Het is vandaag in Nederland en Vlaanderen GEDICHTENDAG.

Dit gedicht van Simon Vestdijk stond vorig jaar ook al op mijn oude blog:

Dijk bij avond

Een grenspaal op een klinkerband,

De zee verneveld naast het land.

Hard glibb’rig grauw, een dos van wier:

Bazalt in mijlen, kier na kier.

Ontel’bre vochtige ravijnen,

Waar binnendieren in verkwijnen.

De steenen huid ziek overtogen

Met ringen mos, die geel verdrogen.

Het gras in welf, wat daar nog weidt?

Iets wits en levends, schaap of geit?

Maar zelfs de stormbal geeft geen taal

Of teeken aan zijn klamme paal.

O kuststreek zonder slot of zin,

Gelijk aan ’t einde het begin,

Waar in een eeuw geen branding sloeg,

Stort in, verdwijn, het is genoeg.

Simon Vestdijk (1898-1971)