Er zijn van die weken dat je elke dag wel een afspraak hebt. Niet per sé een vervelende afspraak, integendeel. Maar toch, je moet weg, ergens op tijd zijn, laat terug en dus ook laat naar bed.

Een paar weken achter elkaar hadden we dat. Ik zie het voordeel er ook wel van in, want we zijn nog lang niet uitgeblust en leven nog steeds redelijk actief. Maar dan opeens, hebben we behoeft aan rust. Geen bezoek, geen film of theater, geen afspraken bij die of gene. Gewoon niks, nada!

En dan houden we een soort van “pyamadag”. We slapen wat uit, ontbijten zeer op ons gemak en wat langduriger, trekken een lekkere en comfortabele joggingbroek aan met een makkelijk shirt of trui. Dagje in slow motion. Zelfs koken wordt met de Franse slag gedaan, want we trekken een reeds bereide maaltijd uit de diepvries. En daarna kunnen we er wel weer tegen!