Je zult maar chauffeur van zo’n enorme vrachtwagen zijn en ergens in Rotterdam een lading moeten afleveren. Door allerlei opbrekingen en omleidingen hebben die mensen soms toch grote problemen.
En als hij dan bij het adres aangekomen is, is er geen plek om je vrachtwagen te parkeren. Het is soms passen en meten, en vaak kielekiele. Gisteren zag ik op de Coolsingel eerst een grote vrachtwagen met zand, die zijn lading kwijt moest. Hij werd tenminste nog geholpen door een verkeersregelaar. Maar even later had de chauffeur van McDonalds zijn enorme truck op de stoep neergezet. De verse burgertjes moeten uiteindelijk toch bezorgd worden, nietwaar?
Tweehonderd meter verder stond de wagen van Deli XL half op de stoep en op het fietspad. Waar die spullen afgeleverd moesten worden, weet ik niet.
Nee, ik benijd ze niet de chauffeurs van die grote wagens. En ik probeer een beetje consideratie met ze te hebben.
Tag Archives: Rotterdam
Overal Oranje
Natuurlijk gingen we eventjes de stad in. Om te proeven van de sfeer, de rommelmarkt en de oranje creaties van sommige passanten.
Het was warm, gezellig en druk.
Hieronder een impressie van wat er zoal te zien was op de Binnenweg in Rotterdam:
Deel dit op:
Rotterdam Marathon
Elk jaar zijn er weer hordes mensen die zich in het zweet lopen voor de Marathon van Rotterdam. Ik weet dat ze er heel lang en heel intensief voor hebben getraind en dat dwingt op zich alleen maar bewondering af. Zelf zie ik het me niet (meer) doen. Ik heb altijd al de p… gehad aan hardlopen, dus ik hou het bij wandelen. Maar voor al die stugge volhouders en doordouwers gaat mijn petje af. Misschien ga ik vanmiddag wel even kijken hoe vriendin Dorothé het er af brengt. Zij schrijft regelmatig over haar hardloophobby en morgen staat ze hopelijk moe, maar glunderend op haar blog. Dan heeft ze dit parcours helemaal en binnen de tijd uitgelopen (klik op de foto voor een goed leesbare kopie)
Deel dit op:
Zwart-wit
Er was een tijd dat je niet eens kleurenfoto’s had. Alles was in zwart-wit en foto’s werden maar mondjesmaat gemaakt. Er zaten 8 of 12 foto’s op een rolletje. Daar sprong je zuinigjes mee om, want een afdruk was heel erg duur.
Ja, ja, en nu tante Els toch uit de oude doos vertelt, heeft ze meteen een mooie nostalgische foto van de straat waar ze geboren werd te voorschijn getoverd. Want hier, in de Van Lennepstraat in Rotterdam zag ik het levenslicht.
Van wanneer deze foto dateert, weet ik niet. Hij is misschien nog wel ouder dan ikzelf. Er staan nog zo weinig auto’s, maar wel een bakkerskar. In het gebouw links zat Van de Meer & Schoep, de bakker. Op zolder werden zakken meel opgeslagen. Soms zag de stoep er helemaal wit. De straat ziet er allang heel anders uit. Ach ja, tijden veranderen.
Deze foto kreeg ik deze week toegestuurd. Hoe toepasselijk, want het thema bij Stuureenfoto is ook al zwart-wit.
Deel dit op:
Winter
Met de zon en die prikkelende vrieslucht was het gisteren heerlijk wandelen. En op de singels hier in de buurt werd ook al druk geschaatst. Maar op de Rotte, dat leek ons toch nog wat te voorbarig, al werden er wel baantjes voorbereid.
Een enkele waaghals ging alleen op schaatstocht. Totdat even later, ja hoor.. “Help, help”. Daar lag ie in een wak. Er stonden mensen aan de kant te kijken, probeerden te helpen, maar hoe? Godzijdank kon hij er zelf uitkomen. Snel terug naar huis, naar een warme douche waarschijnlijk.
Deel dit op:
LOL…..?????
| Deze foto maakte ik op 2 januari, niet ver van mijn huis in de wijktuin van Rotterdam-Ommoord. Normaal gesproken een idyllisch plekje tussen hoge flats. Maar op oudjaarsavond zal het er wel flink geknald hebben, gezien de toestand waarin dit bord verkeerde. Er omheen lagen restanten vuurwerk, sommige pijlen waren in de klimop tegen de bomen gestoken. Ik vraag me af wie doet zo iets? En wat is de lol van dit soort activiteiten? Maar vooral: wie gaat dat betalen? Ik las in de krant dat het vervangen van (papier)containers 700,00 euro bedraagt, de kosten voor een vernielde parkeermeter bedragen ruim 5000,00 euro. Nog afgezien van het verlies aan parkeergeld. Die rekening wordt betaald door brave burgers, die alsmaar meer belastingen krijgen voorgeschoteld. Niet door de raddraaiers en relschoppers. Dat zijn de kale kikkers, waarvan niet te plukken valt. |
 |
In dezelfde krant las ik dat de meeste relschoppers op 1 januari nog niet uit hun roes waren ontwaakt en dus geen taakstraf konden uitvoeren. Wat zijn we toch een softies aan het worden. Bij ons thuis was de leus: ‘s-avonds een vent, ‘s-morgens een vent. Brak of niet, ze hadden moeten werken. Dat helpt een kater te verdrijven.
Deel dit op:
Spring over de daken
Oudste zoon mag dan al vele jaren uit Rotterdam weg zijn, de stad heeft toch nog steeds een speciaal plekje in zijn hart. Hij stuurde de link waarmee je over de daken van Rotterdam kunt springen. En dat niet alleen, maar ook op het veld midden in de Kuip kunt staan, of tussen het verkeer op het Hofplein.
Liefhebbers van Rotjeknor (en zij niet alleen) klikken op de foto voor een spectaculair uitzicht.
Het bureau dat dit moois maakte, Little Planet, heeft nog veel meer moois om te bekijken.
Deel dit op:
Musjes
| Maandag scheen het zonnetje lekker. Mooi weer voor een bezoekje aan Blijdorp. Dat doen we wel vaker, zo maar eventjes wat wandelen en de nieuwe ontwikkelingen volgen. Want er wordt ook komende tijd weer heel wat ge- en verbouwd in de dierentuin. Omdat we zo rond lunchtijd gingen, hadden we wat brood meegenomen om onderweg op te eten. |
 |
Dat hadden de mussen ook snel in de gaten en binnen no time zaten er tientallen om ons heen. Als je niet oppaste, stalen ze de kruimels uit je hand. Maar ja, ze zijn dan wel brutaal, maar ook reuze vertederend. (klik op de foto voor een beter beeld)
Deel dit op:
Jeugdsentiment
Een zondagochtendconcert in de Doelen in Rotterdam. Normaal gesproken een nogal “bejaarde” toestand. Maar bij het concert van deze jongens waren toch ook heel veel jongeren gekomen. En de zaal ging uit z’n dak. Even waren we weer pubers, die hun lijven niet stil konden houden.
Deel dit op:
Verliefde vis
We waren met ons neefje Tim van bijna 4 naar Diergaarde Blijdorp. Hij is gek op dieren en weet er ook heel veel van.
Het begon al bij het parkeren, waar hij achteloos de dieren opnoemde die de parkeerplaatsen markeren. In de dierentuin liet hij duidelijk merken welke dieren zijn voorkeur hadden. Geen vogels, nee, kom verder naar de giraffen. En zijn er ook krokodillen? Ja, die waren machtig interessant. We tilden hem soms even hoog op, zodat hij alles goed kon zien. Langs de zebra’s, naar de olifanten, de neushoorn. Bij de apen wilde hij ook wel wat langer kijken, maar de grote Bokito liet hij links liggen voor de kleinere aapjes. En gaan we nu naar het nijlpaard? Dat dobberde in zijn bassin, maar klauterde er gelukkig ook uit.
Zo, en nu gaan we naar de haaien, hè? Ja hoor, dat hadden we voor het laatst bewaard. Even was ik bang dat hij het maar griezelig zou vinden, in die donkere ruimte van het Oceanium. Maar nee hoor, hij bleef het reuze leuk vinden. “Kijk tante Els, een haai”. Hij had hem eerder ontdekt dan ik en later wees zijn kleine vingertje naar een platte vis. “Een rog”, wist hij. Weer wees zijn vingertje, nu naar een enorme schildpad. Ik weet eigenlijk niet wie er meer genoten, Tim of oom en tante.
In het Oceanium zat ook een man, die in gesprek leek te zijn met een vis. Man en vis staarden elkaar minutenlang aan. Het was een komisch gezicht. “Kijk die meneer eens”, zei Leo, “grappig hè?” Tim keek en concludeerde droog “Die vis kijkt verliefd”.
