Het is 1934 en de joodse Florence Fein wil haar wat benauwde New Yorkse wereld verruilen voor Rusland. Niemand die het in haar omgeving begrijpt, maar dat het is de liefde die haar lonkt vertelt ze niet

Aan boord maakt ze kennis met Essie, die haar hartsvriendin wordt.

Essie heeft Moskou als eindbestemming, maar Flories geliefde zit in Magnitgorsk. Daar aangekomen blijkt het Russische leven anders te zijn dan ze verwacht en ook haar geliefde kan ze er niet vinden. Dus reist ze terug naar Moskou. Helaas spat haar droom daar uiteen. Haar geliefde wil haar helemaal niet terug.

Ze blijft in Moskou, ontmoet er andere Amerikanen en wordt verliefd op een van hen. Als ze werk vindt als vertaalster lijkt ze het geluk gevonden te hebben. Maar de 2e wereldoorlog woedt en daardoor verandert het politieke klimaat. Haar Amerikaanse paspoort is ingehouden en toegang tot de ambassade krijgt ze niet. Zonder dat is een terugkeer naar Amerika onmogelijk.

Amerikanen, maar vooral Joden worden gewantrouwd. Florie wordt “verzocht” naar de Inlichtingendienst te komen en wordt onder druk gezet om haar omgeving te bespioneren. Met alle mogelijke moeite geeft ze zo min mogelijk bloot van wat er in haar omgeving gezegd of gedaan wordt. Maar er zijn andere bronnen.

Florie heeft inmiddels een zoon als zij en haar gezin worden gearresteerd. Haar zoon wordt naar een weeshuis gestuurd. Zijzelf komt terecht in Siberië en dreigt vermorzeld te worden door het regime.

In het boek wordt regelmatig geswitcht van de historie naar de moderne tijd. Want het is Flories zoon die het verhaal van zijn moeder verteld. Dat maakte het boek wat lastig te lezen en ook de vele Russische namen zorgen soms voor verwarring. Desondanks heb ik het boek één adem uitgelezen.

Sana Krasikov weet de angst, de onzekerheid en de gruwelen van een totalitair regime goed te beschrijven, zonder al te veel details te vermelden. Maar dat kon niet vermijden dat ik zo nu met kippenvel te lezen zat.