Niet alleen ik fotografeer ze, want deuren zijn een geliefd onderwerp voor foto’s. Niet de dagelijkse deuren in een Vinex-wijk, maar mooie oude of juist verweerde exemplaren fotografeer ik graag.
En soms zie je er een die opvalt door de kleur. Zoals deze, in Spangen, de wijk in Rotterdam waar ik opgroeide. Maar waar toen alle deuren donkergroen waren 😉
Al voor de 39e keer worden dit weekend de Wereldhavendagen in Rotterdam gehouden. En vanzelfsprekend zijn wij er weer bij. Al weken tevoren hebben we, samen met schoonzus en zwager, excursies uitgekozen. Dus zijn wij vandaag al vroeg op pad. Binnenkort kun je mijn verslag verwachten 😉
Laatst vierden wij onze trouwdag. Geen groot feest, maar met de kinderen uit eten is inmiddels een soort traditie. En in Rotterdam is altijd wel iets leuks te vinden. Maar ja, onze jongste is al weer een tijdje vegetarisch. En hij kookt zelf zo lekker en verrassend. Waar zouden we nou eens bijzonder vegetarisch kunnen eten?
Internet bood uitkomst en zo belandden wij in Spirit, op de Goudsesingel in Rotterdam. Met een wat andere opzet dan een gebruikelijk restaurant. Je kiest namelijk uit een enorm buffet. Ik denk dat er wel 30 tot 40 verschillende gerechten stonden. Alles vegetarisch, biologisch en er stond bij wat er allemaal in zat. Van voorgerecht tot toetje, het was voortreffelijk! De vleeseters misten hun biefstukje of karbonade helemaal niet. Er waren bijzondere combinaties en dingen die wij nog nooit gegeten hadden. We schepten meerdere keren onze borden vol en lieten het wegen. We bestelden iets te drinken, water, wijn of een bijzonder biertje. Aan het eind van de avond werd de rekening opgemaakt en konden wij betalen.
We weten nu al dat we beslist hier nog eens gaan eten.
Exact 43 jaar geleden werd deze foto gemaakt. Het was een zonnige dag, die 14e augustus 1973, onze trouwdag. Een dag vol emoties, gelach en wat tranen van ontroering. Met een haastige tocht naar het stadhuis, want we waren bijna te laat. Leo en ik kregen ook bijna ruzie, die werd gesust door schoonmama. Ik droeg handschoenen, net als mijn moeder en schoonmoeder. Dat hoorde toen zo. En die dag was zo voorbij.
Later kwamen de foto’s, bijna allemaal in zwart/wit. Twee boekjes vol, het kon niet op. Ach, niemand had nog weet van digitale camera’s en smartphones, instagram en facebook met al die tienduizenden plaatjes….
Het is er eentje uit de oude doos, maar ik vind het nog steeds leuk. Een andere kant van dat degelijke Rotterdam:
 |
Laatst gingen wandelen we in Spangen, de buurt van Rotterdam waar ik opgegroeid ben. Een buurt die ik als kind behoorlijk groot vond, maar nu bepaald gekrompen leek. We bekeken het Justus van Effen-complex en kwamen langs het badhuis. Een instituut waar we nu niet meer zo veel van horen. Tegenwoordig heeft elk huis tenminste een douche. |
Maar vroeger waste je jezelf -wekelijks- in een teil. Ik herinner me nog goed, op zaterdagavond werd de zinken teil in de keuken gezet en gevuld met vele keteltjes heet water. Mijn moeder controleerde de temperatuur en dan mocht ik er in, eerst even spelen. “Maar niet teveel knoeien hoor!” Daarna kwam moeder om me te wassen en af te drogen. Haartjes nat, nog even op… en dan naar bed. En in de winter een kruik mee, net als Gerard Cox, Kooten en de Bie bezongen.
Mijn vader deed dat niet, die ging elke week naar het badhuis. Met onder zijn arm een handdoek met daarin een stuk Sunlight zeep en schoon ondergoed. Geen idee meer hoe lang hij er over deed, maar in mijn herinnering geen uren. Je zult daar ook wel niet voor je plezier gebadderd hebben. Toen mocht geluk dan heel gewoon zijn, geef mij maar mijn dagelijkse douche. Met centrale verwarming en een lekker luchtje.
Of je werkelijk gelukkig wordt van beroemd zijn, daar twijfel ik wel een beetje aan. Ik hoef niet zo nodig met mijn hoofd op de TV of BN’er worden. Elke dag die stress, die aandacht… Maar een kwartiertje, om eventjes te proeven, ach waarom ook niet?
Dit jaar gelukkig weer een zomercarnaval in Rotterdam. Vorig jaar was het weer te slecht en ging het niet door. En al was het gisteren niet echt hoog zomers weer, het plezier was er niet minder om. De stad denderde van het geluid dat uit de verschillende luidsprekers kwam. De vele kleurige groepen hadden niet bespaard op het aantal veren en glitters, alhoewel de dames vaak maar miniem gekleed waren. Op hoge hakken werd er gedanst en gezongen en de muziek bracht ook veel toeschouwers tot (voorzichtig 🙂 ) heupwiegen. Hieronder een impressie van een echt multi-culti feest! (klik op een foto om te vergroten)
 |
Volgens Marthy verdwijnen in Frankrijk steeds meer reclame-muurschilderingen uit het straatbeeld. Dat is jammer, want het staat vaak erg leuk en sommige schilderingen zijn werkelijk prachtig. Maar in Rotterdam zie ze nu steeds vaker. Toevallig waren we afgelopen week in de Witte de Withstraat. Vroeger een wat louche straat met weinig vertier. Nu een prima plek om gezien te worden, met ontelbare terrasjes waar veelvuldig gebruik van gemaakt wordt. En dan kom je ineens deze aap tegen. Niet verwonderlijk, want hier zit ook het café De Witte Aap, dat door Lonely Planet werd uitgeroepen tot het leukste café ter wereld. Dus daar mag je ook wel een beetje mee te koop lopen… ehh…. staan. |
Elke dag wandelen is leuk, maar ik vind het wel lastig om telkens weer een gezellige en interessante route te lopen. Gelukkig ontmoette ik op één van mijn wandelingen een groep, waar ik me bij aan kon sluiten. Dus wandel ik nu bijna elke donderdag eerst naar de andere kant van onze wijk en van daaruit telkens naar een andere bestemming. Een wandeling duurt meestal van 11 tot half 1, maar soms loopt het wat uit. De wandelingen worden geleid door Koos Leidelmeijer van NCenB (Natuur, Cultuur en Bewegen)
De eerste donderdag van de maand wordt er een langere wandeling gemaakt, vaak naar een ander deel van de stad. Afgelopen donderdag gingen we naar de wijk De Esch, waar vroeger het waterleidingbedrijf van Rotterdam was. De oude gebouwen zijn bewaard gebleven, maar er staan ook nieuwe flats. En tussen deze wijk en de Maas ligt een leuk en wild natuurgebied. Ik kende het van horen zeggen, maar was er nog nooit geweest. Geheel ten onrechte, want het is er erg mooi, een beetje ruig en wild. En dat moet je toch wel waarderen in zo’n stedelijke omgeving.
