Regelmatig gaan wij even een wandeling maken in het Arboretum Trompenburg in Rotterdam-Kralingen. Elk seizoen is anders, het is mooi aangelegd en er staan zoveel verschillende soorten bomen en planten. Afgelopen week toen de zon zich even liet zien, reden we erheen. Meestal nemen we het openbaar vervoer, maar deze keer wilden we er zo maar eventjes kort tussenuit.
De meeste bomen hadden nog wel wat herfstkleuren, al was het allermooist wel over het hoogtepunt. Maar toch, er viel nog best veel te zien. Zomaar een impressie van onze korte herfstwandeling in een stukje mooi Rotterdam:
Tag Archives: Rotterdam
Teruggevonden
Al eerder schreef ik onder deze kop iets over de gevel van deze winkel op de Oude Binnenweg. Rotterdam heeft niet zo veel ouds te bieden, dus is het niet verwonderlijk dat deze mooie gevel met zorg wordt opgeknapt. Elke tegel wordt geborsteld, schoongemaakt en ook de etalage is al in stijl en oude luister hersteld. Die melkwinkel van toen moet al heel lang geleden zijn geweest. Ik kan het me in ieder geval niet herinneren en zo rond 1970 werkte ik in de buurt en kwam ik vrijwel dagelijks daar langs. Wel weet ik dat vroeger op dat stuk onder andere een zaak van “De ooievaar” zat, waar baby- en kinderkleding werd verkocht. |
Mijn schoonmoeder heeft er ook vaak over verteld. Zij had er tijdens de oorlog gewerkt. Nu zit er op die rij onder meer een Armaniwinkel, Boekhandel van Gennip, platenzaak Velvet en al sinds lange tijd Slagerij Ooteman en IJssalon Venezia.
Ik heb gezocht naar informatie over die melkwinkel, maar helaas, daar over kon ik helemaal niets vinden. Zelfs het Stadsarchief Rotterdam kon me op internet niet verder helpen. Geen idee welk bedrijf er binnenkort in gevestigd zal zijn.
Natuur in de stad
Stilte
Bladeren ritselden, vogels vlogen in en uit de bomen, floten of krijsten wat. Door de wind tolde een veertje over het kroos en twee libellen maakten een zwierige salto. Even een rustmomentje…
Wolkenkrabber
Eens was het Witte Huis in Rotterdam het hoogste kantoorgebouw van Europa. Als door een wonder bleef het gespaard in het bombardement. Na de oorlog werd het een beetje verwaarloosd, maar gelukkig werd het gerestaureerd en in oude luister hersteld. Er zitten nog steeds kantoren in. Soms mag je er even kijken, zoals wij laatst bij de Wereldhavendagen. We werden naar het “Belvédère” gebracht, vanwaar we een schitterend uitzicht over de stad hadden. En hoewel het een beetje heiig was, kon ik zelfs de hoogbouw van Ommoord zien. |
Achteraf…
Maar gelukkig ben ik in ieder geval weer heel wat sterker dan in het begin van dit jaar. Na de operatie kon ik nog geen bloemenvaas optillen, nu pak ik de boodschappen al weer “gewoon” uit de auto.
En dat ik vandaag mijn 68e verjaardag kan vieren, daar ben ik ontzettend blij en gelukkig mee!
Foutje…..
Hier in Ommoord loopt al heel veel jaren een ERGO-onderzoek. Daarbij worden mensen van boven de 55 met de regelmaat van ongeveer 5 jaar onderzocht op van alles waar je ziek, zwak of duizelig van kan zijn. De meest malle vragen en opdrachten passeren de revue. Natuurlijk zitten er ook medische onderzoeken bij, onder andere een MRI-scan van de hersenen en een onderzoek van de halsslagaderen. Leo deed afgelopen maanden mee mee en binnenkort krijg ik ook weer een oproep.
Gelukkig werd er bij Leo niet iets erg belangrijks gevonden. Al kreeg hij wel het advies zijn cholesterol en bloeddruk in de gaten te houden. Dat doen we nu doen gezellig 😉 samen.
Maar vorige week kreeg hij ineens een brief waarin stond dat het onderzoek van de halsslagaderen had uitgewezen dat er een kleine vernauwing zat. De brief kwam op een ongelukkig moment, vlak voordat wij op vakantie gingen. Maar het vreemde was, dat het hele onderzoek nog niet had plaatsgevonden. Dat was uitgesteld omdat de scanner defect was en zal pas na midden oktober plaatsvinden. Toch zag ik Leo wit wegtrekken en zijn zorgengezicht opzetten. Meteen belde ik de ERGO en gelukkig begreep men daar dat wij nogal verontrust waren. Het bleek een fout te zijn. Iemand had per ongeluk het verkeerde onderzoek ingevoerd. Ach, fouten kunnen gemaakt worden. Maar dit bracht ons toch wel erg van de wijs. En nou maar hopen dat die halsslagaders puntgaaf zijn!
Deuren
Toen ik laatst door de wijk van mijn kindertijd liep, kwam ik in het Justus van Effencomplex deze deur tegen. In eerste instantie wist ik niet goed wat ik zag. Glom die deur nou zo? Maar toen ik wat beter keek, zag ik dat het niet een geschilderde maar een glazen deur was. Een zeer trendy geheel, zeker met de rest. Mijn moeder vond het destijds een beetje armoedig stukje van de wijk, maar daar was nu niets meer van te merken. Integendeel, chique was een betere omschrijving.
Wereldhavendagen
De wereldhavendagen van Rotterdam zijn natuurlijk een enorm reclameproject. Daarin gaat heel wat om en worden al tijden tevoren allerlei regelingen en afspraken gemaakt. Met professionals van diverse bedrijven, met ambtenaren en kantoorklerken (al heten die nu vast anders 😉 ). Maar ook met een heleboel vrijwilligers op allerlei gebied. Wij zagen de mannen en vrouwen die iedereen naar de juiste plek leiden, het verkeer regelden en als gids optraden. Met sommigen spraken we even, anderen bleven volkomen anoniem. Maar hun werk was net zo belangrijk als van al die anderen.
Wereldhavendagen
Afgelopen zaterdag was een lange dag. Al om voor achten zaten schoonzus en zwager bij ons en na een kopje koffie vertrokken we richting Wereldhavendagen.
We hadden geboekt voor een vaar-en wandelexcursie, dus zaten we rond 10 uur op een boot van de Havendienst en tuften richting Oude Haven. Onderweg vertelde de gids honderduit over wat we zagen. We stapten aan wal voor een bezoek aan het Witte Huis, waar we met de lift naar het belvédère gingen. En ondanks mijn hoogtevrees, ik heb toch mijn ogen uitgekeken. Van boven af ziet mijn stad er weer heel anders uit.
We liepen terug via de Wijnhaven en namen ook een kijkje aan boord van de “Annigje”, een oud turfschip. Hoe konden de mensen leven in die weinige ruimte die ze toen hadden. Met 6 kinderen in een vooronder van nauwelijks enkele vierkante meters. En zo donker en bedompt, nee geen “goeie ouwe tijd”. Door het Scheepvaartkwartier, langs monumentale huizen, weer terug naar het ponton bij het ss Rotterdam.
Op een bankje in de zon nuttigden we onze broodjes van catering Leo, om daarna weer aan boord van een andere boot te gaan naar scheepswerf De Delft. Daar wordt een 18e eeuws schip nagebouwd. Beduidend minder snel dan toen, want het project loopt al een aantal jaren. Financieel en technisch een flinke klus. Maar wel indrukwekkend om te zien hoe zo’n schip wordt opgebouwd. Er liggen enorme boomstammen op de kade, die tot spanten en planken worden verzaagd. Ook het fraaie houtsnijwerk dat toen bij een schip hoorde, wordt weer nagemaakt. En alles is handwerk.
Terug op de kade in Katendrecht werd het tijd voor een lekker biertje op een terras. Daarna nog via allerlei andere activiteiten naar een restaurant voor het diner. Jammer was wel dat ons etentje erg tegenviel. Maar na onze klacht hierover werd het toch nog min of meer netjes geregeld.