Doorgaan

Ook na zo’n afgrijselijk ramp gaat het leven gewoon verder. Er moeten boodschappen gehaald, eten klaargemaakt. Alle lopende zaken gaan weer gewoon door. De wandelaars liepen de 4-daagse uit, de renners in de Tour hielden een minuut stilte en stapten daarna op hun fietsen en vandaag start hier in Rotterdam het  Zomercarnaval.

Maar vieren we feest? Ik denk het niet, want iedereen zal toch keer op keer die afschuwelijke beelden zien. Het raakt ons bijzonder, omdat er zoveel Nederlanders aan boord waren. Dat brengt het dichterbij, al is het heel raar. Want bij andere rampen is het leed natuurlijk even groot.
Maar het is vooral ook de zinloosheid, omdat het niet een mechanische fout of een natuurramp was. Iemand dacht “een vijand” naar beneden gehaald te hebben. Was de daad dan gerechtvaardigd? Was er dan geen rouw in die gezinnen? En vooral was het dan geen moord, maar een verzetsdaad?

We staan nog even stil bij alle leed en dan…. ja, dan gaat het leven weer verder.

Bij nacht

Het weekthema van Stuureenfoto is deze week “bij nacht”. En deze foto van een nachtelijk Rotterdam is dan wel heel toepasselijk. Deze foto maakte ik niet zelf (helaas), maar komt van de Wikipediapagina over het bombardement op Rotterdam. Want de omhoog stralende lichten vormen de brandgrens van het bombardement in 1940. Jammergenoeg is dit geen permanente toestand. Evengoed toch mooi om te zien.

foto gemaakt door: Yorick Groen

En heb je ook een mooie foto “by night”, dan kun je natuurlijk meedoen met Stuureenfoto.

Bewaren

Bewaren

Alles verandert

Dit is de Kruiskade in Rotterdam in 1949. Ik was toen nog een baby, maar van latere jaren jaren herinner ik me dit beeld nog wel. De tram, de huizen en vagelijk ook de kerk. We kwamen nog wel eens in die buurt, want er woonde een oom. In één van de zijstraten, in een huis dat rook naar doorgekookte groente en natte was.
En met een ijzeren leuning langs de trap. Het huis bestond uit een woonkamer, met een klein achterkamertje en een keuken. Toilet op de gang, gedeeld met andere buren.

 

Nu is de Kruiskade een heel andere buurt, met heel veel buitenlandse winkels. Er zit een grote Chinese toko, veel Antilliaanse en Surinaamse winkels en op Koningsdag geurt het naar barbecue en exotische kruiden. Op de plaats van de kers is nu een park. Het is een kleurige en vrolijke buurt geworden. Wat een verschil…

Middenstand

Het valt ons de laatste tijd op dat er zoveel winkeltjes verdwenen zijn. Wat je aan middenstand ziet, zijn vooral de grote ketens en die maken dat alle dorpen en steden er bijna hetzelfde uitzien.
Dat was vroeger anders. Als ik in mijn herinneringen graaf, kom ik een heleboel winkeltjes in onze oude straat tegen. Meteen als je de deur uitkwam  had je al een kapper, een groenteboer, een slager, een kruidenier, nog een kruidenier, een ijscoman, een slager…. en ga zo maar door.

En dat was nog maar één kant van de straat, aan de overkant kon je terecht bij een fourniturenzaakje, verderop sigaren kopen of je fiets laten repareren.
Nu liggen er hele woonwijken waar je met een lantaarntje nog geen winkel kunt ontdekken. Jammer toch, want de winkels hadden wel niet zo’n enorme keus, maar alles was wel persoonlijker. Of heeft alles in mijn hoofd een glanzend sausje gekregen? 

 

Bron: Het Rotterdam van toen

 

Klantentrouw

Dit aanplakbiljet hangt op het raam van de Herenkapperszaak van Ger de Winkel in Rotterdam.

Eerst kwam Leo hier met onze jongens, die voor de vakantie vaak een “vakantiekoppie” lieten scheren. Lekker kort, zodat ze er geen last van hadden bij het zwemmen. Nu gaat Leo al weer vele jaren alleen, omdat de kinderen natuurlijk elders hun haren laten knippen.
Als je al zo lange tijd bij een en dezelfde man komt, word je vanzelf een beetje vrienden.
 

Het was dan ook met een beetje weemoed dat Leo hier gisteren voor het laatst kwam. Met een cadeautje voor Ger en zijn vrouw, als pleister op de wonde. Want afscheid nemen doet altijd een beetje pijn.

Recycle

Weggooien kan natuurlijk in de glasbak, maar als de buurman regelmatig een flinke doos lege wijnflessen heeft en ze zomaar weggeeft…. dan bedenk je er een nuttig gebruik voor. Hier, in Arboretum Trompenburg in Rotterdam zette men de flessen als rand langs de border. Misschien wel tegen de mollen, die van het geluid van de wind in de flessen weg zouden gaan, misschien uit zuinigheidsoverwegingen. In ieder geval een originele oplossing.

Wit

Het Witte Huis, destijds het hoogste kantoorgebouw en misschien ook wel de eerste wolkenkrabber van Europa, is nog steeds een staaltje van degelijke bouwkunst.
De bouw kostte destijds 127.900 gulden en velen dachten dat het beslist geen lang leven beschoren zou zijn. Maar het staat er nog steeds, overleefde het bombardement en werd aan het eind jaren negentig gerestaureerd en in oude glorie hersteld.

Wit is ook het thema van deze week bij Stuureenfoto. Heb je ook een foto waar wit de boventoon voert, doe dan mee!

Nieuw icoon

Bij Stuureenfoto zijn deze week “Stadsiconen” het thema.
En een icoon voor Rotterdam zal het nieuwe station vast worden. Deze week komt koning Willem-Alexander  het officieel openen.

Naar goed Rotterdams gebruik heeft het al meteen een bijnaam gekregen: de puntzak. En als je het ziet, weet je wel waarom. Maar toch vind ik het mooi en naar mijn gevoel echt Rotterdams. Groot, duidelijk aanwezig, zonder tierelantijnen, zakelijk en vooral functioneel.
We hebben de bouw in de afgelopen jaren met regelmaat bekeken en hebben vooral bewondering voor de manier waarop oplossingen voor alle logistieke problemen werden gevonden. Okay, het was soms wat klimmen, de herrie was oorverdovend en de bouwputten schier oneindig, maar het treinverkeer bleef normaal doorgaan. En dat wil toch wel wat zeggen.
Dus, petje af voor alle mensen die aan de bouw van dit project hebben meegewerkt.

bron: http://ov-nieuws.blogspot.nl

Wonen

De kubuswoningen in Rotterdam vind ik al zeer bijzonder, maar dit is nog weer iets helemaal anders. Het zijn ook huizen,  in Tokio, in de wijk Mitaka. Het ziet er wel heel vrolijk uit, maar praktisch? Dat valt nog te betwijfelen, met al die vreemde vormen. En erg groot lijken ze me ook niet, maar dat is vrijwel overal in Japan, waar met ruimte gewoekerd moet worden.

Bij Stuureenfoto is het thema deze week ook wonen.

 

Bruggenloop

Wie denkt dat ik me opgegeven heb voor de komende bruggenloop en nu hard aan het trainen ben, moet ik teleurstellen. Want onze bruggenloop wordt gewoon in wandeltempo gemaakt.
Afgelopen zondag was het zulk lekker weer, dat we ons rondje wel weer eens konden maken. We reden met de metro naar Beurs en liepen over de Willemsbrug naar de Erasmusbrug en daarna weer naar de metro. Onderweg maakten we nog een omweg naar het Fotomuseum om daar de tentoonstelling “Echte Rotterdammers” te zien.


Zoals altijd ging onze camera mee en dus maakten we diverse foto’s van de skyline en ander dingen die we zo onderweg tegenkwamen.
Door de stevige wind waren we lekker opgefrist en hongerig,Leo’s zuurkoolschotel smaakte dan ook voortreffelijk!