Tag Archives: Rotterdam

Op de Solex

Posted on by
Gelukkig heb ik (bijna) altijd mijn fototoestel bij de hand.
Dus kon ik afgelopen zondag deze nostalgische groep vastleggen. Samen op de Solex, ja gezellig.
Drie dames hadden zich opvallend gekleurd gekleed, zodat ze niet over het hoofd gezien zouden worden. En dat is natuurlijk wel zo veilig.
Toen ik vroeg of ik hen op mijn blog mocht zetten, kreeg ik een volmondig “Ja, natuurlijk.”

Tot mijn verbazing dook plotseling een bekend gezicht op. Het was Marie-Josée, de nurse-practioner die mij al sinds 2008 begeleidt en controleert. Ook zij hoorde bij de groep en één van de vrolijke dames bleek haar moeder. Wat kan de wereld klein zijn.
Leuk om elkaar zo buiten de ziekenhuismuren te ontmoeten. Goeie reis verder en nog veel plezier!

Hoog

Posted on by
Dit is de hoogste woontoren in Rotterdam, ja zelfs in Nederland. En “Hoog” is deze week het thema van Take-a-pic.

Het gebouw staat op de Wilhelminapier, heet New Orleans en wordt in november 2010 officieel geopend.
Wie er belangstelling voor heeft, er zijn nog een aantal appartementen te huur of te koop.
Het uitzicht is gratis, voor de prijs van de woningen en de fraaie beschrijving ervan klik je hier.

Fata Morgana?

Posted on by
Je zou het niet zeggen, maar dit is een transformatorhuisje.
Ik was er al verschillende keren langs gereden, maar had het nauwelijks opgemerkt, zo valt het weg in de omgeving.
Het staat in Rotterdam, op de Heemraadssingel. Ik vind het een mooie manier om lelijke dingen te verbergen!

Stadsgedicht

Posted on by
De wereld is vol vrouwen
en de meesten zijn zwanger.
Op straat bollen hun buiken
als zeilen in de zomerwind.

Zo voer Da Gama de Taag af, Lissabon uit.
Later kwamen de schepen terug
geladen met de geur van kaneel, het ronde
van de aarde en met zwart zwetend goud.
De wereld kwam uit houten buiken.

In de supermarkt laveren de vrouwen voorzichtig.
Ze dragen hun kussens van liefde, hun ogen
glanzen want de wereld is zwanger
de nacht draagt een geheim en
morgen is het zomer, is de stad verlaten
als de vlakste zee, zwerft de zon
door lege cafés en windstille bibliotheken.

In je ooghoek ritselt nog geen kind.

Marco Nijmeijer uit: Misschien is water van dun hout, 2007

Dit gedicht werd door de Rotterdamse stadsdichter Jana Beranová in juli 2010 gekozen als Gedicht van de maand

Wat is nou een naam?

Posted on by
Deze deur is de toegang tot één van de duurste gebouwen in Rotterdam, de flat Montevideo op de Wilhelminapier. Een prachtige locatie, met een schitterend uitzicht en natuurlijk navenante prijzen voor de appartementen.

Maar wat schrijf je op het verhuisbericht:

wij zijn verhuisd naar het LANDVERHUIZERSPLEIN.

Hadden ze voor zo’n locatie nou geen deftiger naam kunnen bedenken?

Reus

Posted on by
Wie denkt dat reuzen alleen bestaan in sprookjes, vergist zich.

Want Rigardus Rijnhout kon met recht een reus genoemd worden. Hij was bijna twee-en-een-halve meter lang, woog zo’n 230 kilo en had schoenmaat 62. Hij was een bekende figuur in Rotterdam en sommige kinderen vonden hem een beetje eng.

Maar de arme man leed onder zijn enorme voorkomen en het was heel moeilijk en kostbaar om hem te kleden en te voeden. Ook een normale baan was voor hem niet weggelegd.

Waterstoker

Posted on by
De generatie na mij, die is opgegroeid met geiser en douche, wasmachine en centrifuge, kent dit niet meer.

Toch was het vroeger heel gewoon, zo’n winkeltje waar je naast allerlei levensmiddelen ook heet water, kachelhoutjes en olie kon kopen.

De deur klemde een beetje en er klonk een zacht belletje. Het rook er naar koperpoets, olie, rookvlees en oude kaas.

Vaak genoeg ben ik, naast mijn moeder lopend, er naar toe gegaan. Ze had dan twee zinken emmers bij zich, die bij de waterstoker gevuld werden met heet water. En dan weer terug naar huis, voorzichtig maar toch snel, anders was het water alweer koud. Het was een afstand van nog geen 100 meter, maar die emmers wogen zwaar. Daarna nog drie trappen op, naar de zolder, waar de wasteil stond. Op een rek met daarop weer de ACME-wringer.

Wie nog eens terug wil naar die “goeie ouwe tijd”, kan terecht in De Dubbelde Palmboom in Rotterdam-Delfshaven. Naast tijdelijke tentoonstellingen is er plaats gemaakt voor stukjes (Rotterdamse) historie, zoals dit winkeltje.

Zit u lekker?

Posted on by
Deze stoel staat (met nog een andere) in Rotterdam, op een kruispunt waaronder de weg naar de Maastunnel loopt.

Ik vind het net een troon. Het zal wel niet lekker zitten, maar dat heb ik niet geprobeerd.