Tag Archives: Rotterdam

Little C.

Posted on by

Van de Kunsthal wandelden we over de Westzeedijk naar een gloednieuwe wijk: Little C. Het is een wijkje, van daar dat Little nabij de Coolhaven.

Allemaal appartementsgebouwen natuurlijk, maar met een wat New Yorkse uitstraling. Een luxe wijk ook, gezien de beplantingen tussen de gebouwen door. Maar met een heel aangename sfeer. De overbruggingen tussen de gebouwen en de balkons hebben fantasierijke balustrades, zodat het niet zo eenvormig is als bij andere gebouwen.

De straten zijn autoloos, maar fietsers maken er heel graag gebruik van. En de bewoners doen er alles aan om ook een beetje mediterraanse sfeer te maken. De balkons zijn vaak beplant en ook de “balkons” op de begane grond waren vaak uitbundig van planten, potten en meubilair voorzien.

De terrassen van de horecabedrijven deden er nog een schepje bovenop met stro-parasols en nog meer planten. We voelden ons even “in het buitenland” en dat gaf een heel plezierig gevoel 😉

Tentoonstelling

Posted on by

Afgelopen week bezochten Leo en ik de tentoonstelling “Here we are” in de Kunsthal in Rotterdam. De tentoonstelling belicht de rol van de vrouw in het ontwerpen van allerlei zaken. Van stof tot meubels, lampen. Vaak worden de ontwerpen van vrouwen niet zo duidelijk in de picture gesteld, maar dat blijkt niet terecht.

De invloed van vrouwen op de maatschappelijke ontwikkelingen is juist heel groot en op allerlei vlakken. Dat merk je soms bij het gebruik van sommige producten. Vrouwen hebben vaak een wat andere kijk op de zaak. Praktischer of economischer. Dingen worden soms net wat sierlijker, sfeervoller.

De tentoonstelling beslaat een periode van 120 jaar, van begin 20e eeuw tot nu. Er kwamen bekende ontwerpsters aan bod, maar ook vrouwen die niet zo bekend geworden zijn. Politieke invloeden kon je herkennen, maar ook de invloed van de moderne technieken.

Vrouwen mochten vroeger niet werken en dat maakte hen tot afhankelijke wezens. Ze werden eerst ook een beetje “veroordeeld” tot nuttige handwerken. Maar niet elke vrouw wilde haar brood verdienen met nuttige handwerken, zoals bij “Arbeid Adelt”.

Leo en ik vonden het een aanrader!

Onbegrijpelijk

Posted on by

Dit is “De Pompenburg”, een flat in hartje Rotterdam. Gebouwd in 1981 is deze flat goed voor ruim 200 betaalbare woningen.

Nu staat de flat op de nominatie om gesloopt te worden. Ook nog twee andere gebouwen zullen tegen de vlakte moeten. Want, zo luidt het plan, er komen drie hoge woontorens (een zelfs hoger dan de Zalmtoren). Een deel daarvan worden weer woningen in de sociale sector.

Maar ondertussen moeten de mensen in De Pompenburg eruit, weliswaar in etappes en ze kunnen later weer terug in die nieuwe torens. Ja, dank je de koekoek…. dat is nog eens een gedoe, nog afgezien van alle kosten.

Ik vind het ook onbegrijpelijk, want waar moeten de mensen uit die flat heen? Er is in Rotterdam nauwelijks woonruimte te vinden. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Er zijn nog best wat appartementen te koop…. maar dan moet je wel ruim in de slappe was zitten. En dat is nou juist het probleem.

Het is dan ook helemaal niet verwonderlijk dat de huidige bewoners fel protesteren. Gelijk hebben ze!

Straatnamen

Posted on by

De straten in onze woonwijk zijn allemaal vernoemd naar een plantensoort, boom of struik. Zo nu en dan zal ik van elke soort een paar onder de loep te nemen. Want na de klavers zijn er nog rozen, doornen, mossen, grassen, kruiden, distels of varens. Kijk, daar kan ik voorlopig wel mee vooruit!

Bron: Google foto’s

Dit is Medicago lupulina, of in gewoon Nederlands “Hopklaver”. Een klaver die je waarschijnlijk vrij veel kunt vinden.

Het is een kruipende, vaste plant uit de vlinderbloemenfamilie en groeit op voedselrijke grond in gras- en bouwland en langs wegen en dijken. Ze komt van nature voor in Eurazië en Afrika.

De stengels zijn opstijgend en de plant wordt 5-50 cm hoog. De hopklaver bloeit van april tot oktober in trossen met één tot vijftig 2-3 mm grote, heldergele bloempjes. De bloeiwijze ziet eruit als hoofdjes op lange stelen, langer dan de bladstelen.

De plant draagt een niervormige, eenzadige met een doorsnede van 2 mm.

Hopklaver is dus een gewone, niet echt bijzondere plant. Ze is niet medicinaal of giftig en je kunt er verder niks mee. Nou ja, als de straat maar een naam heeft, nietwaar?

Straatnaam

Posted on by

Paardenhoefklaver staat op open, zonnige, matig droge tot matig vochtige, stikstofarme, matig voedselrijke, weinig of niet bemeste, kalkrijke zand- of mergelgrond, ook op kalksteen. De soort vermijdt standplaatsen op zware klei. Ze groeit op rivierduinen, in kalkgraslanden en op rotsachtige hellingen, in bermen en in steengroeven.

De westgrens van het Midden-Europese areaal bereikt Nederland niet. Onze voormalige vindplaatsen zijn als een voorposten van het verspreidingsgebied te beschouwen.

De soort groeide vroeger gedurende een lange tijd op een rivierduin bij Lexmond langs de Lek en kortstondig in de 80er jaren in Zuid-Limburg. (Al deze kennis kopieerde ik van de site Verspreidingsatlas.nl)

Vroeger speelde de plant een rol bij hekserij en toverkunst. Ze werd als afrodisiacum gebruikt en werd ook medisch aangewend wegens de aanwezige werkzame psychofarmacologische stoffen. Voor zo ver mij bekend is, wonen er geen heksen in de Paardenhoefklaver, maar ja weten doe je dat natuurlijk niet zeker 😉 😉

Metamorfose

Posted on by

Rotterdam is een stad van werken en van bouwen, een stad met altijd opgestroopte mouwen.

Dat wat er vorig jaar was, kan nu totaal veranderd zijn.

De Rijnhaven lag vroeger vol met binnenvaartschepen. Als je er met de metro boven reed, kon je ze zien.

Na een aantal jaren was de Rijnhaven leeg. Geen aak te zien, een wat verlaten en depressief stukje stad. Wel lag er een paviljoen, bestaande uit wat futuristisch uitziende bollen.

Er dreven wat bomen in grote tonnen. Die zijn allemaal al weer verdwenen.

In de C-crisis hadden we in die buurt niks te zoeken. Maar na ruim anderhalf jaar was er wel wat veranderd. Er lag inmiddels een drijvend kantoor, er waren vakantiehuisjes, die op het water dreven.

Vorige week kwamen we er weer en kijk, er lag ineens een soort van pleintje voor het drijvend kantoor. Een openbaar stukje groen, want bereikbaar met loopplanken.

En er werd gewerkt. Die Rijnhaven wordt een “hotspot”in de stad. Met een strand, een park en natuurlijk een aantal hoge flats aan de rand.

Ons eigen Ibiza of Saint Tropez aan de Nieuwe Maas. Het duurt nog even, eind 2028 moet het klaar zijn.

Ik ben benieuwd….!

Ontdekking

Posted on by

Toen ik donderdagmorgen de regen tegen het raam hoorde tikken, wilde ik me eerst nog even omdraaien. Geen wandelweer…. Maar het weerbericht gaf aan dat het later droog en zonnig zou worden. Dus ja, wat doe je dan?

Om precies half elf stond ik bij het afspraakpunt van de Ganzenpas en starten we onze wandeling. Dit keer eens niet de gebruikelijk richting, maar net de andere kant op. Ook Ganzen willen wel eens wat anders.

En ja, het zou er echt ook mooi en vooral groen zijn…!

En dan blijkt dat ik, zelfs na 50 jaar, de wijk nog steeds niet helemaal ken. We kwamen in prachtig groene gedeelten, ontdekten nieuwe parkjes en slenterden door allerlei straten. Ondertussen bekeken we de voortuinen. Sommige netjes en kleurrijk, andere een troosteloze tegeltuin.

Verderop kwamen we in een gebied dat je beslist wel een “bos” kunt noemen. Geen geschoren gazons, maar overal wilde bloemen, bomen en struiken. Op een bepaald moment kwamen we op een pad, dat langs de rijksweg loopt. Het verkeer konden we niet zien door het scherm, maar horen wel. Al hinderde het ons niet.

Grote berenklauwen stonden er. Normaal gesproken zijn die niet geliefd, maar daar kunnen ze geen kwaad in het niemandsland tussen sloot en autoweg.

Het werd zomaar een ontdekkingstochtje. En het beviel zo goed dat we vast nog wel eens deze kant op zullen gaan.

Maandag met muziek

Posted on by

Enkele weken geleden overleed Jan Rot. Ik herinner me vooral zijn fabelachtige “hertalingen” van populaire liedjes. Een tekst vertalen is één, maar de ziel van een song in zo’n vertaling te leggen is andere kost. Jan Rot kon dat als de beste. Zoals deze hertaling van Waterloo Sunset. In zijn eigen Roffa (Rotterdam) zocht hij de sfeer van de stad tegen zonsondergang.

Nota bene:
Het is soms wel begrijpelijk dat artiesten of platenmaatschappijen niet willen dat hun link zo maar gratis wordt afgespeeld op een blog of website. Maar het is lastig om op voorhand te bekijken of een YouTube link werkt of niet. Daarom probeer ik ook altijd de link er onder bij te zetten. Ik hoop dat het filmpje wel dan wel werkt.

Wat een stapel

Posted on by
Bron: Google foto’s / Wikipedia

Dit is het Witte Huis. Nee, niet in Washington, maar in mijn eigen Rotterdam.

Dat gebouw was de eerste “wolkenkrabber” van Europa. Al vinden we het nu helemaal niet zo hoog. Maar als vergelijkingsmateriaal voldoet het nog prima voor mij.

Want in het onderzoek over de beruchte “mondkapjesdeal” moeten 5.500.000 documenten onderzocht worden. Vijf en een half miljoen documenten!!!

Hopelijk zijn het vooral digitale documenten, want als ze allemaal geprint zouden worden, gaan er veel te veel bomen aan!

Stel dat elk document één A4tje beslaat. Dat zal wel niet, want er wordt heel wat afgeschreven, maar stel.

Dan zouden (5.500.000 : 500 vellen in een pak =) 11.000 pakken printpapier gebruikt moeten worden. Zo’n pak is ca. 5 cm. hoog. Dat wordt dan een stapel papier van 11.000 x 5 cm = 55.000 cm. of te wel 55 meter.

Het Rotterdamse Witte huis is zo’n 43 meter hoog. Die stapel komt dus ruim boven dat Witte Huis uit. Onvoorstelbaar toch?

Het heeft niet veel zin om zo’n berekening te maken. Maar het toont wel de onzinnigheid van de stortvloed aan berichten, mails, brieven in de politiek. Daar valt niet tegen op te lezen.

Krankjorem, iets anders kan ik er niet van vinden.

Versiering

Posted on by

Je hebt huizen en huizen, flats en flats. De een is saai, groot en toch onopvallend en de ander springt er uit omdat die juist mooi versierd is.

Dit is het gebouw Boston, aan de Otto Reuchlinweg in Rotterdam. Het is één van de vele gebouwen in dat gebied en beslist niet het hoogste. Maar naar mijn mening wel het mooiste en meest in het oog springend. Het is opgebouwd met prefab betonnen elementen, die werden voorzien van metselwerk. Daarnaast werd de gevel voorzien van een soort lamellen, die zeker met een bepaalde schaduwwerking fraaie beelden oproepen. Het is abstract, maar absoluut bijzonder.

Het staat er al jaren en natuurlijk was ik er al veel vaker langs gelopen. Die lamellen had ik dan ook al veel vaker gezien, maar vorige week keek ik er ineens met heel andere ogen naar.