Hergebruik

Rotterdam is een stad van werken en van bouwen, dat mag wel bekend zijn. Maar niet altijd wordt er gesloopt en iets nieuws neergezet. Want dit gebouw, het oude kantoor van de Rotterdamsche Droogdok Maatschappij in Rotterdam Heijplaat kreeg een nieuwe bestemming.

Gelukkig maar, want in dit markante gebouw huist nu de Rotterdamse Academie voor Bouwkunst. In de loodsen van de RDM zitten diverse bedrijven en ateliers en de Onderzeebootloods is nu een museumlocatie.

En achter het RDM terrein ligt Heijplaat. Een rustig plekje tussen de grote zeehavens, kranen en het drukke scheepvaartkwartier.

 

Een stukje Rotterdam dat (nog) niet zo bekend is. Maar zeker een bezoek waard!

Geduldig

Het duurt wel even voordat iedereen binnen is. Een lange rij toeristen wacht bij de Spido in Rotterdam tot ze aan boord mogen om een rondvaart te maken. Ach, met mooi weer en een lekker zonnetje is het ook helemaal niet erg.

Hun geduld wordt beloond, want straks kunnen ze wat eten en drinken en dan is het goed toeven op de boot. De benen even strekken en je laten varen door de grootste haven van Europa. Daar heb je best wel een tijdje wachten voor over.
Kijk voor meer geduld ook op Stuureenfoto, en doe mee.

75 jaar geleden

Vandaag is het precies 75 jaar geleden dat Rotterdam gebombardeerd werd.

Voor de aanval zag de stad er zo uit:
En in nauwelijks een kwartier tijd werd de halve stad weggevaagd en zag ze er zo uit:

In de Onderzeebootloods in Rotterdam Heijplaat is op dit moment een tentoonstelling te zien, waarin archiefbeelden, maquettes, verhalen van ooggetuigen en zelfs een compleet vliegtuig te zien zijn. Heel indrukwekkend!

Terug in de tijd

Toen we afgelopen zaterdag naar de markt waren geweest, liepen we door naar de straat waar ik van kinds af aan heb gewoond. Ik ben er al jaren weg en ook mijn ouders woonden er al lang niet meer.
De buurt is veranderd. Veel huizen zijn gerenoveerd of afgebroken. Er voor in de plaats kwam natuurlijk nieuwbouw. Daardoor is de sfeer totaal anders geworden. Wat ik vooral miste, waren de vele winkels. In onze buurt kon je kiezen uit meerdere kruideniers, groentewinkels, sigarenzaken, kappers, slagers. Maar vrijwel alle winkels zijn omgebouwd tot woonhuizen. Een enkele mini-supermarkt probeert het hoofd boven water te houden. Maar het lijkt zwemmen tegen de stroom in.

En oude vertrouwde zaken kregen een heel andere bestemming. Voor deze winkel, die vanuit onze huiskamer niet te zien was, parkeerde Leo zijn kleine Kevertje. Destijds verkocht men er textiel, maar ook corsetten. Tenminste, dat is het meest in Leo’s geheugen blijven hangen 😉 Ik herinner me de zaak vooral van de aanbiedingen voor theedoeken en lakens.

Nu is het een afhaal chinees. Ach ja, niets blijft het zelfde.

 

Markt

Een bezoekje aan een markt is altijd leuk. Niet alleen in het buitenland, maar ook in mijn eigen stad is het een belevenis. Gisteren gingen we naar de markt in Rotterdam-West. Ik heb daar lang gewoond en kwam er regelmatig. De markt is er nog steeds, maar o, o, wat is alles veranderd. Alleen al de straat waar de markt is. Vroeger een beetje deftig, nu volkser. De winkels zijn van een heel andere signatuur. Het is allemaal uitbundiger. En overal geurt het naar kruiden en etenswaren.


Op de markt was er het gebruikelijk aanbod van groente en fruit. Maar ook weer anders opgestapeld, minder gestructureerd. Deventer koek naast rookworst, stapels komkommers, sommige krom als een hoepel en verschillend van formaat, bergen paprika’s in wonderlijke vormen. Maar heus niet minder lekker!

Even een paar uurtjes in een andere wereld 😉

 

Gevelstenen

Het is verstandig om te kijken waar je loopt. Dan heb je minder kans te struikelen of in de hondenpoep te trappen. Maar jammer genoeg mis je dan ook een heleboel moois. Want vaak hebben architecten of bouwmeesters hele mooie versieringen in de gevels aangebracht. Het loont dus zeker wel de moeite om eens omhoog te kijken.

Gisteren waren we bij een lezing over de geschiedenis van de Binnenweg in Rotterdam. Vanaf het begin zo rond 1400 tot nu, van soppige kleiweg tussen de weilanden tot de mooie straat van nu (weer)! Ik ken de Binnenweg best wel goed. Ik zat in de buurt op de MULO, werkte een tijdlang vlakbij, liep er vaak tijdens de lunchpauze en nu woont onze jongste zoon er. Maar Gerard Peet vertelde toch een heleboel, wat ik nog niet wist. En hij liet ons foto’s zien van wat er allemaal voor moois en leuks te vinden is. En ineens herkende ik iets. Want die gevelsteen…, die had ik toch ook al eens gefotografeerd? Ja dus, want soms sta ik even stil en kijk eens goed om me heen, ook op zoek naar die kleine, maar toch heel mooie details.


Gevelstenen zijn ook het thema van deze week bij Stuureenfoto. Heb je ook een mooie, grappige of bijzonder gevelsteen gevonden, doe dan mee!

Dakpark

Na ons bezoek aan Uit je eigen stad liepen we naar de Vierhavenstraat.

Die straat was vroeger nogal saai, met grauwe garages, autobedrijfjes en andere onduidelijke zaken. Nu staat er een nieuw, langgerekt gebouw met daarin winkels zoals Leen Bakker, Blokker en Appie. “Nou en”, zul je vragen, “wat is dat nou voor nieuws? Zo’n soort straat vind je overal in Nederland.”  Jaja, maar niet de straat is bijzonder, maar het dak van die straat.

de winkelkant

de parkkant

Daarop ligt namelijk het Dakpark, een groot en leuk aangelegd park. Aan de ene kant dus winkels, aan de andere (zeg maar achter-) kant een groen geheel. Met gras, bomen, tuinen met diverse thema’s, een watertrap en een restaurant.
Toen wij er liepen, was het heerlijk weer. Nog fris, maar lekker zonnig.

En de bewoners van de straten rondom hadden het park al meteen in gebruik genomen. Er werd gepicknickt, gewandeld en gespeeld. Een enkeling had al een BBQ-plaat in beslag genomen en de mediterrane geuren stroomden onze neuzen in. Je merkt helemaal niet dat je boven op winkels loopt. Wel is het een beetje vreemd dat je de omgeving vanaf een hoogte bekijkt. Maar dat geeft ook wel een leuke twist aan alles. En de skyline van Rotterdam mag tenslotte best gezien worden. Niet dan? Nou dan!!

Hout

Het was geen groot dichter, de man die dit hout schonk. Maar de kiwi en andere planten in Arboretum Trompenburg in Rotterdam groeien er voortreffelijk tegen. Maar mooi dat voor zo’n gewone overdenking speciaal een bordje wordt gemaakt. Een soort van recycling, oud dood hout dat gebruikt wordt om nieuw hout te ondersteunen. Ik vind het ook typisch Rotterdams. Geen opsmuk, geen tierelantijnen. Een stevige paal, flinke schroeven. Dat geeft tenminste houvast in het leven!