijd lief en gehoorzaam? Dus zal ik best een keertje in mijn piepzakje hebben gezeten.Ook al kreeg ik een cadeautje en had het paard een stukje wortel opgegeten.
En toen vond ik op een dag, verstopt achter de juspan een stuk wortel, afgebeten. Waarom lag die daar nou? Ik vroeg het mijn moeder en die vond het intussen wel welletjes. Elke avond zingen, het hele ritueel. Of misschien vond ze dat ik er een beetje te oud voor geworden was. Enfin, daar kwam het hele verhaal. Dat Sint… en Piet, dat het toch niet echt waar kon zijn…. Witheet was ik. Ik voelde me verraden, ze hadden me belogen. En huilend ging naar mijn kamertje. |
 |
| In 1982 lag onze jongste rond Sinterklaas in het ziekenhuis. Naast hem lag een donker Surinaams meisje en die twee konden het meteen goed met elkaar vinden. Ze deelden het speelgoed en haalden samen kattenkwaad uit. Maar als ze een beetje moe werden, dan was voorlezen een goed alternatief. Dus zat ik regelmatig tussen hun bedden in en las een verhaaltje voor. En natuurlijk moest er ook een verhaal uit het Sinterklaasboek worden verteld. De illustraties waren nog heel traditioneel, met veel Zwarte Piet. |
 |
Het meisje keek er eens naar en zei met duidelijkrollende rrr: “Kijk nou toch, die Piet, die is zo zwart. Daar zou je bang van worden.”
Ik hoop dat Zwarte Piet bij de Sinterklaasoptocht mag blijven. Hij hoort toch bij dit kinderfeest?
| Zelfs een respectabele heilige als Sinterklaas moet met zijn tijd meegaan. Want een briefje schrijven doen kinderen niet meer, ze sturen liever een SMS-je:
Ik stuur de Sint een SMS’je Ik heb een lange lijst gemaakt van allerhande dingen Ik stuur de Sint een SMS’je tekst: Ivo de Wijs |
 |
